این‌که قرآن برای حرمت ازدواج با زنان پیامبر(ص)، آنان را «مادران مؤمنان» خوانده، آیا این نشانگر مقام والای آنان نیست؟

ما می‌پذیریم که استفاده از واژه «امهات» و یا «مادران» تنها به دلیل اعلام حرمت ازدواج با آنان نبود؛ زیرا
می‌توانست بدون استفاده از هیچ واژگانی که نشانگر نسبت آنان با مؤمنان باشد و یا با واژگانی چون «خواهران» این
حرمت اعلام می‌شد علاوه بر آنکه به این حرمت در آیه دیگری تصریح شده است: «و شما حق ندارید رسول
خدا را آزار دهید، و نه هرگز همسران او را بعد از او به همسرى خود درآورید که این کار
نزد خدا بزرگ است».[۱]بر این اساس، عنوان «امهات المؤمنین» بار معنوی خاص خود را دارد، اما این در صورتی است
که آنان به لوازمش پای‌بند باشند.
لوازمی که در قرآن بدان تصریح شده است: «اى همسران پیامبر! شما همچون یکى از زنان معمولى نیستید، البته اگر
تقوا پیشه کنید! پس به گونه‌‏اى هوس‏‌انگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، و سخن شایسته بگویید.
و در خانه‌‏هاى خود بمانید، و مانند دوران جاهلیّت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید، و نماز را برپا دارید،
و زکات را بپردازید، و خدا و رسولش را اطاعت کنید».[۲]از طرفی، در قرآن تصریح شده که همسری با پیامبر(ص)
و دریافت امتیاز «أم المؤمنین»، نمی‌تواند توجیهی بر اعمال ناشایست آنان باشد.
[۳]به همین دلیل، آن همسری که توصیه(قَرْنَ فی‏ بُیُوتِکُن‏) را نادیده گرفته و آشکارا به جنگ با وصی پیامبر(ص) شتافته،
نمی‌تواند مشمول تمام امتیازات مرتبط با امهات المؤمنین باشد.شاهد و تأیید این مطلب سخنی است که خداوند در قرآن می‌فرماید:
«نوح به پروردگارش عرض کرد پروردگارا پسرم از خاندان من است و وعده تو(در مورد نجات خاندانم) حق است و
تو از همه حکم‌‏کنندگان برترى! گفت: اى نوح، او از خاندان تو نیست، او عملى است ناصالح.
از سر ناآگاهى از من چیزى مخواه.
بر حذر می‌دارم تو را که از مردم نادان باشى».[۴]بر این اساس، اگرچه تمام همسران پیامبر استعداد رسیدن به بالاترین
مقام‌های مرتبط با «امهات المؤمنین» را دارند، امّا با توجه به این آیه و رفتاری که برخی از همسران پیامبر (ص) داشتند، روشن است که برخی از آنان نتوانستند شایستگی این جایگاه را برای خود حفظ کنند.
[۱].
احزاب، ۵۳٫[۲].
احزاب، ۳۲ – ۳۳٫[۳].
تحریم، ۳ – ۵٫[۴].
هود، ۴۶٫

اسلام کوئست