بغلی بودن نوزاد مشکلی است که بسیاری از مادران با آن روبرو هستند و دلیل این رفتار نوزاد را نمی دانند.
کودک من همیشه می خواهد بغلش کنم بغلی بودن نوزاد مشکلی است
که بسیاری از مادران با آن روبرو هستند و دلیل
این رفتار نوزاد را نمی دانند.
نوزادی که متولد شده نمی تواند مادرش را تشخیص دهد. با این
حال از همان ابتدا به طور غریزی می دارند برای زنده ماندن به
چه چیزهایی نیاز دارد و می داند چطور باید از سینه مادر تغذیه
کند.
علت بغلی بودن نوزاد چیست
نوزاد ۹ ماه در رحم مادر زندگی می کند و زمان تولد به طور کامل
برای زنده ماندن به مادر وابسته است.
نوزاد من بغلی شده
بغلی بودن نوزاد مشکلی نیست که نگرانش باشید.
مادر به طور غریزی نوزادش را پرورش می دهد و زمان زیادی
را با او می گذراند. با این حال به جای حمایت از او نظرات
شخصیمان را در نگهداری از نوزاد دخیل می کنیم.
متاسفانه بسیاری از افراد به ما می گویند برای جلوگیری از
بغلی بودن نوزاد هر بار که نوزاد
گریه می کند نیازی به بغل کردن او نیست و اگر قرار باشد با
هر بار گریه کردن بغلش کنید یاد میگیرد چطور شما را بازی
دهد و در آینده هم جلوی مشتقل شدنش را می گیرد.
با این حال اگر فرض کنید که نوزاد وابستگی و بازی دادن را
درک می کند ولی با توجه به پستاندار بودن نوزاد، رشد و پرورش
او و شرط زنده ماندنش وابستگی و نزدیکی به مادر است.
عشق بهترین تحریک کننده برای ایجاد پیوندهای احساسی با نوزاد
و کمک به رشد اوست. کودک شما همیشه می خواهد در آغوشتان
باشد چون محبت یک نیاز اساسی برای اوست درست مثل غذا و
مراقبت های بهداشتی.
کودک به پیوند با مادرش نیاز دارد
نوزادان معمولا در ۹ ماه اول زندگیشان می خواهند
در آغوش گرفته شوند و نیاز به ارتباط نزدیک با
مادرشان دارند. این کار به او کمک می کند خودش را
با فضای خارج از رحم تطبیق دهد و آغوش تنها راه
تضمین کننده پیوند با مادر است.
کودک از طریق نزدیکی و تماس فیزیکی، عشق مادر
را به رسمیت می شناسد. گریه نوزاد فقط به دلیل گرسنگی
خواب یا کثیف کردن پوشک نیست. نوزاد همشه می خواهد
در آغوش مادر باشد زیرا تماس پوستی اصلی ترین راه
احساس عشق مادر است. همچنین از نظر غریزه زنده ماندن کودک
می خواهد همیشه نزدیک مادر خود باشد او به طور غریزی می داند
که مادرش در مقابل خطرات از او حمایت می کند.
کمبود تماس فیزیکی با نوزاد
در دهه ۱۹۴۰، دکتر رنه اسپیتز، روانکاو اتریشی در مطالعه ای که
انجام داد به این نتیجه رسید تعداد زیادی از مرگ و میر های نوزادان
در یتیم خانه ها به دلیل عدم عشق بوده است. او نوزادانی که در فضایی
ایزوله در بیمارستان نگهداری می شدند را با نوزادانی که توسط مادرشان
در زندان نگهداری می شدند با هم مقایسه کرد.
نوزادانی که توسط مادرشان بزرگ شده بودند، رشدشان سریع تر بود و
سلات بهتری داشتند ولی ۳۷% نوزادانی که در فضای ایزوله بودند و کمبود
رابطه عاطفی و روانی داشتند و در آغوش گرفته نمی شدند و مادری
برای مراقبت از آن ها وجود نداشت، زنده نمی ماندند.
پایان نامه دکتر اسپیتز به شدت مورد انتقاد قرار گرفته ولی در سال ۲۰۰۷
مجله ای علمی در رومانی نظریه ای برای اثبات آن منتشر کرد.
نوزادانی که در یتیم خانه های رمانی نگهداری می شدند شانس کمتری برای
رشد و زنده ماندن داشتند.
عشق طبیعی است
همان طور که نوزاد می خواهد همیشه در آغوش مادرش باشد، مادران
هم به طور غریزی می خواهند همیشه نزدیک به نوزادشان باشند.
درست است که شما نمی خواهید فرزندی وابسته تربیت کنید ولی
در ۹ ماه اول زندگی برای این که بتواند خودش را با دنیای جدید
وفق بدهد باید این پیوند را حفظ کنید و از ۲ سالگی به بعد استقلال
را به او آموزش دهید.
به یاد داشته باشید که نگه داشتن کودک در آغوش بهتری روش برای
بیان عشق و محبت به کودک است.
تهیه و ترجمه گروه روانشناسی نیک صالحی
اختصاصی نیک صالحی