مهدی اخوان ثالث
مهدی اخوان ثالث (۱۰ اسفند ۱۳۰۷ مشهد – ۴ شهریور ۱۳۶۹ تهران)، شاعر پرآوازه و موسیقی‌پژوه ایرانی بود.
نام و تخلص وی در اشعارش «م.
امید»بود.اشعار او زمینهٔ اجتماعی دارند و گاه حوادث زندگی مردم را به تصویر کشیده‌است؛ همچنین دارای لحن حماسی آمیخته با
صلابت و سنگینی شعر خراسانی بوده و نیز در بردارندهٔ ترکیبات نو و تازه بوده‌است.
اخوان ثالث در شعر کلاسیک فارسی توانمند بود و در ادامه به شعر نو گرایید.
از وی اشعاری در هر دو سبک به جای مانده‌است.
همچنین او آشنا به نوازندگی تار و مقام‌های موسیقیایی بوده است.
چون سبویی ست پر از خون ، دل بی کینه ی من این که قندیل غم آویخته در سینه ی
من
ندهد طفل ِ مرا شادی و غم راحت و رنج پر تفاوت نکند شنبه و آدینه ی من
زندگی
نامدم این مغلطه ی مرگ و دم ، آه آب از جوی ِ سرابم دهد ، آیینه ی من
کهکشانها
همه با آتش و خون ، فرش شود سر کشد یک دم اگر دود ِ دل از سینه ی من
پر شد از قهقه دیوانگیش چاه ِ شغاد شکر ِ کاووس شه این است ز تهمینه ی من
با می
ِ ناب ِ مغان ، در خم ِ خیام ، امید ! خیز و جمشید شو از جام سفالینه ی
من
شعر قرآن و اوستا ست ، کزین سان دم ِ نزع خانه روشن کند از سوز من و سینه
ی من
سال دیگر که جهان تیره شد از مسخ ِ فرنگ یاد کن ز آتش ِ روشنگر ِ پارینه
ی من
گردآوری گروه نیک صالحی
یک رقص خیابونی شاد و پرانرژی
