زالو درمانی به روشی سنتی – طبیعی گفته می‌شود که در آن از یک گونه کرم حلقوی (annelid) برای خروج
خون اضافی و فاسد که در نزدیکی پوست انسان و حیوانات استفاده می‌شود و در این روش به خاطر وجود
آنزیم‌های ترشحی توسط زالو، خواص دیگری نیز مانند رقیق کردن خون، از بین بردن گرفتگی‌های عروقی ، کمک به بهبود
زخم‌ها، پیوند اعضا و غیره وجود دارد.
-تاریخچه زالو درمانی
یوسف اصغری کارشناس سطح عالی حوزه علمیه، عضو فعال انجمن تحقیقاتی طب سنتی ایران اظهار داشت: زالو درمانی مطابق
با شواهد تاریخی دارای سابقه چندین هزار ساله است که مطابق با آخرین تحقیقات آثار زالو درمانی به بیش از
۲۵۰۰ سال قبل می‌رسد، در ایران و یونان باستان، اطبا با دیدگاه پاتولوژی اخلاطی از این روش استفاده می‌کردند و
حکماء یونان و ایران در آثارشان، اثرات و تدابیری را برای این روش درمانی بیان کردند که در این رابطه
می‌توان به آثار جالینوس (۱۲۹-۱۹۹ م) و حکمای بنام ایران همچون جناب رازی (۲۵۱ – ۳۱۳ ه ق)، بوعلی سینا
(۳۷۰ – ۴۲۸ ه ق)، سید اسماعیل جرجانی (۴۳۴- ۵۳۱ ه ق) و غیره اشاره کرد.
-بهترین و بدترین افراد برای درمان با زالو چه کسانی هستند؟
این مدرس حوزه و دانشگاه درباره مزاج زالو افزود: زالو از لحاظ مزاجی، دارای مزاج سرد و خشک است و
حکمای بنام ایران زمین دراین رابطه معتقد بوده‌اند که بهترین افراد برای درمان با روش زالو درمانی افرای هستند که
مزاجشان گرم و تر و یا در اصطلاح دموی مزاج ها هستند و بدترین افراد برای زالو درمانی افراد سرد
و خشک هستند که در اصطلاح معروف به سوداوی مزاجان هستند.
وی اضافه کرد: لذا باید افراد جامعه در نظر داشته باشند که بنابر تقسیم بندی مزاجی که در کتب
طب سنتی ذکر شده است یعنی ۹ طیف مزاج که عبارتند از چهار مزاج مفرد یعنی مزاج گرم، سرد، خشک،
تر، و چهار مزاج مرکب که شامل مزاج گرم و خشک که در اصطلاح به آن صفراوی مزاج می‌گویند، مزاج
گرم و تر که به دموی مزاجان معروف هستند، مزاج سرد و تَر که به بلغمی مزاجان معروفند، مزاج سرد
و خشک که به سوداوی مزاجان معروفند و مزاج زالو که زالو درمانی نیز برای ۴ طیف مزاجی شامل مزاج
گرم و تر، مزاج تر مفرد، مزاج گرم و خشک و مزاج گرم مفرد مفید است، بنابراین بدون دلیل قانع
کننده زالو درمانی برای افراد دیگر مناسب نیست و حتی امکان دارد مشکلاتی نیز ایجاد کند.
تسنیم
یک رقص خیابونی شاد و پرانرژی 
