فرد را به سمت بهبودی سوق می‌دهد.
در این روش درمانی، هر آنچه که بتواند در انسان سالم مشکلی ایجاد کند، می‌تواند همان مشکل را در یک
فرد بیمار درمان کند، برای مثال اگر دارویی در افراد سالم حالت اضطراب ایجاد کند، افراد مضطرب را می‌تواند درمان
کند.
این قانون که در نگاه اول بسیار عجیب به نظر می‌رسد، پایه تجویز دارو در هومیوپاتی است و تجربه و
مطالعات متعدد و گسترده نشان داده است که با استفاده از این قانون می‌توان بیماری‌های مختلف جسمی، روانی و ذهنی
را به خوبی درمان نمود.
در هومیوپاتی آنچه درمان می شود نام بیماری نیست، بلکه وضعیت بیمارگونه بیمار است، یعنی اهمیتی ندارد که نام بیماری
چیست.
به همین دلیل یک هومیوپات، به صرف دانستن نام بیماری (مثلا سرماخوردگی ) نمی‌تواند داروی آن را پیدا کند.
در هر بیماری، پزشک هومیوپات باید تمامی علائم بیمار را در نظر بگیرد و داروی مناسب با آن را تجویز
کند.
به این ترتیب چند بیمار با مشکل سرماخوردگی ممکن است چند داروی متفاوت دریافت کنند و بالعکس برای چند
نفر با مشکلات مختلف یک دارو تجویز شود.
هر بیماری که نیروی حیاتی وی از میان نرفته باشد، می‌تواند از هومیوپاتی انتظار بهبود داشته باشد.
با نگرش به اینکه هومیوپاتی با تحریک سیستم ایمنی بدن عمل می‌کند، چنانچه این سیستم و ساختار بدن دچار نابودی
برگشت ناپذیر شود، امید به بهبود کاهش می‌یابد.
این روش درمانی در سال ۱۸۱۰ میلادی توسط پزشک آلمانی به نام ساموئل هانمَن معرفی شد.
هومیوپاتی برای چه بیماری هایی موثر است؟ اگر بیماری ناشی از اختلال نیروی حیاتی باشد، با هومیوپاتی کاملا قابل درمان
است.
اما برخی بیماری ها منشأ فیزیکی دارند (صدمات ناشی از تصادفات، شکستگی‌ها، کمردرد ناشی از نشستن نادرست، مشکلات ناشی از
تغذیه نادرست و غیره) که در این موارد، مداخلات جراحی، شکسته‌بندی، تغییر روش زندگی، و غیره می‌تواند مفید واقع شود.
همچنین در مواردی که نیروی حیاتی بیمار بسیار ضعیف شده باشد (مانند سرطان های پیشرفته) احتمال درمان با هومیوپاتی چندان
زیاد نخواهد بود.
به طور کلی هومیوپاتی هم در درمان بیماری های مزمن و هم درمان بیماری های حاد بسیار مؤثر است.
در هومیوپاتی هر آنچه که بتواند در انسان سالم مشکلی ایجاد کند، می‌تواند همان مشکل را در یک فرد بیمار
درمان کند، برای مثال اگر دارویی در افراد سالم حالت اضطراب ایجاد کند، افراد مضطرب را می‌تواند درمان کند.
داروهای هومیوپاتی چگونه انتخاب می شوند؟ در هومیوپاتی تنها بر اساس یک علامت نمی‌توان دارو داد، حتما باید تمام علائم
جسمی و روحی بیمار با دارو پوشش داده شوند.
در واقع بیماری که نزد پزشک هومیوپات می آید، نه تنها از بابت درد اصلی به دقت مورد سوال قرار
می‌گیرد، بلکه تمامی ناراحتی‌های به ظاهر بی‌ربط جسمی و روحی او نیز مورد توجه قرار می‌گیرند و تجویز دارو بر
اساس مجموعه علائم بیمار صورت می‌گیرد تا درمان کامل صورت گیرد.
علاوه بر آن، در هومیوپاتی هیچ دارویی وارد نمی‌شود، مگر این که ابتدا گزارشات سم شناسی مربوط به آن دارو
بررسی شود و علاوه بر آن در شرایط امن بر روی افراد سالم آزمایش شود.
این مسئله باعث می‌شود که تاثیرات فیزیولوژیک یک دارو بر فرد سالم در مورد هر دارو کاملا شناخته شده باشد.
در هومیوپاتی، هر آنچه که بتواند در انسان سالم مشکلی ایجاد کند، می‌تواند همان مشکل را در یک فرد بیمار
درمان کند.
برای این که مفهوم این عبارت کاملا درک شود مثال هایی برای شما می آوریم: ۱- یکی از داروهای رایج
در درمان بیماری‌های قلبی “دیگوکسین “است.
این دارو از گیاهی به نام “گل انگشتانه” به دست می آید.
کلیه گزارشات سم‌شناسی نشان می‌دهند که مسمومیت با دیگوکسین، باعث کاهش شدید ضربان قلب می‌شود و جالب است که این
دارو توسط پزشکان متخصص قلب به عنوان داروی اصلی برای درمان بیماران دچار نارسایی قلبی که از کاهش ضربان قلب
رنج می‌برند، استفاده می‌شود.
این نمونه‌ای است از درمان هومیوپاتی.
البته باید دارو تا حد ممکن مشابه بیماری باشد و دوز دارو نیز باید بسیار بسیار کم باشد.
تجربه نشان داده که در این حالت، سیستم ایمنی بدن تحریک می‌شود و بدن، خودش بیماری را درمان می‌کند.
۲- استفاده از استامینوفن برای درمان تب.
یک از علایم مهم مسمومیت با استامینوفن، هیپرترمی (افزایش دمای بدن) است و در پزشکی از استامینوفن برای درمان بیمار
مبتلا به تب استفاده می‌شود.
این نیز یک درمان هومیوپاتیک است.
۳- داروی هومیوپاتی تهیه شده از پیاز.
پیاز می‌تواند در موقع پوست کندن، ایجاد آبریزش بینی و آبریزش چشم کند.
شباهت زیاد بین پیاز و سرماخوردگی ، باعث می شود که از پیاز به عنوان داروی هومیوپاتی استفاده نمود.
۴- مثال دیگر داروی هومیوپاتی قهوه است که در هومیوپاتی برای درمان بی‌خوابی استفاده می شود.
لازم به ذکر است که به هیچ وجه نباید خودسرانه دارو مصرف کنید و حتما با یک هومیوپات ماهر مشورت
کنید.
رعایت چه نکاتی در حین درمان هومیوپاتی لازم است؟ ۱- از مصرف قهوه، چای، دم کرده های گیاهی، مشروبات الکلی
و مایعات عطرآگین اجتناب گردد.
۲- گل های خوشبو در اطراف خانه ی فرد تحت درمان با داروها وجود نداشته باشند.
۳- از داروهای شوینده و خوشبو کننده دندان استفاده نشود.
۴- غذاهایی با ادویه‌های بسیار خوشبو و نیز گیاهان دارویی خام مصرف نشوند.
۵- از مصرف مارچوبه، کرفس، پیاز، سیر، پنیر کهنه و گوشت ها پرهیز گردد.
۶- قند و شکر سفید مصرف نشوند.
۷- از اتاق های گرم ، پوشیدن لباس های پشمی و زندگی در فضای بسته دوری شود.
۸- از استعمال هر گونه دخانیات و مواد مخدر خودداری شود.
۹- از مصرف داروهای آنتی هیستامین ، داروهای کورتون دار و پمادهایی مانند ویکس پرهیز گردد.
البته باید گفت رعایت هر یک از موارد بالا، تاثیر عمیقی در روند بهبودب ندارد.
به عبارتی این ها توصیه هایی برای دستیابی به یک درمان موثرتر است و عدم رعایت اغلب این نکات، تاثیر
زیادی در درمان ندارد، بلکه صرفا اثردهی دارو را افزایش می دهند، یا بیمار را از لحاظ مزاجی در حد
تعادل نگه می دارند تا سیستم ایمنی بدن بتواند به بهترین نحو ممکن، اثرات شگرف خود را اعمال نماید.
هومیوپاتی در ایران از کی شناخته شد؟ در آبان ماه سال ۱۳۷۴ در شورای عالی ارزشیابی وزارت بهداشت، درمان و
آموزش پزشکی، هومیوپاتی به عنوان یک رشته علمی شناخته شد.
همچنین طبق مصوبه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در دی ماه ۱۳۷۶ و اعلام این وزارتخانه در بهمن‌ماه همان
سال کلیه پزشکانی که دوره دوساله هومیوپاتی را در یک مرکز معتبر گذرانده باشند، می‌توانند عنوان “پزشک هومیوپات” را داشته
باشند.
البته طبق قوانین ایران، فقط افراد پزشک حق ارائه خدمات درمانی را دارند (هومیوپاتی یا غیر آن) و هیچ شخص
غیرپزشک حق طبابت ندارد.
در حال حاضر انجمن هومیوپاتی ایران با حدود ۳۰۰ عضو به طور رسمی مشغول فعالیت است.
منابع : ویکی پدیا سلامت نیوز
