هشتم ربیع الاول آغاز امامت حضرت صاحب الزمان (عج)

هشتم ربیع الاول چه روزی است؟

در روز هشتم ربیع الاول در سال ۲۰۶ هجری قمری، شهادت امام حسن عسکرى(ع) طبق روایتى واقع شده و از
همان روز، امامت حضرت صاحب الزمان، حجه بن الحسن (عج) آغاز شد.

هشتم ربیع الاول

هشتم ربیع الاول

ماه ربیع الاول، سومین ماه تاریخ هجری قمری و از ماه‏های معروف و سرنوشت ساز تاریخ اسلام است.
حوادث و رویدادهای مهمی در این ماه به وقوع پیوست که سرنوشت بشریت را دگرگون ساخت، بدین جهت از جایگاه
مهم و ویژه‏ای برخوردار است و مسلمانان عالم همیشه آن را با دیدگاه خاصی می‏نگرند.
گرچه ربیع الاول بسان سایر ماه‏های سال توأم با حوادث تلخ و شیرین و رویدادهای تأسف بار و سرورآفرین است،

ولیکن با وجود چند رویداد حزن‏انگیز، در نزد شیعیان، اما به خاطر وقایع شادی آفرین از ایام مسرت بخش و
دلنواز محسوب می‏گردد.
روز هشتم ربیع الاول ، روز وفات امام حسن عسگرى علیه السلام است.
پس سزاوار است در این روز اندوهگین باشد، بخصوص با در نظر گرفتن این که صاحب مصیبت حضرت امام عصر
(عج ) است؛ پس باید آن امام علیه السلام را با هر زیارتى که به ذهنش مى رسد زیارت کرده
و به امام زمان علیه السلام تسلیت بگوید.

روایت ابوسهل نوبختی از انتقال امامت به امام زمان (عج)

شیخ طوسی در کتاب غیبت از احمد بن على رازى و او از محمد بن على و او از عبید
اللَّه بن محمد بن جابان دهقان از ابو سلیمان داود بن غسان بحرانى روایت نموده که‏ گفت: بخدمت ابو سهل
اسماعیل بن على نوبختى رسیدم و سلام نمودم، ابو سهل گفت: ولادت (م ح م د) فرزند حسن بن على
بن محمد بن على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسین بن على بن ابى طالب صلوات
اللَّه علیهم اجمعین در سامره بسال ۲۵۶ اتفاق افتاد.
مادرش صیقل، و کنیه‏ اش ابو القاسم می باشد، و همین کنیه است که پیغمبر خبر داده و فرمود: نام
او چون نام من و کنیه ‏اش مثل کنیه من است، لقبش مهدى و حجت و منتظر است و هم
او صاحب الزمان می باشد.

روایت انتقال امامت از امام عسگری علیه السلام به امام زمان عج

سپس ابو سهل گفت: در مرض مرگ امام حسن (عسکرى علیه السّلام) روزى من در خدمتش بودم، حضرت به عقید
خادم خود که غلامى سیاه چهره و اهل نوبه‏ «۱» بود و پیش از آن حضرت خدمتکار پدرش امام على
النقى بود.
و امام حسن عسکرى علیهما السلام را بزرگ کرده بود، فرمود: اى عقید! قدرى آب مصطکى براى من بجوشان عقید
هم آب را روى اجاق نهاد، و صیقل مادر امام زمان علیه السّلام آن را بخدمت حضرت آورد.
حضرت کاسه را گرفت و خواست بیاشامد ولى دست مبارکش لرزید و بدندان نازنینش خورد و سپس آن را بزمین
نهاد.
آنگاه رو کرد بعقید و فرمود: برو باندرون که می بینى کودکى در سجده است، او را نزد من بیاور.
ابو سهل می گوید: عقید گفت: وقتى باندرون براى جستجوى او رفتم، دیدم کودکى سجده میکند، و انگشت سبابه‏ «۲»
خود را بسوى آسمان گرفته است، من سلام کردم و او نمازش را کوتاه کرد، سپس گفتم: آقا شما را
مى‏ طلبد که بخدمتش درآئى.
در این وقت مادرش صیقل آمد و دست او را گرفت و او را نزد پدرش آورد.{چون عرب موقع سب
کردن یعنى بدگوئى باشخاص با آن بطرف مقابل اشاره میکرد، آن را «سبابه» گفتند.}

هشتم ربیع الاول

ابو سهل می گوید: موقعى
که بچه خدمت حضرت رسید، سلام کرد.
رنگش همچون درّ (سفید) موهاى سرش کوتاه و میان دندانهایش باز بود.
وقتى امام حسن عسکرى علیه السّلام او را دید، گریست و فرمود: اى آقاى خاندانم! این آب را بمن بده
که من اینک بسوى خداى خود میروم.
بچه کاسه آب جوش را برداشت و بدهان پدر بزرگوارش نزدیک ساخت تا آن را نوشید.
آنگاه امام حسن عسکرى علیه السّلام فرمود: مرا آماده نماز کنید.
بچه حوله ‏اى در دامن امام پهن کرد و بدین گونه حضرت، یک یک اعضا را شست و سر و
پاى را مسح نمود.
آنگاه امام حسن عسکرى علیه السّلام فرمود: اى فرزند! بتو مژده میدهم که صاحب الزمان و مهدى و حجت خدا
در روى زمین توئى.
تو فرزند من و جانشین من می باشى.
از من متولدشده‏ا ى و تو (م ح م د) فرزند حسن بن على بن محمد بن على بن موسى
بن جعفر بن محمد بن على بن حسین بن على بن ابى طالب (علیهم السلام) می باشى و هم از
نسل پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله و خاتم ائمه طاهرین هستى.
پیغمبر (ص) مژده تو را داده و نام و کنیه تو را تعیین فرموده است.
این را پدرم از پدران پاک سرشتش بمن اطلاع داد.
صلى اللَّه على اهل بیت ربنا انه حمید مجید حضرت این را فرمودو همان موقع رحلت نمود.
صلوات اللَّه علیهم اجمعین.
باشگاه خبرنگاران جوان