یک متخصص آسیب شناسی با بیان اینکه راه درمان بیماری ام اس، تجویز داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی با مهارکنندههای این سیستم نیست، گفت: باید با تغذیه صحیح سلولهای ایمنی مجدداً قدرت تشخیص پروتئینهای خودی از غیرخودی و همچنین این تحمل به خود را که از دست رفته است به این سلولها بازگردانده شود.با بیان اینکه […]
سیستم نیست، گفت: باید با تغذیه صحیح سلولهای ایمنی مجدداً قدرت تشخیص پروتئینهای خودی از غیرخودی و همچنین این تحمل
به خود را که از دست رفته است به این سلولها بازگردانده شود.
با بیان اینکه بیماری ام اس جزو بیماریهای خودایمنی است، گفت: این بیماری دراثر اختلال عملکرد سلولهای ایمنی بدن بوجود
آمده، سلولها قادر به تشخیص خودی از غیرخودی نیستند و دراین بیماری آنتی بادیها برعلیه سلولهای شوان دور اعصاب غلاف
دار ساخته میشوند و با تخریب این غلافها عبور پیامهای عصبی از رشتههای اعصاب مختل شده و علائم بیماری ظاهر
میشود.
این متخصص آسیب شناسی گفت: علایم بیماری شامل بی حسی، سوزن سوزن شدن، فلج، دوبینی است.
در طب جدید چون ماهیت بیماری ناشناخته است برای مقابله با علائم به مصرف مهارکنندهها و سرکوب کنندههای سیستم ایمنی
روی میآورند تا با متوقّف کردن کار سلولهای ایمنی از تخریب غلاف های اعصاب ممانعت کنند.وی در ادامه با تاکید
بر اینکه مهار و سرکوب سیستم ایمنی با داروهایی مثل کورتون میتواند عواقب وخیمی هم در برداشته باشد، گفت: از
دیگر داروهایی که در درمان ام اس استفاده میشود اینترفرونها هستند که دارای عوارض متعددی هستند.
این محقق و مدرس طب اسلامی – ایرانی در خصوص علل اصلی ایجاد کننده ام اس گفت: تمامی اعمال سلولی
توسط انرژی انجام می شود، خصوصاً سلولهای ایمنی به کمبود انرژی بسیار حساسترند بنابراین اگر تغذیه افراد صرفاً از مواد
غذایی انرژی زا صورت گیرد و یا ترکیبهایی از مواد غذایی استفاده شود که تعادل انرژی منفی داشته باشند، در
نتیجه سلولهای ایمنی بتدریج یکی از مهمترین اعمال و وظایف خود را که همان تشخیص پروتئینهای خودی از پروتئینهای بیگانه
است را از دست میدهند.
در بیماری ام اس این پروتئین غلاف میلین است که توسط سلولهای شوان ساخته میشود و سلولهای ایمنی برعلیه آنها
آنتی بادی ترشح میکنند و در اثر عملکرد این آنتی بادیها غلافهای میلین تخریب میشوند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی خاطرنشان کرد: درمان بیماری ام اس تجویز داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی با
مهار کنندههای این سیستم نیست بلکه باید با تغذیه صحیح سلولهای ایمنی مجدداً قدرت تشخیص پروتئینهای خودی از غیرخودی وهمچنین
این تحمّل به خود را که از دست رفته است به این سلولها بازگرداند به این ترتیب بدون نیاز به
تجویز داروهای خطرناک و با عارضه مهار کننده و سرکوبگر سیستم ایمنی می توان بیماری ام اس را کنترل و
درمان کرد و از عوارض بالای این داروها هم در امان بود.