اشعاری خواندنی به مناسبت فرا رسیدن ماه ربیع الاول!

اشعار ماه ربیع الاول

اشعار ماه ربیع الاول , ربیع‌الاوّل (به عربی: ربیعُ الأوّل) سومین ماه از ماه‌های قمری است. ربیع به معنی بهار از ماده رَبع است. علت اینکه به این ماه ربیع گفته می‌شود این است که در فصل بهار گیاهان تر و تازه‌اند و نامگذاری این ماه در فصل بهار رخ داده‌است.

اشعار ماه ربیع الاول

آمد ربیع ، فصل شکـُفتن رها شدن با رویش گـــل نبوی هم صدا شدن فصل شکـوفه های امامت شکفتن است از پیله ی تواتر خاکــــی جدا شدن در سایه سارباغ نبوت نشــــستن و با کاروان دلشــــــــدگان آشنا شدن فصل برون نمودن هر کینه ازدل است هنگام آشنایی دل ، با خــــــداشدن آری ربیع موسم باران رحـمت است از ابر رحمتش گل تکبیر وا شدن با بلبلان نغمه سرای بهشت گـــو: وقت سرودن است و به گل مبتلا شدن همراه نور بوی بهشت خـداست با ماه ربیع آمدن و، همــــــــنوا شدن مصطفی معارف

شعر در مورد ماه ربیع الاول

شکر حق ماه صفر رفت و بهاران آمد باز از باغ وَلا صوت هَزاران آمد عطر گلخنده ی لبها به مشام دلهاست عاشقان ! موسم لبخند امامان آمد نحسی ماه صفر بود که می رفت چو باد وَز پی اش فصل غم شیعه به پایان آمد چون سیاهی عزا کرده بُرون ظلمت را دل سر سبز زمین با گل و ریحان آمد همه در آینه ی طلعت حق مست ، ولی زِ پس آینه ابلیس هراسان آمد نهم و هفدهم ماه ربیع الاوّل تیغ لبخند خدا بود به میدان آمد سجده ی شکر بباید که همه نعمت ها زِ پس بندگی حضرت منّان آمد به خدا خطّه ی سلمان شده کانون وَلا از همان لحظه که خورشید به ایران آمد بانگ اسلام محمد (ص) چو به این مُلک رسید هر که با هر منشی بود به قرآن ، آمد دست پر مهر ولایت به سرش باد که او زِ در صدق و صفا با شه مردان آمد ای خوش آن لحظه که گویند به ما ای مردم ! مژدگانی بدهید آن شه خوبان آمد سائلا ! جمله شِفا و صله و رحمت بود هر چه از پنجره ی شاه خراسان آمد گردآوری گروه فرهنگ و هنر نیک صالحی