آدمها سه دسته‌اند: عینک، ملحفه، فرش!
آدمها سه دسته اند: – عینک! – ملحفه! – فرش! وقتی یک لکه ی چایی بنشیند روی عینکت، “بلافاصله” زود آن را با “دستمال کاغذی” پاک می کنی! وقتی همان لکه بنشیند روی ملحفه، می گذاری “سر ماه” که لباس ها و ملحفه ها جمع شد، همه را با هم با “چنگ” (زمان قدیم!) می […]
آدمها سه دسته اند:
– عینک!
– ملحفه!
– فرش!
وقتی یک لکه ی چایی بنشیند روی عینکت، “بلافاصله” زود آن را با “دستمال
کاغذی” پاک می کنی!
وقتی همان لکه بنشیند روی ملحفه، می گذاری “سر ماه” که لباس ها و ملحفه ها
جمع شد، همه را با هم با “چنگ” (زمان قدیم!) می شویی!
وقتی همان لکه بنشیند روی فرش، می گذاری
“سر سال” ، با “دسته بیل” به جانش می افتی!!!
خدا ( و به تعمیم آن: ولی خدا) هم با
بنده های مومن اش مثل عینک رفتار می کند.
بنده های پاک و زلالی که جایشان روی چشم است، تا خطا کردند، بلافاصله حالشان را می گیرد (والبته دردنیا
و خفیف) ..
دیگران را به موقعش تنبیه می کند آن هم با چنگ!! و آن گردن کلفت هایش را می گذارد تا
چرک هایشان جمع شود (قرآن کریم: ما به کافران مهلت می دهیم تا بر کفر خویش بیافزایند) و سر سال
(یا قیامت، یا هم دنیا و هم قیامت) حسسسسابی با دسته بیل(!) از شرمندگیشان در می آید!!!
به نقل از
آقای قرائتی
