حوادث > حوادث > انفجار خونین زیر درخت گردو + تصاویر

انفجار خونین زیر درخت گردو + تصاویر

تاریخ بروزرسانی : 2013-10-26

گردآوری : نیک صالحی

هفت کودک روستایی دور هم جمع شده بودند تا بازی کنند که ناگهان مین جنگی‌ای با انفجاری هولناک سرنوشت تلخی
را برایشان رقم زد.
همه بچه‌ها از بیمارستان ترخیص شده‌اند اما هنوز درد می‌کشند و خانواده‌هایشان را نگران کرده‌اند.در این حادثه که روز جمعه
۲۶ مهرماه رخ داد کودکی پایش را از دست داد و همبازی‌هایش به شدت زخمی شدند.
غروب دیگر فضای دلگیر غروب جمعه در روستای نشکاش مریوان با صدای هیاهوی بچه‌ها و بازی‌های کودکانه‌شان شاد شده بود
که ناگهان صدای انفجاری مهیب همه را به وحشت انداخت و خنده‌های کودکانه جایش را به صدای شیون و فریاد
داد.
مین‌هایی که برگ سبز سال‌های جنگ هستند، زیر پای بچه‌ها خزیدند و…
گشین دخترک ۱۰ ساله پای خود را از دست داد و خباک پسری خردسال به شدت از ناحیه چشم مصدوم
است.
بهنوش، متین، آلا، سینا و زانا هم هر کدام با بدنی زخمی شب‌ها را با کابوس‌های غرش انفجار هولناک به
خواب می‌روند و آن صدای مهیب برای همیشه در گوشه خاطرات بازی‌های کودکانه‌شان حک شده است.سیدحسین ضیایی مقدم، پدربزرگ بهنوش
به شوک می‌گوید: خانه ما تبدیل به بیمارستان شده و بهنوش مدام درد می‌کشد و نمی‌دانیم که بیمارستان چگونه بهنوش
و چهار بچه دیگر را مرخص کرده است در حالی که هنوز بهبود نیافته‌اند و درد زیادی را تحمل می‌کنند.پدربزرگ
درباره محل بازی بچه‌ها می‌گوید: بچه‌ها در منطقه کانی رومیه در حال بازی بودند که این منطقه و منطقه‌ای دیگر
به نام برگدوق هنوز آلوده به مین هستند و مین‌هایی که روی تپه هستند هنگام بارش باران و جاری شدن
سیلاب همراه آب به پایین تپه می‌آیند و به کمین پاهایی می‌نشینند که غافل از خطر رویشان قرار می‌گیرند و
آنان را خانه خراب می‌کنند.
بچه‌ها هم آن روز در حال جمع کردن گردو بودند که ناگهان مین به زیر پایشان رفت و منفجر شد.
بچه‌ها آنقدر مین دیده‌اند که آن را خوب می‌شناسند و اگر مین را دیده بودند از آن فاصله می‌گرفتند.
به گفته این مرد روستایی، این نخستین باری نیست که چنین حادثه‌ای در روستای نشکاش می‌افتد و چند سال پیش
نیز چند نفر با انفجار مین جان خود را از دست داده‌‌اند.این حادثه در حالی رخ داده است که رئیس
مرکز مین‌زدایی کشور مدعی پاکسازی کامل استان کردستان از مین‌های باقی‌مانده از زمان جنگ است اما با وجود این ادعاها
حقیقت این است که انگار هنوزگشین‌ها پایشان را روی مین‌ها جا می‌گذارند، بهنوش‌ها به جرم بازی کودکانه با تنی زخمی
درد می‌‌کشند و از کودکی کردن بیزار می‌شوند.حقیقت این است که مین‌ها هنوز قربانی می‌گیرند.