در این مطلب به موضوع آموزش ساخت کاردستی اسب با کاموا پرداخته ایم.
اگر به دنبال ایده های بامزه برای ساخت کاردستی برای کودکان خود هستید می توانید با کمک کاموا کاردستیهای جذاب بسازید در ادامه همراه با Niksalehi شوید تا آموزش ساخت کاردستی اسب با کاموا را به صورت تصویری بیاموزید.
کاردستی اسب با کاموا
مقداری کاموای سفید رو دور یک کتاب بپیچید
بعد با نخ قرمز یک طرف را گره بزنید و کاموا را
از کتاب در بیاورید.
حالا با کاموای قرمز پوزه اسب رو بسازید
بعد با یک نخ دیگه یک گره بزنید سر اسب می شودبقیه
کاموا هم یال اسبمی توانید دو چشم متحرک هم برای این اسب زیبا بگذارید
حالا نخ رو ببافید تا زیبا
تر بشه و بعد افسار رو به یال وصل کنید تا سر اسب واضح شود
درباره تاریخچه بافندگی در ایران بیشتر بدانید
ایرانیان از پیشتازانی بودهاند که به کار بافندگی پارچه پرداختهاند.
حتی ساکنین ایران باستان در دورهٔ دوم سنگ (یا به اصطلاح عصر حجر میانین) با فن پارچهبافی آشنا بودهاند.
پروفسور کارلتون کن که برای ادارهٔ کل باستانشناسی کار میکرد.
درر غاری موسوم به غار کمربند در نزدیکی دریای کاسپین، پارچههایی به دست آورد که ثابت میکند اقوام ایرانی از همان آغاز غارنشینی، پشم گوسفند و بز را بهصورت پارچه میبافتند.
با آزمایشات متفاوتی که انجام داده شد متوجه شدند قدمت این پارچه ها ۶۵۰۰ سال قبل از میلاد میرسد.
نساجی ایران در دوره هخامنشی بهویژه در زمینهٔ بافت پارچههای ابریشمی، پشمی نرم و لطیف، مشهور بود.
شاهان این دوره به داشتن لباسهای زیبا و فاخر شهرت داشتند.
یکی از دلایلی که برای نشان دادن پیشرفت صنعت پارچهبافی در زمان هخامنشیان ارائه میشود این است که اسکندر با آن همه تعصب یونانیگری، برحسب نوشتههای هرودوت و پلوتارک از زمان ورود به ایران تا هنگام مرگش لباسهای زربفت ایرانی بر تن میکرد.
با سقوط صفویان به دست افغانها، چراغ هنر ایران هم رو به خاموشی گرایید. افشاریه و زندیه و قاجاریان هم هیچ کاری برای نجات آن انجام ندادند. اگر دوره قاجاریه را یکی از بدترین و دردآورترین دوران در طول تاریخ ایران در زمینه صنعت نساجی و بافندگی پارچههای دستی و سنتی بدانیم، بجاست. از طرفی دوره قاجار مصادف است با نهضت همهجانبه کارخانههای پارچهبافی اروپا، همچنین پارچههای روسی که افراد سودجو با رضایت شاهان وقت بیرویه و ارزان وارد کشور میکردند و مانع برابری تولید کارگاههای دستی و سنتی با کارگاههای ماشینی میشد. صنعتگران و هنرمندان هم که نه حمایتی میشدند و نه بازاری برای فروش دست از کار کشیدند و این هنر چندین هزار ساله را بهدست فراموشی سپردند.
منبع : خاله لیلا -نخ آنلاین