والدین باهوش سعی می کنند مشکلات و اختلاف های خود را در زمان تنهایی خود و در غیاب فرزندان برطرف نمایند
اختلافات زناشویی جزئی از زندگی است و نبود آن نشان خوشبختی یک خانواده نیست اما باید این اختلافات مدیریت شود و نگذارید به دعوا و کشمکش کشیده شود و از همه بدتر نباید این دعواها در مقابل فرزندان صورت بگیرد. در ادامه می خواهیم درباره عواقب دعواهای مکرر زناشویی در مقابل فرزندان صحبت کنیم. با نیک صالحی همراه باشید
عواقب دعواهای زناشویی برای فرزندان
بسیاری از مشکلات روحی و روانی کودکان که آنها را نیازمند به رفتاردرمانی، مشاور و درمانهای دارویی میکند به جروبحثهای والدین مربوط است. صرف نظر از برخی از موارد حاد مانند آزارهای جنسی یا جسمی و بیتوجهی عامدانه والدین، مهمترین عامل ایجاد تروما و مشکلات روحی کودکان دعواهای مکرر زناشویی است. این حقیقتی است که بسیاری از کودکان به آن اعتراف میکنند. علاوه بر این بسیاری از مشکلات زمینهای افراد بزرگسال نیز ریشه در همین مساله دوران کودکی آنها دارد.
برخی از نوجوانهایی که برای درمان یک اختلال مانند اختلال تمرکز یا افسردگی به مراکز درمانی مراجعه میکنند همواره به این نکته اشاره دارند که مشاجره میان پدرومادر عاملی در ایجاد ترس و اضطراب، تنش، اندوه و عدم تمرکز آنهاست. تصویر مشاجره پدرومادری که بر سر هر موضوعی با یکدیگر بحث میکنند همواره در ذهن فرزندان باقی میماند. زمانی فرا میرسد که والدین در کنار فرزندانشان نیستند، اما خاطرات تنش و درگیریهای لفظی آنها به عنوان یک سد راه شادی و خوشبختی با آنها باقی میماند.
در مقابل خشم مهار نشده پدرومادر در هنگام گفتگو، کودکان راهی جز تحمل این وضعیت ندارند. فرزند شما شاید بتواند خود را به اتاقش برساند و در را ببندد، اما این فرصتی نیست که همیشه برایش فراهم باشد. وقتی بحثی بین والدین در سفر، در ماشین، در رستوران یا فروشگاه رخ میدهد او جایی برای فرار نخواهد داشت. هرچند که اغلب کودکان سعی میکنند با سکوت، سرگرم کردن خود با چیز دیگر و تلاش برای نشنیدن، خود را در برابر بحثهای دائمی قرار ندارند، اما این تلاشها هرگز اثربخش نیستند و به ناچار کودک را دچار آسیبپذیری، احساس شکست و ترس میکند
مشکلات دعواهای مکرر زناشویی
اگر شما والدی هستید که همواره با شریک زندگیتان دچار بحث و تنش هستید و در عین حال وضعیت سلامت روحی و روانی فرزندان را مورد توجه قرار میدهید باید دست به یک اقدام عملی برای مشکلات خود بزنید. سلامت روحی فرزندتان دلیل بزرگی است برای اینکه تصمیم بگیرید در نحوه تعامل با شریک زندگیتان و همچنین حل مشکلات حل نشدهای که منجر به تنش و دعوا میشوند بازنگری کنید.
اگر متوجه شدهاید که فرزندتان تعامل درستی با دیگران ندارد و به هر دلیلی دادو بیداد راه میاندازد، دچار استرس است و یا فحاشی و بدررفتاری میکند و اگر زمینههای اختلالات رفتاری مانند افسردگی، عدم تمرکز و پرخاشگری را در او مشاهده میکنید پیش از هر اقدامی نگاهی به رابطه خودتان بیندازید. مشکل بیخوابی، استرس و نمرات پایین درسی کودکتان میتواند ناشی از احساس ناامنی و تنشهای جاری در زندگی خانوادگی شما باشد. مهم نیست موضوع مشاجره شما چه باشد.
مشاجره بر سر پول، رابطه، فرزند و هر چیز دیگری به یک اندازه میتواند باعث ایجاد مشکل برای فرزندتان باشد. در برخی از موارد مسالهای که منجر به بالا گرفتن تنش میشود اصلا مساله مهمی نیست و ممکن است بر اثر خستگی، کار زیاد و استرس ایجاد شود، اما تاثیر آن بر فرزندتان زمانی که دعوا بالا میگیرد به اندازه زمانی است که شما با همسرتان دچار یک اختلاف جدی هستید.
در مواردی پدرومادر اصلا متوجه مکالمه تند و زننده خود با یکدیگر نیستند و آنچنان به آن خو کردهاند که درکی از میزان پرخاشگری و خشونت آن ندارند. یادتان باشد هرچند که شما به بحث کردن بر سر هرچیزی عادت کردهاید، اما این موضوع تا ابد برای فرزندتان عادی نخواهد شد
بد نیست بدانید در هنگام دعوا از این کارها خودداری کنید
اگر نمیتوانید از بروز دعوا جلوگیری کنید، حداقل به هنگام جر و بحث یا همان دعواهای زن و شوهری
کارهایی که میتواند آتش دعوا را شعله ور کند، انجام ندهید، برخی از این کارها را در ادامه میخوانید:
* بیارزش کردن همسر: با این کار در واقع به همسرتان میگویید که نیازهای او در نظر شما
بیارزش است یا نیازهای او به اندازه نیازهای شما مهم، باارزش یا واجب نیست.
برای جلوگیری از تبدیل دعواها و اختلافات به رفتارهای خشونت آمیزی مثل کتک کاری،
جرو بحثهای کلامی یا شکستن وسایل منزل، یادگیری برخی مهارتها ضروری است
* قهر کردن: پیام این کار این است؛ یا آنچه را که میخواهم انجام بده یا تو را ترک میکنم.
* تهدید کردن: در این حالت به همسرتان این پیام را میدهید که به تو صدمه خواهم زد.
* سرزنش کردن: در این حالت شما همسرتان را مقصر تمام اتفاقات میدانید.
* تحقیر کردن: در این حالت حس حماقت را به همسرتان القا میکنید.
* برانگیختن احساس گناه: این کار حامل این پیام است که طرف مقابل از لحاظ اخلاقی باید
خواسته شما را برآورده میکرد، اما این کار را انجام نداده است. او بیانصاف و بیملاحظه است
و فقط به فکر رسیدن به خواستههای خود است.
* بیتوجهی و بحث را عوض کردن: پیام پنهان این کار این است که خواستههای
او حتی ارزش صحبت کردن هم ندارند.
* تلافی یا مقابله به مثل کردن: به عنوان مثال مواردی را که همسرتان از آنها خوشش میآید
به او ارائه نمیدهید. «حالا که لباس مورد علاقهام را برایم نخرید من هم منزل مادرش نمیروم!»
بهداشت نیوز و جام جم