گلایه های گوهر خیراندیش بازیگر ایرانی به سانسور در تلویزیون +تصاویر

گوهر خیراندیش بازیگر ایرانی یا گوهر سینمایی ایران را همه می شناسند او همسر مرحوم جمشید اسماعیل خانی است بازیگری که ناکام از دنیا رفت. این روزها پرده سینما ها شاهد هنرنمایی این بازیگر مشهور می باشد که در فیلم سینمایی دشمن زن و فیلم پشت دیوار سکوت به ایفای نقش پرداخته است در گفتگویی که با این بانوی هنرمند صورت گرفته وی از وضعیت سانسور در تلویزیون اعتراض کرده است در ادامه صحبت های گوهر خیراندیش را مشاهده خواهید کرد

گوهر خیراندیش بازیگر ایرانی

گوهر سینمای ایران، لقبی که سال‎هاست در مورد گوهر خیراندیش بازیگر زن ایرانی شنیده می‎شود، بازیگری که نزدیک به ۷۰ فیلم سینمایی و ۵۰ سریال بازی کرده است و همین کارنامه ۴ دهه‎ای سنگین سبب شد تا او خیلی زود به چهره‎ای شناخته ‎شده برای مردم سرزمینمان تبدیل شود.

خیراندیش این روزها کمدی پرفروش «دشمن زن» را بر پرده دارد و همین بهانه بسیار خوبی برای هم‎صحبت شدن با اوست، اما بیش از آنکه راجع فیلم حرف بزند، از دردها و رنج‎هایی گفت که سالیان بسیاری است قلب او را به درد آورده است. در ادامه بخش‌هایی از صحبت‌های گوهر خیراندیش در گفت‌وگو با روزنامه آرمان را می‌خوانید.

اعتراض گوهر خیراندیش بازیگر ایرانی به سانسورها

** من اگرچه کارم را با تئاتر و سینما آغاز کردم، اما مردم، من را بیشتر با تلویزیون شناختند بنابراین در وهله اول، تلویزیون را خانه اصلی خودم می‎دانم ولی متاسفم که دست ما برای گفتن حقیقت‎های جامعه باز نبوده و نیست. مردم هم وقتی از یک رسانه، از این جعبه جادویی آنچه را که در جامعه تجربه‌ می‌کنند نمی‎بینند یا نمی‌شنوند، کم‌کم از آن فاصله می‌گیرند چون چنین روشی را قبول و باور ندارند.

** خیلی چیزها باعث شد که روند یک اتفاق، در تلویزیون یکجور باشد و در جامعه، یکجور دیگر. یعنی تبلور واقعیت‎هایی که در جامعه بود، در تلویزیون نبود به همین دلیل مردم، از آن فاصله گرفتند. زمانی که آمریکا بودم، آقای رحیمی(تهیه‎کننده سریال دیوار به دیوار) برای دعوت از من برای حضور در این کار تماس گرفت.

آن زمان من خیلی رنجیده بودم و واقعا نمی‎خواستم دیگر با تلویزیون کار کنم اما ایشان گفتند که مدیران رده بالای تلویزیون واقعا علاقه‌مند هستند که شما باز دوباره با تلویزیون همکاری کنید و من این را به مثابه تغییر سیاست‎ها و روش‌های این رسانه دیدم و بدین ترتیب بود که وقتی در آمریکا بودم، قراردادم را برای بازی در این سریال به صورت تلفنی بستند و من بعد آمدم ایران.

** حتی این صحبت مطرح بود که از کارگردان‎های سینما دعوت شده که به تلویزیون برگردنند و کار کنند.
از کیانوش عیاری، سامان مقدم، سیروس الوند، رضا میرکریمی و محمدمهدی عسگرپور نام برده شد
که دعوت شده‎اند بیایند و کارهای خودشان را بسازند و از این طریق داشتند
سعی می‎کردند مخاطبان تلویزیون را بیشتر کنند.

** راه اعتماد و جلب مردم، پوشش دادن واقعیت‎های جامعه است که اگر بشود، آنها را در تلویزیون نشان دهیم. مثلا در مورد ارتباط زن و مرد یا نشان دادن هیبت زن، ما معذوریت‎های زیادی در تلویزیون داریم که باعث شده مردم بروند سراغ دیگر رسانه‌ها. وقتی فرزند من تیر می‎خورد و من نمی‎توانم به او دست بزنم یا زخمش را ببندم، دیگر از این غیرواقعی‌تر که من مادر نمی‎توانم دست فرزندم را بگیرم؟

تماشاگر درباره چنین صحنه‌ای چه می‌گوید؟ کجای گرفتن یک فرزند آسیب دیده یا یک شهید مشکل دارد؟
کدام خانواده‎ای که تجربه بیماری فرزند را داشته و حتی دیگر خانواده‌ها چنین چیزی را بد می‌دانند
و احساس دیگری برایشان به‌وجود خواهد آمد؟

من سال‎ها رنج بردم که چرا نمی‎توانم دست فرزند نوجوانم را بگیرم و چرا باید وقتی مثلا فرزندم تیر می‎خورد، پارچه را به دست او بدهم تا خودش زخمش را ببندد؟ آخر چه‌ کسی این را باور می‌کند؟ بنابراین این رنج من در این سال‎ها رنجی است که فکر می‎کنم به تماشاگر هم منتقل شده و آنها هم متوجه می‎شوند که چقدر سوال‌برانگیز و غیر واقعی است.

** من توقع دارم رسانه‌های مملکت خودم به من حرف و تحلیل درست بگویند. من دوست دارم تلویزیون خودم را نگاه کنم، اما دوست دارم در تمام بخش‎های آن، از اخبار تا تولیدات دیگر، واقعیت‌ها بیان شود. زمانی که می‎خواهد انتخابات شود

در سخت‌گیری‌های گذشته، آسان‎گیری بیشتر می‎شود و بعد که انتخابات تمام شد، مدل دیگری دیده می‎شود.
این باعث می‎شود مردم سراغ چنین رسانه‌ای نروند و پیگیر کانال‎های دیگر باشند من نمی‎فهمم
اگر رسانه ملی بخواهد حرف دلش را به مردمش بزند، چه مشکلی پیش می‎آید؟

روزنامه آرمان