پرویز پرستویی می گوید این روزها دلش شور کودکان را می زند . بیماری پدوفیلی یک بیماریست که باعث کودک آزاری می شود و باید تحت نظر روانشناس درمان شود.
پرویز پرستویی بازیگر مشهور سینمای ایران که نسبت به مسائل اجتماعی بسیار حساس و دغدغه مند نیز می باشد با انتشار یک ویدئو در صفحه شخصی اش از مساله کودک آزاری و بیماری پدوفیلی گفت.
بیماری پدوفیلی
پرویز پرستویی با انتشار یک ویدیو به مسئله کودک آزاری واکنش نشان داد.
پرستویی در این ویدئو میگوید:
پدوفیلی یا تمایل جنسی به کودکان یک مشکل جهانی و یک بیماری روحی است که با مراجعه به روانپزشک و روانشناس قابل درمان و کنترل است.
وی ادامه میدهد:
این روزها خیلی دلم گرفته است و دلم شور بچهها را میزند.
از آن زمانی که آن دختر بچه معصوم و یا آن پسر بچه بیگناه قربانی کودک آزاری جنسی شدند، هر روز خودم را جای آن پدر و مادر زجر کشیده آنها میگذارم و آتش میگیرم.
پرستویی ادامه داد:
متاسفانه ما خیلی وقتها ترسیدیم که درباره آسیبهای اجتماعی جامعه صحبت کنیم و به جای آنکه دنبال راهحل باشیم فقط صورت مسئله را پاک کردیم.
اینبار بپذیرم که در ایرانِ ما هم افرادی دچار این مشکل هستند و در جهت حل این مشکل بربیایم.
مبتلایان به بیماری پدوفیلی ، چه ویژگی هایی دارند؟
چگونه باید مراقب کودکان خود در برابر این افراد باشید؟
اختلال پدوفیلیک، یک اختلالی است که فرد علاقه ی زیادی به برقرار کردن رابطه ی جنسی با بچه های نابالغ که زیر ۱۳ سال هستند، دارند. خوب است وقتی فرزندانتان به سن مناسبی رسیدند، آنها را با مسائل جنسی آشنا کنید.
برای اینکه فردی مبتلا به این اختلال تشخیص داده شود باید حداقل ۱۶ ساله بوده و ۵ سال از قربانی خود بزرگتر باشد.
در واقع خصوصیت اصلی این اختلال جذب شدن به سوی کودکان است.
توجه داشته باشید که اختلال پدوفیلیکبا سوءاستفاده جنسی از کودکان فرق دارد، چون لزوما کسی که با کودکان عمل جنسی انجام میدهد اختلال پدوفیلیک که یک اختلال روانی است، ندارد بلکه به عنوان یک فرد مجرم، از فرصتی که تصادفی در اختیارش قرار گرفته، بلافاصله بهره میگیرد و به کودکی که صرفا در دسترسش قرار دارد، تجاوز یا از او سوءاستفاده جنسی میکند.
اما کسانی که اختلال پدوفیلیک دارند به طور مستمر حداقل در یک دوره ۶ ماهه، از کودکان نابالغ یا تازه بالغ شده،
در مقایسه با افرادی که از لحاظ فیزیکی کاملا بالغاند، به یک اندازه یا بیشتر تحریک جنسی میشوند.
فرد مبتلا به اختلال روانی پدوفیلیک طبق امیال جنسی خود رفتار کرده و یک فرد ناراضی را قربانی عمل خویش میکند یا دچار خیالپردازیهایی از این نوع است.
فرد بیمار پس از اقدام به عمل جنسی با قربانی احساس پشیمانی ندارد.
از آنجایی که عموما قربانیان افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیک،
کودکان هستند لزوم توجه والدین به آموزش برای محافظت از کودکان را باید ضروری دانست.
آسیب های یک بیمار پدوفیلی به کودکان
اکثر افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیک قربانیان را به طرف خود جلب میکنند،
آنهارا تنها گیر میاندازند و معمولا هدف خود را به این ترتیب انجام میدهند:
انتخاب یک کودک ساده و آسیبپذیر، که بهراحتی ترغیب و تشویق شود، و بعد از سوءاستفاده، صدایش در نیاید.
استفاده از مشوقهای غیرجنسی، مثل خریدن اسباب بازی یا خوراکی یا زبانبازی در برخوردهای اولیه.
گفتگوگوی تدریجی درباره موضوعات جنسی
پیشرفت از نوازشهای غیرجنسی به نوازشها و لمس کردنهای جنسی برای حساسیتزدایی و عادت دادن کودک به آنها. بعد از سوءاستفاده، پدوفیل از اقتدار خود به عنوان یک بزرگسال استفاده میکند و کودک را به سکوت درباره رفتار مشترک، وا میدارد.
ایلنا – شفا آنلاین