ضرب المثل امان از خروس بی محل !!
داستان ضرب المثل امان از خروس بی محل را در ادامه ببینید :
ضرب المثل امان از خروس بی محل
هر گاه کسی در غیر موقع حرف بزند و یا میان حرف دیگران بدود
و خود را داخل کند چنین فردی را اصطلاحاً خروس بی محل می‌خوانند.
از آنجا که در ادوار گذشته بانگ نابهنگام خروس را به علت و سببی شوم می‌دانستند
لذا به شرح ریشه تاریخی آن می‌پردازیم تا علت و سبب این مثل سائر و مشئوم بودن آن بر خوانندگان روشن شود.
کیومرث سر دودمان سلسله باستانی پیشدادیان ایران بود
که مورخان به روایات مختلف او را آدم ابوالبشر و گل شاه یعنی شاهی که از گل آفریده شده،
و نخستین پادشاه در جهان دانسته‌اند. کیومرث را پسری بود
به نام پشنگ که همیشه بر سر کوهها بود و به درگاه خدای تعالی راز و نیاز و مناجات می‌کرد.
کیومرث به این فرزندش خیلی علاقه داشت و غالباً پسر و پدر به سراغ یکدیگر می‌رفتند.
روزی دیوان که از دست کیومرث منهزم شده بودند به منظور انتقام به سراغ پشنگ رفتند
و هنگامی که سر به سجده نهاده بود پاره سنگی بر سرش کوفتند و او را هلاک کردند.
حسب المعمول این بار که کیومرث برای دیدار فرزندش پشنگ با آذوقه کامل به سراغ او رفته بود
جغدی بر سر راهش ظاهر شد و بانگ زد. کیومرث چون فرزندش را نیافت و دانست پشنگ را کشتند
جغد را نفرین کرد و به همین جهت ایرانیان از آن تاریخ جغد را پیک نامبارک و صدایش را شوم می‌دانند.
ضرب المثل امان از خروس بی محل
آن گاه کیومرث در مقام انتقام از دیوان برآمده سایر فرزندان را بر جای گذاشت و خود با سپاهی گران به سوی دیوان شتافت.
در این سفر بر سر راه خویش خروسی سفید رنگ و مرغ و ماری را دیدکه خروس مرتباً به مار حمله می‌کرد
و هر بار که موفق می‌شد با منقارش به شدت بر سر مار نوک بزند به علامت پیروزی بانگ می‌کرد.
کیومرث را از اینکه خروس برای صیانت و دفاع از ناموس تا پای جان فداکاری می‌کند
بسیار خوش آمده سنگی برداشت و مار را بکشت و بانگ خروس را به فال نیک گرفت.
کیومرث پس از غلبه بر دیوان آن مرغ و خروس را برداشت و به فرزندانش دستور داد آنها را به خانه نگاهداری و تکثیر کنند.
معمولاً خروس به هنگام روز بانگ می‌کند و چون شب شد
تا بامدادان که پایان شب و طلایه روز و روشنایی است بانگ نمی‌زند،
ولی ازقضا روزی خروس موصوف شبانگاهان که بی موقع و نابهنگام بود
بانگ برداشت. همه تعجب کردند که این بانگ نابهنگام چیست
ولی چون معلوم شد که کیومرث از دار دنیا رفته آن خروس را خروس بی محل خواندند
و از آن سبب بانگ خروس را بدان وقت به فال بد گرفته صدایش را شوم دانسته اند.
از آن روز به بعد: هر خروسی که بدان وقت بانگ کند و خداوند خروس آن خروس را بکشد آن بد از او درگذرد و اگر نکشد در بلایی افتد.
آگهی استخدام همکار در سایت های نیک صالحی و پرشین وی
