برای درمان اختلالات روانی می توانید به روانشناس مراجعه کنید که روانشناسان از طریق روان درمانی یعنی درمان بدون دارو به حل و فصل اختلالات داخلی و خارجی افراد می پردازند.
گاهی اوقات فرد دچار اختلال شخصیتی می باشد که ممکن است اطرافیان یا حتی خود فرد از آن بی خبر باشند ولی فرد حین مواجهه با بعضی کارها از رفتار خود رنج می برد.یکی از ویژگی های این افراد عدم انعطاف پذیری است که باعث شکست فرد می شود.شما نیز می توانید برای افزایش اطلاعاتتان در مورد اختلالات روانی ما را در سایت نیک صالحی دنبال کنید.
راههای درمان اختلال شخصیتی
برخی از اختلالات روانی ، در نخستین نگاه ، چندان جلب نظر نمی کنند
و نشانه های آن چنان
آشکار نیست که هر کس متوجه وجود بیماری در فـرد شود .
شخص بیمار هم ، از بیماری خویش آگاه نیست و ذهنیـت و رفتارهای
خویش را مناسب می پندارد اما این
اختلالات موجب ناراحتی و مشکلات فراوانی بـرای اطرافیان بیمار و
سبب ناکامی ها و شکست های متعدد بـرای خود بیمارمی شود .
مهم تـریـن ویـژگی همه انواع « اختلالات شخصیـت » عبارت است از :
ذهـنیـت انعطاف ناپـذیـر و رفتارهای محدود که
در این مورد فرد مبتلا در برابر همه رویدادها و مسائل متنوع زندگی
رفتارهای بی انعطافی را نشان می دهد
که عموما به شکست او می انجامد،هرچند که از ظرفیت هوشی
کافی برخوردار است .اگر چه اطرافیان وی سریعا به نابه هنجار بودن
دیدگاه و رفتار فرد مبتلا پی می برند ، اما او
خود و جنبـه های شخصیتی اش را سالم و طبیعی می پنـدارد
و صلاح اندیشی دیگران را ناشی از ناآگاهیو یا سوءنیت آنان
می انگارد .
ویژگی افرادی که دچار اختلال شخصیتی هستند
اختلالات شخصیت عبارتند از مجموعه اختلالهای روان شناختی
که ویژگی اصلی آنها رفتارهای خشک و غیر قابل انعطاف است.
این رفتارها به اشخاص آسیب میرساند، چون مانع سازگاری آنها
با الزامهای زندگی روزانه میشود و روابط آنها را با
دیگران مختل میسازد.
بیش تر بدانید : روان درمانی بینشی
درمان های مبتنی بر بینش به بیمار کمک می کند تا به انگیزه های درونی رفتارش پی ببرد و اتکای بیش تری به خود پیدا کند. مشکلات درمانی زمانی بروز می کند که درمانگر بیمار را به ایجاد تغییر در رابطه بیمارگونه اش تشویق کند (مثلاً درمانگر، زنی را که از جانب همسرش مورد بدرفتاری جسمی قرار می گیرد، تشویق می کند که از پلیس کمک بگیرد، یا تقاضای طلاق کند). این جاست که بیمار ممکن است، مضطرب شود و نتواند در درمان همکاری کند و احساس کند دو نیروی متضاد از دو سو او را به سمت خود می کشند؛ یکی پذیرش حرف درمانگر و دیگری خطر از دست دادن رابطه ی مشکل داری که بیمار به آن وابسته شده است. بنابراین، درمانگران روان پویشی باید به این چالش های درمانی توجه کنند.
میگنا و راسخون