سرانداز هنر زیبای گلیم بافی روستایی و عشایر نشین ها

سرانداز

سرانداز نامی است که بر روی نوعی گلیم لری گذارده اند.
این نوع گلیم با نام محلی رندی در مناطق روستائی و عشایری استان (شهرستان های اردل، لردگان و بعضی نقاط
فارسان) بافته می شود.
بافت سرانداز به شیوه ای کاملاً منحصربفرد می باشد و حلقه واسطی بین گلیم و قالی می باشد.
این نوع
گلیم در برخی از استانهای کشور با نام های مختلف نیز بافته می شود به عنوان مثال در استان آذربایجان
با نام ورش، در استان کرمان با نام شیریکی پیچ و در استان فارس با نام گلیم سوزنی مرسوم است.

کارشناسان صنایع دستی استان در سال ۱۳۶۴ با بررسی انجام شده بر دستبافت های روستائی و عشایری استان متوجه نوعی
خورجین متعلق به طایفه اولاد حاج علی شدند.
این خورجین از سه تکنیک بافت شامل قالی بافی، گلیم بافی و رندی بافی تشکیل شده بود و از آن
به بعد رندی بافی بر روی زیراندازی به نام سرانداز شکل گرفت .

طرح ها و نقش های سرانداز (رندباف) اغلب به طور ذهنی که از نسل های گذشته سینه به سینه نقل
شده است، این طرح ها اغلب نشأت گرفته از فرهنگ و آداب و سنن می باشد که از طبیعت اطراف
الهام گرفته شده است.
طرحهایی همچون گل برفی، چهارتکه، گل خورجین، چله چنگ، چنگ و طرحهای شکسته هندسی که معروفترین طرح سراندازباف در این
منطقه طرح های قیصری می باشد.

یکی از نکات قابل توجه در این تولید این است که گلیم را به صورت پشت می بافند، یعنی بافنده
از پشت طرح موردنظر شروع به بافت می کند و تا پایان بافت قسمت روی کار خود را نمی تواند
ببیند و این از ویژگی های منحصربفرد این نوع بافت است که در کمتر جایی نظیر این بافت دیده می
شود و از امتیازات آن به شمار می رود.
هم اکنون بافندگان مناطق روستایی و عشایری شهرستان اردل قادرند طرح های قالی را بر روی سرانداز ببافند که نشان
از ذوق و استعداد ذاتی مردم این منطقه دارد.