اکران مردمی فیلم «خجالت نکش» در سینما استقلال!

در این مطلب تصاویری از اکران فیلم خجالت نکش با حضور رضا مقصودی کارگردان فیلم و الناز حبیبی و شبنم مقدمی و سام درخشانی بازیگران فیلم برای شما آورده ایم .

اکران فیلم خجالت نکش

عوامل فیلم خجالت نکش

سلفی الناز حبیبی در اکران فیلم خجالت نکش

شبنم مقدمی در اکران فیلم خجالت نکش

سام درخشانی و شبنم مقدمی و الناز حبیبی

الناز حبیبی در اکران فیلم خجالت نکش

سام درخشانی در اکران فیلم سینمایی خجالت نکش

شبنم مقدمی در اکران فیلم خجالت نکش

سلفی عوامل فیلم خجالت نکش

الناز حبیبی

رضا مقصودی

نقدی درباره فیلم خجالت نکش

«خجالت نکش» از معدود فیلمهای کمدی جشنواره امسال است.
همان طور که می دانیم آثار کمدی عموماً اقبال کمتری در جشنواره فیلم فجر داشته اند و ممکن است به بخش رقابتی راه یابند اما شانس چندانی برای نامزدی و برد جایزه نخواهند داشت.

ابتدا باید اذعان کنم که «خجالت نکش» کمدی شریفی است؛
شریف بدان جهت که به سمت و سوی لودگی نمی رود و داستان سالمی را روایت می کند و این خود اتفاق خوبی در سینمای ایران است اما شاید اگر چنین فیلمی در مدیوم تلویزیون ساخته می شد می توانست موفق تر از شرایط فعلی باشد. نخستین ساخته رضا مقصودی پیرو جریان تکرار نمونه های موفق تلویزیونی در سینما ساخته شده است و برای من به شدت یادآور فیلم «زاپاس» است که دو سال قبل در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد اما فیلم از برخی جهات نسبت به «زاپاس» قوی تر است.

«خجالت نکش» شروع به موقعی دارد، روان پیش می رود و رویدادهایش مناسب و به اندازه اند و نقطه اتمامش نیز خوب و به موقع است. فیلم ریتم خوبی دارد، پرکشش است و سعی می کند در چارچوب قواعد ژانری خود قرار گیرد و از اسلوب های گونه ی خود پیروی کند، در طراحی رویدادها و داستانک ها دست به تکرار نمی زند، موقعیت های کمیک اش واقعاً بامزه اند و مخاطب را به خنده می اندازند اما شاید عمق این شوخی ها در همان حد و اندازه سریالهایی چون «پایتخت» و فیلمهایی چون «زاپاس» باقی بماند؛

شوخی های فیلم خجالت نکش

شوخی هایی که نشئت گرفته از خنگی و دست و پاچلفتی شخصیت های داستان اند و عموماً براساس پاره ای از سواتفاهم ها و بدشانسی ها اتفاق می افتد. استفاده از برخی تکیه کلام ها انگار به الگوهای ثابتی در بیانِ بازیگرانشان تبدیل شده اند؛

مثلاً احمد مهرانفر بی شباهت به «زاپاس» و «پایتخت» صحبت نمی کند.
بازی او اما خوب است و همخوان با دیگر بازیگران فیلم و البته شخصیت پردازی مرد، خونسردی وبی خیالی اش در مقابل حرص و جوش خوردن های مکرر همسرش خوب و بامزه از آب درآمده است.
شبنم مقدمی نیز مانند همیشه بازی روان وخوبی دارد؛
با رعایت درست لهجه در سراسر فیلم و بهره گیری هوشمندانه اش از میمیک صورت.

ترکیب بازیگران فیلم نیز ترکیبی تلویزیونی است؛
از لیندا کیانی و الناز حبیبی گرفته تا شهره لرستانی و علیرضا رییسی و حتی سام درخشانی که بیشتر در تلویزیون دیده می شوند تا سینما. شاید همین سادگی قصه ی فیلم و بازی های تلویزیونی بازیگران نقش های فرعی کار را به سریال های طنز سیما نزدیک می کند. اما بی انصافی ست اگر از یکدستی بازی ها و حضور موثر بازیگران نقش مکمل در فیلم نام نبرم زیرا حقیقتاً نمی توان ایرادی از آنها و بازی های خوبشان گرفت.

فیلمنامه فیلم خجالت نکش

فیلمنامه به رغم ژانر کمدی اش نسبتاً گاف ندارد و بر زیربنای نسبتاً منطقی ای بناشده است اما برخی ساده انگاری ها نیز در آن به چشم می خورند، مثلاً چه طور در روستایی با آن جمعیت کم، صنمِ باردار (شبنم مقدمی) پنج ماه از خانه اش خارج نمی شود و کسی هم سراغی از او نمی گیرد؟ چه طور خانواده صنم که یک بار نوزاد را دیده اند وقتی به منزل مرضیه می روند و بار دیگر او را می بینند متوجه نمی شوند که این، همان نوزدایست که قبلاً هم دیده بودند؟

و این که اصلاً چه طور خود صنم تا ماه چهارم متوجه باردار بودنش نمی شود؟ …
از این دست سوال ها ممکن است برای مخاطبانی که با دقت بیشتر فیلم را می بینند پیش بیاید؛
اهمال هایی که “کمدی بودن” فیلم نمی تواند بهانه ای برای توجیه آنها باشد.

به اعتقاد من، «خجالت نکش» فیلمیست که با چشم پوشی از برخی ضعف های ساختاری- داستانی اش، می تواند گزینه مطلوبی باشد در جهت تغییر ذائقه ی مخاطب عام برای انتخاب و تماشای فیلم کمدی ای که سطح نسبتاً قابل قبولی دارد و برای خنداندن مخاطبش دست به هر عمل وقیحانه ای نمی زند.
بازی شبنم مقدمی در این فیلم به نظرم شایستگی نامزدی سیمرغ بلورین را دارد گرچه کمتر دیده ام بازیگران نقش های کمدی چندان دیده شوند.

سینماتیکت – سلام سینما