زنانی که شوهران پرخاشگر دارند افسرده می شوند

پرخاشگری یکی از واکنش های منفی است که در هنگام عصبانیت بروز می کند. پرخاشگری در مردان بیشتر از زنان رخ می دهد و تحقیقات ثابت کرده شوهران پرخاشگر باعث افسردگی زنان شان می شوند. در ادامه دلیل این موضوع را به طور کامل توضیح می دهیم

شوهران پرخاشگر

زنان در روابط زناشویی آسی پذیر تر هستند و بیشتر به توجه و محبت از سوی همسرانشان نیاز دارند فردی که از همسرش توجه، عاطفه و محبت می خواهد باید توجه داشته باشد که دیگری نیز این حق را دارد که چنین انتظاری داشته باشد. حال با توجه به این که پرخاشگری شوهران نیازهای عاطفی زنان را سرکوب می کنند و همچنین زنان را به انزوا و افسردگی می کشانند

برخورد با شوهران پرخاشگر

پرخاشگری شوهران و تاثیرات آن بر زنان

یک پژوهش جدید توسط روان‌شناسان آمریکایی نشان می‌ دهد یکی از دلایل افسردگی در زنان می‌تواند حاصل زندگی کردن با شوهران عصبانی، پرخاشگر و تندخو باشد.

روان‌شناسان دانشگاه میسوری طی یک تحقیق که سه سال به طول انجامید از ۴۱۶ زوجی که تازه ازدواج کرده‌ بودند تعامل سه سال زندگی مشترکشان را به صورت رندوم و با اجازه زوجین فیلمبرداری کردند و بهترین تعامل و بد‌ترین تعامل‌ها را به صورت فیلمی ۲۰ دقیقه‌ای تهیه کردند

تاثیرات پرخاش مردان بر روحیات زنان

.در این نوار ویدئویی دو نوع رفتار شامل رفتار ضد اجتماعی و رفتارهای پرخاشگرانه مورد توجه و بررسی قرار گرفت.شرکت کنندگان در ابتدای این پژوهش هیچ علائمی از افسردگی نداشتند.محققان با اشاره به این مطلب اعلام کردند که عکس این امر یعنی تاثیر خشم زنان در افسردگی شوهران صدق نمی‌ کند. بعلاوه رفتار گرم و مثبت از جانب شوهران، تاثیر منفی رفتارهای خصمانه آن‌ها را کاهش می‌‌دهد.دکتر کریستین پرولکس، محقق دانشگاه می‌سوری در این باره خاطرنشان کرد: خشونت شوهران به میزان قابل توجهی، علائم افسردگی را در همسران آن‌ها افزایش می‌‌دهد.

به این ترتیب پس از تنها ۳ سال زندگی مشترک هرچه این رفتارهای خصمانه و ضد اجتماعی در شوهران بیشتر باشد، ‌علائم افسردگی در همسر وی تشدید می‌‌شود.

هر آنچه باید راجع به عوامل مؤثر در بروز پرخاشگری بدانید

رفتار با شوهران پرخاشگر

نانجل، ‌اردلی کارپنتر و نیومن (NANGLE ,ERDLEY,CARPENTER&NEWMAN-2000) پلگرینی
و لانگ(PELLEGRINI & LONG-2002) و بونیکا، ‌یشوا، ‌آرنولد، ‌فیشر و زلجو
(BONICA ,YESHOVA,ARNOLD,FISHER&ZELJO-2003) مسئله پرخاشگری را
یکی از مهم ترین مسائل دوره نوجوانی (عاشوری و همکاران، ‌۱۳۸۷ :۳۹۰) معرفی کرده اند
که ناشی از عوامل مختلفی است. از جمله:

* ناکامی

مهم ترین عامل در ایجاد پرخاشگری از میان همه موقعیت ها، ‌صرف نظر از عوامل فیزیولوژیکی
ناکامی است. اگر فردی در رسیدن به اهداف خود با شکست مواجه شود، ناکامی
حاصل شده احتمال پاسخ پرخاشگرانه را در او افزایش می دهد(زرگری مرندی، ‌۱۳۸۵ :۶۸).

* تأیید رفتار پرخاشگرانه

عده ای از افراد، پرخاشگری و زورگویی را تقبیح نمی کنند، ‌بلکه آن را نشانه شهامت
و قدرت در فرد می دانند. این افراد، ‌اعمال پرخاشگرانه خود و دیگران را مثبت، موجه
و حتی لازم می دانند و به آن صحه می گذارند.

* تشویق رفتار پرخاشگرانه

گاهی اوقات برخی از والدین و مربیان به بهانه دفاع از خود به کودکشان می گویند:
«از کسی کتک نخوری»، «توسری خور نباشی» و مواردی از این قبیل که به طور وضوح
به جای نشان دادن رفتارهای منطقی در مقابل برخورد با موانع، شخص را به پرخاشگری
بی مورد تشویق می کنند(اکبری، ۱۳۸۵ :۱۹۳-۲۰۰).

* عوامل فرهنگی

پرخاشگری اغلب به وسیله اعمال یا گفته های دیگران برانگیخته می شود، اما می تواند به وسیله عوامل فرهنگی مثل: باورها، ‌هنجارها و انتظارهای یک فرهنگ خاص که حاکی از آن است که پرخاشگری مناسب یا شاید حتی تحت شرایطی الزامی است نیز برانگیخته شود (بارون و همکاران، ۱۳۸۸ :۶۵۲-۶۲۸).

جام جم و عصر ایران