بزرگی رحم چه نوع بیماری است

رحم زن در حالت عادی به اندازه مشت گره کرده ی او می باشد اما در زمان بارداری می تواند به اندازه توپ فوتبال برسد.علاوه بر بارداری بیماری های دیگر نیز می تواند موجب بزرگی رحم شوند که با علایمی مانند درد و خونریزی همراه هستند.بد نیست در ادامه همراه با Niksalehi شوید تا درباره بزرگ شدن رحم،علایم و درمان آن بیشتر بخوانید.

بزرگی رحم

بزرگی رحم چه نوع بیماری است

پاسخ : باسلام به طور طبیعی در زنان بعد از زایمان حجم رحم به
اندازه قبل بر نمی گردد و یکی از علل افزایش حجم رحم وجود زایمانهای قبلی می باشد .
از جمله علل دیگری که می تواند سبب افزایش حجم رحم شود وجود فیبروم رحمی است که در این حالت
عضلات دیواره رحم افزایش اندازه پیدا کرده و رحم بزرگ می شود .

البته تومورهای این قسمت هم می تواند باعث افزایش اندازه شود .
که البته این موارد همراه با علایم دیگری و از جمله نامنظمی در خونریزی و …
می باشد .

در واقع شایعترین علامت در این موارد وجود خونریزی های نامنظم و غیر طبیعی خواهد بود .
برای بررسی و معاینه لازم است که به متخصص زنان مراجعه نمایید.

بد نیست درباره بزرگ شدن رحم بیشتر بدانید

فیبروم ها

فیبروم رحمی را می توان به عنوان یکی از شایع ترین علل بزرگ شدن رحم در نظر گرفت. فیبروم ها، توده های کوچک و غیرسرطانی هستند که ممکن است وزن آن ها به تا چندین کیلو گرم برسد. آن ها بر روی دیواره های رحم رشد می کنند و تقریبا بین۲۰ تا ۸۰ درصد از زنان قبل از سن ۵۰ سالگی دچار این عارضه می شوند. این عارضه در زنان بالای ۴۰ سال و اوایل ۵۰ سالگی شایع تر است.

فیبروم ها ممکن است بدون علامت یا نشانه خاصی باشند، یا ممکن است باعث چرخه های قاعدگی دردناک و سنگین شوند. فیبروم ها همچنین به مثانه و راست روده فشار وارد می کند و باعث تکرر ادرار و فشار مقعدی می شوند. در صورت رشد بیش از حد فیبروم ها، امکان بزرگ شدن رحم وجود دارد.

فیبروم در رحم

آدنومیوز

آدنومیوز یک بیماری غیر سرطانی با علایمی مشابه فیبروم است. در بیماری آدنومیوز، بافت رحم مستقیما بر دیوارۀ عضله رحم رشد می کند. در صورت ابتلا به این بیماری، خونریزی سلول‎های عضله در طول چرخۀ عادت ماهانه باعث بروز درد و ورم می‎شود.
آدنومیوز تورمی در دیواره رحم است. هنگام معاینه، آدنومیوز شبیه به فیبروم به نظر می‎رسد و حتی ممکن است در سونوگرافی به اشتباه فیبروم تشخیص داده شود. آدنومیوز ممکن است بدون علامت باشد، اما این بیماری در موارد شدید می تواند به خونریزی سنگین و گرفتگی در طول مدت عادت ماهانه منجر شود.

سندروم تخمدان پلی کیستیک یکی از دلایل بزرگی رحم

طیف وسیعی از بیماری ها از جمله سندروم تخمدان پلی ‎کیستیک (PCOS) می توانند باعث بزرگ شدن رحم شوند. PCOS به دلیل عدم تعادل هورمون ها در دوران قاعدگی و ریزش بافت آندومتر رحم ایجاد می شود.
ریزش بافت آندومتر به طور طبیعی در طول مدت چرخه قاعدگی رخ می دهد، اما این بافت در برخی از زنان به طور کامل دفع نمی شود و با چرخه ماهانه آنان تداخل پیدا می کند. تجمع پوشش آندومتر باعث التهاب و بزرگ شدن رحم می شود.

سرطان آندومتر

سرطان آندومتر عمدتا در زنانی با محدوده سنی ۵۵ تا ۶۵ سال بروز می کند. بزرگ شدن رحم یکی از نشانه های ابتلا به این سرطان است، اگرچه این علامت را می توان به عنوان نشانه ی پیشرفت سرطان نیز در نظر گرفت.

یائسگی

یکی از علل بزرگ شدن رحم، دوره پیش یائسگی یا مرحله ی قبل از ورود یک زن به یائسگی است که در اثر نوسان سطح هورمان ها ایجاد می شود. در بیشتر مواقع، رحم با ورود به یائسگی به اندازه طبیعی خود باز می گردد.

علائم بزرگ شدن رحم

بزرگ شدن رحم علاوه بر تغییر در اندازه فیزیکی آن می تواند باعث بروز علایم زیر شود:

• اختلالات چرخه قاعدگی مثل خونریزی و گرفتگی‎ های شدید

• ایجاد توده در قسمت پایین شکم

• ورم و گرفتگی در پاها

• کمر درد

• تکرر ادرار

• ترشحات آبکی

• خونریزی و لکه بینی پس از دوره یائسگی

• درد در هنگام نزدیکی

• یبوست

• ضعف

علایم بزرگ شدن رحم بسته به علل بروز آن متفاوت است.

آندومتریوز

عوارض بزرگ شدن رحم

بدتر شدن نشانه های بیماری زمینه ای یا عدم درمان آن تواند عوارضی را به دنبال داشته باشند، از جمله:

• جراحی هیسترکتومی (خارج کردن کل یا بخشی از رحم)

• از دست دادن توانایی باروری

• سقط جنین و سایر عوارض حاملگی

• بروز عفونت ناشی از التهاب رحم

درمان بزرگ شدن رحم

در بیشتر موارد، بزرگ شدن رحم نیازی به درمان ندارد، اگرچه برای کاهش درد می توانید دارو استفاده کنید. قرص‎های کنترل بارداری و دستگاه‎های داخل رحمی (IUDها) حاوی پروژسترون می‎توانند علایم خونریزی سنگین قاعدگی را کاهش دهند. در موارد بسیار شدید ممکن است انجام جراحی هیسترکتومی ضروری باشد.
در صورت ابتلا به سرطان رحم ممکن است خارج کردن رحم، لوله‎ های فالوپ و تخمدان‌ ها از طریق جراحی به عنوان گزینه های درمانی توصیه شوند. پس از جراحی، ممکن است تحت شیمی درمانی و پرتو درمانی قرار گیرید.

دکتر متین ذاکرین