مهدی اخوان ثالث در شعر کلاسیک فارسی توانمند بود و در ادامه به شعر نو گرایید. از وی اشعاری در هر دو سبک به جای ماندهاست. همچنین او آشنا به نوازندگی تار و مقامهای موسیقیایی بوده است
مهدی اخوان ثالث
مهدی اخوان ثالث (زاده اسفند ۱۳۰۷، مشهد- درگذشته ۴ شهریور ۱۳۶۹، تهران) شاعر پرآوازه و موسیقیپژوه ایرانی بود.
نام و تخلص وی در اشعارش «م.
امید» بود.
اشعار او زمینهٔ اجتماعی دارند و گاه حوادث زندگی مردم را به تصویر کشیدهاست؛ همچنین دارای لحن حماسی آمیخته با
صلابت و سنگینی شعر خراسانی بوده و نیز در بردارندهٔ ترکیبات نو و تازه بودهاست.
او از دوستان دوران جوانی سیدعلی خامنهای، رهبر ایران، بود بنا به شواهد موجود این دوستی تا آخر عمر بین
این دو نفر برقرار بود از طرفی گفته میشود او از نزدیک شدن به صاحبان قدرت به همان اندازه پرهیز
داشت که از پیوستن به صف «انقلابیان».
اخوان هنگام رد دعوت خامنهای برای همکاری به او گفته بود: «ما همیشه بر سلطه بودهایم نه با سلطه.» که
درپی آن اخوان با محدودیتها و بیمهریهای زیادی روبرو شد.
مهدی اخوان ثالث در شعر کلاسیک فارسی توانمند بود و در ادامه به شعر نو گرایید.
از وی اشعاری در هر دو سبک به جای ماندهاست.
همچنین او آشنا به نوازندگی تار و مقامهای موسیقیایی بوده است
پیغام
چون درختی در صمیم سرد و بی ابر زمستانی
هر چه برگم بود و بارم بود هر چه از فر بلوغ گرم تابستان و میراث بهارم بود هر چه
یاد و یادگارم بود ریخته ست چون درختی در زمستانم بی که پندارد بهاری بود و خواهد بود دیگر اکنون
هیچ مرغ پیر یا کوری در چنین عریانی انبوهم آیا لانه خواهد بست ؟ دیگر آیا زخمه های هیچ پیرایش
با امید روزهای سبز آینده خواهدم این سوی و آن سو خست ؟ چون درختی اندر اقصای زمستانم ریخته دیری
ست هر چه بودم یاد و بودم برگ یاد با نرمک نسیمی چون نماز شعله ی بیمار لرزیدن برگ چونان
صخره ی کری نلرزیدن یاد رنج از دستهای منتظر بردن برگ از اشک و نگاه و ناله آزردن ای بهار
همچنان تا جاودان در راه همچنان جاودان بر شهرها و روستاهای دگربگذر هرگز و هرگز بربیابان غریب من منگر و
منگر سایه ی نمناک و سبزت هر چه از من دورتر، خوشتر بیم دارم کز نسیم ساحر ابریشمین تو تکمه
ی سبزی بروید باز، بر پیراهن خشک و کبود من همچنان بگذار تا درود دردناک اندهان ماند سرود من
گردآوری
گروه نیک صالحی