موسیقی سنتی بسیار زیبا و دلنشین است و هر شنونده ای را به وجد می آورد و روح آن به خوبی حس می شود. تلفیق لباس سنتی و موسیقی سنتی ترکیب بسیار زیبا و دلنشینی دارد که همدیگر را کامل می کند و نمای بهتری به اجرا می دهد.
لباس های سنتی این روزها فقط در زمان های خاصی استفاده می شود و استفاده از آنها روز به روز کمتر می شود اما طراحان مد سعی می کنند با طراحی های زیبا و تاثیرگذار جایگاه این مدل لباس ها را به شدت در میان مردم محبوب تر کنند و البته که بسیار نیز موفق بوده اند. انتخاب لباس سنتی در کنسرت های موسیقی سنتی را در نیک صالحی ببینید.
انتخاب لباس سنتى
در یک برگشتِ عجیب و غریب، تیپها در حال تغییر است و علاقه به استفاده
از لباسهای سنتی یا به قول معروف، لباسهای ایرانی، خصوصاً در شهرهای بزرگ،
زیادتر از قبل شده است.
مانتو و شال خانمها اولین پذیرندههای این تغییرات کوچک اما مهم بودند؛ بته جقهها، خطوط اسلیمی و حتی خوشنویسی نستعلیق
از روی آثار هنری و صنایع دستی، وارد بازار پوشاک شد.
تولیدکنندهها در اولین قدم به سنجش مذاق مشتریها پرداختند و عموما تکههای کوچک بافتهای سنتی را روی لباسها کلاج کردند.
این اقدام آن حس ایرانی بودن را در مشتری ایجاد و سود سرشاری نصیب تولیدکنندهها کرد و اولین قدم راهی
شد که امروز به سرمنزلی عجیب و غریب رسیده؛ هنر در حال نابودی ایران خصوصا در بخش صنایع دستی، میناکاری
و خوشنویسی، راه به لباسهای روز مردم برده و بسیاری از گروههای حرفهای در حوزههای مختلف از جمله صنعت، بازرگانی
و البته هنر را به پوشیدن «تیپ هنری» وادار کرده است.
استفاده از لباس سنتى
طبیعی است که گروههای موسیقی سنتی، از اولین گروه های طالب چنین تغییراتی در پوشش باشند؛ چرا که هم حکایت
از ایرانی بودن موسیقی آنها دارد و هم حکایت از سنتی بودن آنچه روی صحنه اجرا میکنند در ضمن اینکه
به نظر مىرسد از نظر زیبایى آن را پوشش مطمئنترى به لحاظ مقبولیت در نزد مخاطبان خود میدانند؛ تا اینجا
هم هرجی به آنها نیست، مسئله آنجایی به وجود میآید که این گروهها، گاه فقط سودای پوششی سنتی را
در سر میپرورانند اما آنچه در عمل روی صحنه میپوشند، چندان در خور یک اجرای رسمی نیست.
بسیاری از لباسهایی که امروز به تیپ سنتی یا تیپ هنری معروف شدهاند، از خواستگاه بومی خود هزاران کیلومتر دور
شدهاند و طبیعتا معنای اولیه خود را از دست دادهاند.
برخی از این لباسها در مراسمهای خاص قومی و قبیلهای استفاده میشدهاند، برخی دیگر در مناسک مذهبی و گاه حتی
در مهمانیهایی چون ختنهسوران و …
لباس سنتى گروه رستاک
و طبیعی است که پوشیدن آنها در یک اجرای موسیقی اگرچه که میتواند مخاطب ناآشنا را همراه خود کند اما
برای یک علاقهمند به حوزه مد و لباس یا فردی که هوادارانی که خیلی زود مشتاق پوشیدن لباس گروه
موسیقی مورد علاقه خود میشوند، چندان اصولی نیست.
از گروههایی که معمولا سبک لباس و پوشش گروه با نوع موسیقی همخوانی دارد و میتوان گفت به نوع پوشش
کردی اشراف دارند میتوان به گروه کامکارها اشاره کرد.
لباس آقایان عمدتا لباس محلی کردی است، شلوارهای گشاد کردی همراه با پیراهنهای کردی و دستاری که به روی کمر
بسته میشود با کفشهایی که معمولا گیوههایی سفید رنگ است.
لباسهای بانوان نیز پیراهنهای رنگارنگ کردی است که با سکه و یراق تزیین شده است.
البته در پوشش بانوان برای اجرای کنسرت لایو به لحاظ پوشش محدودیتهای بیشتری وجود دارد، چه در لباس و چه
در پوشش سر و معمولا نمیتوان آنگونه که اغلب زنان محلی آن منطقه خود را میآرایند را در کنسرتها نیز
اجرا کرد.
به نظر میرسد که گروه شمس در این اجرا به همخوانی لباس و صحنه توجه داشته است و رنگهاى انتخاب
شده در صحنه و نورپردازى در لباسها نیز تکرار شده است.
تلفیق اجرای موسیقی سنتی وموسیقی معاصر در نوع پوشش هم به نوعی دیده میشود.
پوششی که سعی شده محدود به زمان خاصی نباشد.
پیراهنهاى ساده نخى و شلوار هاى پارچهاى ساده براى پوشش آقایان گروه و پیراهنهاى دو تکه بلند و کار شده
همراه با سر بند و شال براى بانوان گروه، البته در پوشش بانوان کمی گرایش به سمت بومی شدن دیده
مىشود.
دو رنگ آبی و بنفش برای پیراهن آقایان و تلفیق این دو رنگ برای بانوان این گروه که در مجموع
براى شال و پیراهن استفاده شده است، طعم و رنگ اصلى پوشش در این اجرا هستند.
اما در مجموع اینجا رنگها به جای طرح لباس حرف اول را میزنند.
به مانند اسم گروه که خورشید نام دارد، مجموعهای از رنگهای گرم خورشید، زرد نارنجى و قرمز نوای ساز را
در روی صحنه همراهی میکنند.
اما طراحی خاص یا هماهنگی به لحاظ فرم و دوخت در لباسها دیده نمیشود وتنها تکرار رنگهای گرم رابط بین
آنهاست.
با توجه به نور گرم صحنه شاید اگر انتخاب لباسها حساب شدهتر عمل میشد، به لحاظ دیداری نیز نتیجه بهتری
حاصل میشد.
با آنکه سعی شده است سبکپوشش به سمت سنتی و ایرانی بودن نیز متمایل باشد و از لباسهایى ساده
با الیاف طبیعى استفاده کردهاند اما گویی هر کس به تنهایی در مورد نوع پوشش خود تصمیم گرفته است و
هیچ دو لباسى شبیه هم نیست و جداى از رنگ وجه مشترک گروه صرفا همنوایی موسیقی بوده است.
سالار عقیلی معمولاً برای پوشش خود از کت و شلوار کلاسیک استفاده میکند چه برای کنسرت و اجراهای زنده و
چه برای حضور در محافل مختلف.
معمولا کتها ساده نیستند یا پارچههای راهراه دارند یا از دوختهای تزیینی، دکمهها طلایی و…
در دوخت آنها استفاده شده است.
عمده این طرحها و اکسسوریها با رنگ طلایی کار شده است که در همنشینی با رنگ مشکی کت و شلوار
و تیشرت زیر کت نمای بیشتری دارد.
این ترکیب رنگ که در دسته رنگهای لاکچری قرار میگیرد و همچنین دوختهای روی کت وروی آستینها با آنکه حس
و حال نوستالژیک و ایرانی به لباس داده است اما بیشتر پوشش طبقه مرفه در دوران گذشته را به ذهن میآورد.
مهدیه محمدخانی علاوه بر طعم و عطر ایرانی در لباسهایش با استفاده از سربندهایش کمی چاشنی هم به استایل خود
بخشیده است.
افزودن یک نیمتاج پارچهای روی شال، تصویر زنان درباری را به ذهن بینده میآورد؛ انتخاب پارچه براق برای لباس، این
تصور را قوت بیشتری بخشیده است.
برشهای عمودی و روپوش ردا مانند حالت رسمىترى به لباسها داده است در ضمن اینکه به لحاظ دیدارى فرد را
بلند قامتتر نیز نشان میدهد.
رها بودن شال به روی سر را نیز میتوان انتخاب هوشمندانهای دانست که به لحاظ بصری بر تکرار خطوط عمودی
تاکید دارد.
همچنین انتخاب رنگ فیروزه ای با نقشهای بتهجقه بر ایرانی بودن لباس مهر تأیید میزند و همنشینی آن با رنگ
بژ ترکیب درستی را به وجود آورده است.
درباره سالار عقیلی را بیشتر بشناسید
سالار عقیلی (Salar Aghili) متولد ۱۱ آذر ۱۳۵۶ تهران – (کرد تبار)، خواننده موسیقی سنتی ایرانی و
دانشآموخته هنرستان موسیقی سوره و نیز دارای مدرک کارشناسی در رشته بازیگری تئاتر است.
همسرش حریر شریعت زاده و پسرش ماهور عقیلی است. وی خواننده ثابت ارکستر موسیقی ملی
ایران است و سابقه کار با گروه دستان، گروه راز و نیاز و ارشد تهماسبی را دارد. سالار عقیلی سرود
ایران جوان را با اجرای ارکستر ملل خوانده است. همسر وی با نام حریر شریعت زاده، نوازنده پیانو و دف است.
مدآنلاین ـ ستاره