دروازه بان ایرانی آنتورپ بلژیک در مصاحبه ای از تفاوت های فوتبال ایران و اروپا پرده برداشته و درباره آسیب دیدگی های خود در این تیم نیز گفته است. در ادامه جزئیات گفتگو با علیرضا بیرانوند را در Niksalehi بخوانید.
گفتگو با علیرضا بیرانوند
علیرضا بیرانوند در اروپا روزهای به مراتب متفاوت‌تری را نسبت به روزهای حضور در ایران می‌گذراند. او خیلی زود فهمید آنچه در ایران اسمش را «فوتبال» گذاشته‌اند با آنچه در اروپا بازی می‌شود، فرسنگ‌ها فاصله دارد. شاید به همین دلیل مشخص است که خیلی از بازیکنان ایرانی تا به اروپا می‌روند مصدوم می‌شوند. خود بیرانوند هم با این مشکل مواجه بوده است.
او هر چقدر در دوران بازیگری‌اش مصدوم نمی‌شد با حضور در فوتبال اروپا، با آسیب‌دیدگی مواجه شد.
این موضوع هم به دلیل نوع باشگاه‌داری متفاوت بود، هم تمرینات و هم تغییر سبک زندگی.
از سویی فشارهای ناشی از ورود به فوتبال اروپا، گاه می‌تواند برای بازیکنان دردسرساز شود.
علیرضا برای اینکه موضوع روشن‌تر شود در گفت و گوبا روزنامه جام جم: «معتقدم یکی از دلایل مصدومیت بازیکنان در اروپا این است که فوتبال در اینجا با ایران خیلی فرق دارد. ما می‌خواهیم در ایران حرفه‌ای باشیم ولی واقعیت این است که تفاوت زیادی وجود دارد.
اینجا باید حرفه‌ای کار کنید. وقتی تمرینات به ناگهان تغییر می‌کند، تمام ماهیچه ها و عضلات تان
درگیر می‌شود و گاهی مصدومیت پیش می‌آید. یعنی چیز عجیبی نیست که آسیب‌دیدگی پیش بیاید.»
صحبت های دروازه بان سابق پرسپولیسی ها در بلژیک
ما کارمندیم!
در اروپا بازیکنان در باشگاه‌ها مثل کارمند هستند. بیرانوند بهترین توضیح را در این‌باره می‌دهد:
«اینجا ما ۷ صبح خودمان را به باشگاه معرفی می‌کنیم. ساعت ۴-۳ بعد از ظهر هم به خانه
برمی‌گردیم. دقیقا مثل کارمندها هستیم. در ایران معمولا بازیکنان دو ساعت در اختیار
باشگاه هستند و بعد به خانه می‌روند. اینجا ولی ما ساعت ۷ باید در باشگاه باشیم.
گفتگو با علیرضا بیرانوند گلر ایرانی آنتورپ
صبحانه را با هم می‌خوریم. تا ساعت ۱۰ – ۳۰: ۹ کارهای فیزیوتراپی، بدنسازی، ماساژ و … را انجام می‌دهیم. ساعت ۱۱:۳۰ تمرین شروع می‌شود و ساعت ۱۲:۳۰ به پایان می‌رسد. بعد از آن حدود یک ساعت سونا، جکوزی و دوش و … داریم.
ساعت ۱۳:۳۰ ناهار می‌خوریم. از ساعت ۱۴:۳۰ به بعد آزاد هستیم به خانه برویم ولی خیلی وقت ها
بچه ها می مانند تا کار اضافه کنند. بعضی ها پیش دکتر یا فیزیوتراپ می روند.
بعضی‌ها به سالن می‌روند و وزنه می‌زنند.»
گفتگو با علیرضا بیرانوند گلر ایرانی
عضلاتم دیوانه شد
در ایران اما همه‌چیز زمین تا آسمان فرق دارد. معمولا بازیکنان تا دیروقت بیدار هستند. تا ظهر می‌خوابند و بعدازظهر به تمرین می‌روند. بعضی وقت‌ها تمرینات صبح است و البته مجبورند کمی زودتر بیدار شوند.
قانونی برای حضور همیشگی و به‌موقع بازیکنان در باشگاه وجود ندارد چون اساسا ورزشگاه اختصاصی،
استخر و … وجود ندارد. علیرضا هم موافق است: «واقعیت را باید بپذیریم.
من خودم روزهای اولی که به آنتورپ آمدم، واقعا کار برایم سخت بود. عضلاتم دیوانه شده بود.
نمی‌توانستم از شدت بدن‌درد راه بروم. هیچ‌وقت در این سطح تمرین نداشتم.
اصلا عادت نداشتم از صبح زود به باشگاه بیایم.»
او یک مثال جالب هم می‌زند: «اینجا همه‌چیز روی اصول است. بعد از همه بازی‌ها از ما تست های مختلف می‌گیرند. مثلا تست همسترینگ یا چهار سر ران.
علیرضا بیرانوند
بعضی بازیکنان درد دارند ولی برای اینکه بازی کنند نمی گویند. تست ها اگر نشان دهد مشکل دارند
سریعا مربی در جریان قرار می‌گیرد. وزن‌کشی و اینطور چیزها هم که عادی است.»
ورود علیرضا بیرانوند به گینس؟
بیرانوند از روزی که به بلژیک رفت به دلیل پرتاپ‌های بلندش مورد توجه بود. هنوز برای رسانه‌های بلژیکی این موضوع جذاب است. بی‌شک هیچ دروازه‌بانی به اندازه علیرضا نمی تواند اینگونه با دست توپ ها را از محوطه خودی تا نزدیک محوطه جریمه حریف بیندازد.
مثلا چندی قبل گلر منچسترسیتی با شوت، توپ را به محوطه جریمه حریف رساند و این شد
سوژه‌ای برای آن‌که رکوردش را در گینس ثبت کنند یا پرتاب بلند نویر در بایرن که به اندازه
پرتاب های علیرضا نبود سوژه رسانه ها شد.
وقتی در این‌باره از بیرانوند می‌پرسیم باخنده می‌گوید: «الان در گینس بزرگ‌ترین قورباغه را هم ثبت کرده‌اند ولی یک نفر نیامد رکورد پرتاب‌های من را بگیرد! (خنده)»
جالب اینجاست اگر بیرانوند فصل آینده در آنتورپ بماند باشگاه قصد دارد مهاجمی سرعتی
جذب کند تا از پرتاب‌های بلند علیرضا بتوانند استفاده لازم را ببرند!
روزنامه جام جم
یک رقص خیابونی شاد و پرانرژی 
