طناز طباطبایی در اریبهشت سال ۶۲ در تهران متولد شد و اولین بار در فیلم صداها بازی اش دیده شد و با سریال میوه ممنوعه به اوج شهرت رسید و بازی اش در شنای پروانه سیمرغ را در پی داشت.
بانوی زیبای اردیبهشتی سینمای ایران در طی سال ها حضورش در عرصه هنر آرام و بی حاشیه گام های موفقیتش را سپری کرده و در سال ۹۸ بازی زیبایش در شنای پروانه مورد توجه قرار گرفت و موفق به کسب سیمرغ شد. در ادامه به بهانه تولد طناز طباطبایی مروری بر فیلم های این بازیگران جوان را در Niksalehi مشاهده کنید.
تولد طناز طباطبایی
طناز طباطبایی متولد ۲۰ اردیبهشت ۱۳۶۲ تهران، بازیگر محبوب سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان است که سال ۹۸ موفق به کسب سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای بازی در فیلم «شنای پروانه» شد. او بزودی در کنار پارسا پیروزفر مقابل دوربین سریال «یاغی» محمد کارت خواهند رفت.
طناز طباطبایی در سال ۱۳۸۸ جایزهٔ بهترین بازیگر نقش مکمل زن را برای فیلم صداها از آن
خود کرد. در فیلم مرهم به بهترین نحو توانایی های خودش را نشان داد.
طناز طباطبایی با بازی درخشانش در فیلم هیس دخترها فریاد نمی زنند در سال ۱۳۹۳ برنده لوح تقدیر و جوایزی از جانب جشنواره فیلم های ایرانی سانفرانسیسکو به عنوان بهترین بازیگر نقش اول زن شد.
او با سریال میوه ممنوعه در سال ۱۳۸۵ با نقش غزاله به شهرت رسید. طناز در سال ۱۳۸۷ و
در بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم صداها شد،
در این فیلم نقش یک دختر معتاد را بازی می کرد.
ستاره ایی که در دهه ۹۰ درخشید
قانونی نانوشته در سینمای ایران وجود دارد که بازیگران زن باید از زیبایی خدادادی خود بگذرند و انواع و اقسم نقش های سخت را ایفا کنند تا بتوانند به عنوان یک بازیگر پذیرفته شوند. طناز طباطبایی نیز انواع و اقسام نقش های سخت را در سینمای ایران ایفا کرد تا بالاخره توانست سیمرغی را که سال ها از او دریغ شده بود را دریافت کند.
کاراکتر بازیگری او به نشانی از زنانی بی پناه بدل شد که می خواهند در جهان بی رحم
پیرامونشان به دنبال بقا بگردند. طباطبایی پس از تجربهی چند نقش کوتاه در دههی هشتاد
اولین بار در «صداها» ساختهی فرزاد موتمن در نقش دختری معتاد نظرها را جلب کرد.
مریم «مرهم» نام او را در سینمای ایران ثبت کرد. او هم یک دختر معتاد بود که نمی توانست و نمی خواست بی رحمی پیرامونش را بپذیرد. دهه نود شروع درخشش این بازیگر مستعد بود.
شیرین «هیس! دخترها فریاد نمی زنند» یک نقش پیچیده و چند وجهی بود که طباطبایی
به خوبی آن را ایفا کرد. زنی که در کودکی مورد تجاوز قرار گرفته و همچنان زیر سایهی شوم
این عارضهی روانی مانده بود. نگاه های ترسخورده و هیستریک طباطبایی در اذهان ماندگار شد.
لادن «آرایش غلیظ» امتداد وجه ستاره گون او بود. ستاره خستگی ناپذیر سینمای ایران با ایفای نقش یک زن ساده و رویایی باز هم در نقش یک قربانی فریب خورده، نشان داد که می تواند ایفاگر نقشی جدی در جهان ابسورد فیلم باشد.
حنای «خشم و هیاهو» نیز زنی بیپناه بود که نمیخواست فریب خوردنش را باور کند.
فریادها و خشم طباطبایی در مقابل نوید محمدزاده را به یاد بیاوریم.
تولد طناز طباطبایی بازیگر شنای پروانه
او در «ویلاییها» ایفاگر نقشی کاملا متفاوت شد. نقش زنی مذهبی که نمی تواند از تنهایی اش گذر کند. طباطبایی بالاخره در جشنوارهی سال گذشته به حقش رسید. در «خورشید» مادری مجنون بود که میخواست از قفسش بگریزد و به کودکش برسد.
اوج بلوغ طباطبایی را در این نقش کوتاه میبینیم. پروانه «شنای پروانه» طباطبایی
را صاحب سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل زن کرد. پروانهیی که مثل اکثر نقش های
کارنامه اش زنی بی پناه بود که در چنبرهی نگاه مرد سالارانه و بی رحم پیرامونش محکوم
به فنا بود. علیرغم حضور کوتاه طباطبایی، پرپر شدن معصومیتش تا پایان فیلم با تماشاگر باقی می ماند.
طناز طباطبایی در همهی این سال ها تاوان زیبایی اش را داد. به جلو حرکت کرد. پا پس نکشید و از پس نقش هایی سخت با بازی هایی به اندازه برآمد و بالاخره مزد این همه تلاش را گرفت.
فیلم نیوز , پارسینما