بخشیدن مهریه
موضوعی که مطرح است این است که عروس خانم در طول زندگی دلش بخواهد مهریه اش را به هر دلیلی
ببخشد.
بخشیدن مهریه را ه و روش و نکات خودش را دارد ،که در ادامه آنها را مرور می کنیم.
بخشیدن مهریه
بخشیدن مهریه توسط عروس خانم به آقای داماد
اولا اینکه تا قبل از ثبت عقد امکان بخشش مهریه وجود ندارد.بنابراین اگر قبل از عقد کردن دست نوشته ای مبنی بر بخشیدن مهریه خود به همسرتان داده اید، فاقد اعتبار است.
نکته دوم اینکه اصلا نیاز نیست به دادگاه مراجعه کنید مثلا شما روی یک کاغذ می نویسد من مهریه خودم
را به همسرم بخشیدم و بعد امضا و اثر انگشت می زنید، این خودش یک مدرک به حساب می آید.
با این حال داماد برای محکم کاری بهتر است راهی دفترخانه اسناد رسمی شود و این کار را ثبت کند.
اما این راه کمی درد سر دارد و اگر واقعا عروس خانم قصد دارد که مهریه اش را ببخشد،
بهتر است با آقای داماد راهی دفتر اسناد رسمی شود و این کار را قانونی کند.
محضردار اعتراف همسر برای بخشش مهریه را در قالب «اقرارنامه ثبتی» تنظیم می کند؛ البته کار به همین جا ختم
نمی شود، زیرا برای محکم کاری باید نامه ای از آنجا برای دفترخانه رسمی ازدواج- که عقد در آن مکان
ثبت شده – برده شود تا در آنجا مفاد نامه در «صفحه ملاحظات» عقدنامه ثبت شود..
عروس خانم بدون اجازه پدر هرگز مهریه خود را نبخشید!
بهتر است اگر قصد بخشیدن مهریه خود را دارین بدون اجازه پدرتان این کار را انجام ندهید.
در این راستا دفاتر اسناد رسمی در صورت اجازه پدر عروس خانم مهریه را به شوهر می بخشند و آن
را ثبت می کنند.
می دانیم که طبق ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی شما از زمانی که عقد کردید و هنوز مُهر ازدواجتان خشک نشده
است، مالک مهرتان می شوید و می توانید هر دخل و تصرفی که خواستید در آن داشته باشید، اما اذن
پدر در این مورد خاص لازم است هر چند این موضوع نه جنبه قانونی دارد و نه جنبه شرعی، اما
دفاتر اسناد رسمی به دلیل اینکه گاهی این بخشش مهریه از روی اجبار یا از روی احساسات آنی رخ می
دهد، این شرط را برای این موضوع می گذارند که یک شرط لازم نیست،اما از بروز مشکلات بعدی پیشگیری می
کند.
عروس خانم عزیز مراقب باشید با ثواب کردن ،کباب نشوید!
اذن پدر در این مورد خاص لازم است هر چند این موضوع نه جنبه قانونی دارد و نه جنبه شرعی
، اما دفاتر اسناد رسمی به دلیل اینکه گاهی این بخشش مهریه از روی اجبار یا از روی احساسات آنی
رخ می دهد، این شرط را برای این موضوع می گذارند که یک شرط لازم نیست،اما از بروز مشکلات بعدی
پیشگیری می کند.
گاهی ممکن است خانمی با بخشیدن مهریه اش، خود را دچار دردسر بزرگی کند.
به عنوان مثال دختری در دوره عقد مهریه اش را می بخشد و بعد از عروسی به هر دلیلی تمایلی
به ادامه زندگی با همسرش ندارد و تقاضای طلاق می کند! در این میان چون زن خواهان طلاق است که
در قانون به آن «طلاق خلع» می گویند، زن باید معادل مهریه یا مبلغی کمتر یا بیشتر از آن را
به داماد پرداخت کند.
به این ترتیب زن برای رهایی از زندگی ای که تمایلی به آن ندارد نه تنها مهریه ای نمی گیرد،
بلکه باید رقمی را نیز برای جدایی به مرد بپردازد.
پس قبل از بذل و بخشش، کمی بیشتر تامل کنید.
مهرم حلال جونم آزاد!
گاهی زن و مرد در زندگی آنقدر دچار اختلاف می شوند که زن می گوید «مهرم حلال جونم آزاد!» اما
یک سوال اگر عروس خانم مهرش را ببخشد آیا واقعا طلاق به سرعت انجام شده و کار تمام است؟ اتفاقا
کاملا در اشتباه هستید.
اصلا معلوم نیست بعد از بخشش مهریه مرد حاضر به طلاق همسر شود، یا زمان عده دوباره رجوع نکند! برای
این که در این حوزه مشکلی ایجاد نشود، شرع و قانون راه آن را پیش بینی کرده است.
بد نیست بدانید که طلاق «خلع» و «مبارات» دقیقا همین هدف شما را به طور کامل و بدون ضرر
و خطر تامین می کند.
در این نوع طلاق، زن و شوهر توافق می کنند در عوض مهریه یا کمتر یا بیشتر از آن از
یکدیگر جدا شوند.
در این روش دیگر شوهر حق رجوع ندارد و به این ترتیب زن با بخشیدن مالی معادل مهریه، یا بیشتر
و کمتر از آن به شوهر، او را راضی به طلاق می کند.
البته اگر این بیزاری از ادامه زندگی دو طرفه باشد، اما زن تقاضای طلاق بدهد باز هم باید مهریه اش
را ببخشد تا این طلاق که مبارات نام دارد، جاری شود.
آیا بعد از بخشیدن مهریه امکان گرفتن آن وجود دارد؟
اگر بعد از بخشیدن مهریه خود پشیمان شده اید باید بدانید چند فرض در این مورد وجود دارد که باید
به آن دقت کرد.
۱٫
اگر زن به مرد بگوید که وی تکلیفی برای پرداخت مهریه ندارد، مرد دیگر این تکلیف را نخواهد داشت.
۲٫
تصور کنید زن مهریه را به مرد ببخشد (هبه کند)، باید این لفظ را بگوید که «من مهر خود را
به تو بخشیدم».
در این حالت، تکلیف مرد در پرداخت مهریه به طور کامل از بین نمی رود، زیرا زن می تواند تحت
شرایطی از این هبه برگردد و مهریه خود را مطالبه کند.
البته این مسئله مشروط بر این است که زن، طی قرارداد دیگری، این حق را از خود نگرفته باشد، وگرنه
راه دیگری وجود ندارد.
تبیان
