اولین اکران مردمی فیلم سینمایی عصبانی نیستم!

در این مطلب تصاویر اولین اکران فیلم سینمایی عصبانی نیستم ساخته رضا درمیشیان را پس از سال ها توقیف ، با حضور باران کوثری و نوید محمدزاده را برای شما آورده ایم .

اکران فیلم سینمایی عصبانی نیستم

اولین اکران مردمی فیلم سینمایی «عصبانی نیستم» شب گذشته با حضور باران کوثری، نوید محمد زاده و رضا درمیشیان در پردیس کورش برگزار شد.

 

بازیگران فیلم سینمایی عصبانی نیستم

باران کوثری, نوید محمدزاده, رضا بهبودی, میثاق زارع, میلاد رحیمی, بهرام افشاری, امیررضا میرآقا,
تینو صالحی, رضا کولغانی, وحید قاضی زاهدی, عباس جمالی, امین میری, مرجان قمری, سجاد تابش,
احمد یاوری, پژمان کاشفی, محمد کارت, مینا کریمی جبلی, حامد شیخی, مهران میرزایی, اکبر لطیفی,
سام رجبی, شیما بختیاری, کیارش خداشناس, مهدی رودافشانی, امید محمدزاده, جواد جوینده

 

خلاصه‌‌‌‌‌ فیلم فیلم سینمایی عصبانی نیستم

«عصبانی نیستم» داستان «نوید» با نقش آفرینی نوید محمدزاده، دانشجوی ستاره‌دار و اخراجی است که برای فراهم آوردن حداقل شرایط زندگی در رویارویی با بی‌اخلاقی‌های جامعه با خود تمرین می‌کند تا «عصبانی» نباشد و در تلاش است تا دختر مورد علاقه‌اش «ستاره» با بازی باران کوثری را از دست ندهد.

تصاویر اکران فیلم سینمایی عصبانی نیستم

درباره نقد فیلم سینمایی عصبانی نیستم بیشتر بدانید

یک فیلم که مشکلات جوانان امروز را به خوبی نشان می دهد، موضوع فیلم ازدواج است و روایت فیلم در بستری از زمان رخ می دهد که اتفاقات سال ۸۸ و عوارض و عواقب آن هم در این روایت سهیم هستند، انتخاب این بستر زمانی و حوادث پیرامون آن کاملا در خدمت فیلم است و شعاری نمی شود. ماجرای فیلم روایت زندگی پسری است که عاشقانه دختری را دوست دارد و چند سالی است با او در دانشگاه دوست می باشد و قصد ازدواج با آن دختر را دارد اما نمیتواند مقدمات ازدواج را فراهم کند و به هر دری که می زند بی فایده است و … باقی ماجرا.

 

یکی از بزرگترین حسنهای فیلم همین محتوای آن است که تقریبا همه از آن راضی بودند زیرا که هر کسی با گوشه ای از زندگی نوید همزاد پنداری میکند و در واقع این فیلم نمایش مشکلات زندگی خودمان است، همین مشکلات جوان های دانشجو و غیر دانشجو که خودمان جزوی از آن ها هستیم یا با آن ها مستقیم و غیر مستقیم در ارتباط ایم.

فیلم عصبانی نیستم فیلمی برای دانشجویان

مشکلات زندگی یک دانشجو کم نیستند،
حال اگر از جبر روزگار ستاره ای هم بر سینه اش چسبانده باشند این مشکلات بیشتر و بیشتر است،
ستاره دار بودنی که خود باعث شده است شخصیت اصلی فیلم نتواند شغلی مناسب برای خود دست و پا کند.

 

جوانی که عمیقا پاک است و حاضر نیست برای پول هر کاری کند اما واقعیت زندگی اش این است که هیچ چیزی در بساط ندارد و زندگی اش رو به نابودی است. اطراف او پر است از نشانه های زندگی کثیف شهری با کارهای سخیف دلالی و دزدی، شرایطی که در آن برای رسیدن از هیچ به چیزی اندک و برای رسیدن از بی پولی به کمی پول هر کار کثیفی مجاز است و در فیلم ما می بینیم که به این پسر دانشجو پیشنهاد دزدی هم میشود چون اوضاع جامعه هیچ راهی جز دزدی برای او و امثال او باقی نگذاشته و هر کس به این راه وارد نشود محتوم به مرگ است،
راهی که از دست دادن عزیزان کوچکترین اتفاقی است که ممکن است رخ دهد.

 

از منظر قصه گویی فیلم موفق میشود روایت خود را سرراست و بدون ادا اطوار بیان کند.
قوت دیگر فیلمنامه شخصیت پردازی آن است.

شخصیت های اصلی فیلم عصبانی نیستم

شخصیت اصلی داستان (نوید) به درستی نمایش داده می شود و بسیار خوب پرداخت شده است.
شخصیت او در سطح باقی نمی ماند به عمق وجودش میرود،
به خاطراتش و به رویاهایش و با به تصویر کشیدن حرف زدن هایش در رویا با خودش جنبه های درونی او نیز به خوبی پرداخت می شود.

 

اما در برابر آن شخصیت نقش مقابل اش را که باران کوثری بازی کرده است به این دقت پرداخته نشده است و ما با درونیات او آشنا نمی شویم و دیگر شخصیت های داستان در حد لازم به آن ها رسیدگی شده است. در مجموع می توان گفت تمرکز فیلمنامه بر روی شخصیت نوید است. در رابطه با کارگردانی باید گفت که رسالت نقش کارگردان خیلی خوب انجام شده است که فیلم به نتیجه مطلوب رسیده است.

 

از میزانسن های دقیق گرفته تا بازی گرفتن های خوب از تمام بازیگرها در حد فوق العاده حرفه ای می توان گفت که کارگردانی فیلم عالی است. دکوپاژ هم در خدمت فیلم است و از اثر بیرون نمیزند و زوایای دوربین هم خوب است و بی جهت از دوربین روی دست استفاده نکرده است تا بگوید من هم بلدم. هنر استفاده درست از دوربین روی دست است که دیدن تصاویر اش را لذت بخش می کند، در این فیلم از تمام این صحنه ها می توان لذت برد.

تدوین فیلم عصبانی نیستم

از طرفی تدوین فیلم فوق العاده است و به جرات می توان گفت اگر هیات داوران مستقل عمل می کرد می بایستی سیمرغ بهترین تدوین بر روی شانه های هایده صفی یاری (تدوینگر) می نشست. فیلم به شدت ریتم خوبی دارد و در طول فیلم سر حال و سرپا باقی می ماند. تدوین در نشان دادن لحظات درونی نوید بی نظیر است و احساسات درونی او را به خوبی به بیننده القا می شود و منطق روایی فیلم به خوبی حفظ شده است.

 

در رابطه با بازی های فیلم در یک کلام باید گفت بازی ها همه خوب است اما بازی نوید محمد زاده بی نظیر و چشم نوزا است. اوست که شخصیت اصلی فیلمنامه را به خوبی پیاده میکند و ما را از هر نظر به این شخصیت نزدیک میکند. باران کوثری هم در این فیلم بازی خیلی خوبی از خود ارائه می دهد و شاید در مقابل بازی نوید است که کمتر به چشم می آید.

 

باید گفت سیمرغ دیگری که از فیلم دزدیده شد همین سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد بوده است.
در آخر باید به رضا درمیشیان آفرین گفت که با انتخاب چنین سوژه حساس واساسی و روایتی زیبا از یک داستان زیبا، فیلمی در شان مخاطبان خاص و غیر خاص سینما را به نمایش گذاشت و با این سوژه ی عالی که در بستر زمانی حساسی روایت می شد در گودال شعارزدگی و سطحی نگرنیفتاد.

سینما تیکت – سلام سینما