ترانه علیدوستی متولد ۱۳۶۲ در تهران است.در دوره دبیرستان مشغول تحصیل در رشته علوم تجربی بود که در کلاسهای بازیگری امین تارخ ثبتنام کرد.سال ۱۳۷۹ از طریق همین کلاسها برای بازی در نقش «ترانه پرنیان» در فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم انتخاب شد و با بازی در این فیلم به دنیای سینما معرفی شد.او […]
در دوره دبیرستان مشغول تحصیل در رشته علوم تجربی بود که در کلاسهای بازیگری امین تارخ ثبتنام کرد.
سال ۱۳۷۹ از طریق همین کلاسها برای بازی در نقش «ترانه پرنیان» در فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم انتخاب
شد و با بازی در این فیلم به دنیای سینما معرفی شد.
او که برنده جایزه سیمرغ بلورین بیستمین جشنواره فیلم فجر، جایزه نخل زرین از سومین جشنواره اجتماعی آبادان، جایزه منتقدین
و نویسندگان سینمای ایران و همچنین جایزه بهترین بازیگر زن از پنجاه و پنجمین جشنواره فیلم لوکارنو (سوئیس) است درباره
بدترین اتفاق زندگیاش میگوید: «بابا و مامان همیشه نگران برادرم بودند و در آخر هم زورشان به او نرسید.
پویان پسر سر سخت و شیطانی بود، و اصلا نمیشد او را کنترل کرد.» علیدوستــی در ادامه گفــت: در فیلم
«چهارشنبه ســوری» اصغر فرهادی مشغول بازی بودم، کل ماجراهای فیلم در این روز میگذشت و داستان زندگی یک خانواده را
تعریف میکرد که مصادف با چهارشنبه آخر سال بود…
سکانسهای پایانی کار را میگرفتیم…
پیکی آمد و سراغم را گرفت.
از دور که او را دیدم به خودم لرزیدم، او؟! سر صحنه فیلمبرداری من؟! به او نزدیک شدم…
دستش در هوا میچرخید و چیزی را برای فرهادی تعریف میکرد…
فرهادی هم دستی به موهایش کشید که من به آنها رسیدم….
برادرم بهخاطر منفجر شدن مواد محترقه، درگذشته بود…
هر وقت این خاطره تلخ را مرور میکنم، یاد آن لحظهای میافتم که خبر فوت برادرم را سر صحنه فیلمبرداری
به من دادند.
او ادامه داد: آخر سال ۸۳ و عید ۸۴ روزهای بد و سنگینی را من و خانوادهام پشت سر گذاشتیم.
هر روز برای ما نبودن پویان سخت بود و همچنان هم سخت است.
درست ۲۵ اسفند سال ۸۳ سر صحنه فیلمبرداری بود که خبر فوتش را به من دادند…
وقتی خبر را شنیدم نمیدانم چطور تا خانه رفتم…
حقیقت تلخی بود…
غم تلخ این اتفاق تا پایان عمر مرا رها نخواهدکرد.
جام جم