نحوه ساخت تابلو با کاموا !+ تصاویر

اکثر افراد گمان می کنند که کلاف های کاموا تنها برای بافتن لباس های گرم می باشند اما جالب است بدانید با استفاده از کاموا می توان تابلوهای زییایی ساخت و طرح های فوق العاده ای پیاده نمود.در ادامه همراه با نیک صالحی شوید تا آموزش ساخت تابلو با کاموا را به روشی آسان بیاموزید.

ساخت تابلو با کاموا

ساخت تابلوهای کاموائی حوصله و دقت می خواهد، و اضافه کامواهائی که در پائیز و زمستان با آن ها ژاکت
و پلیور بافتید ! پس لطفاخرده کامواهایتان را دور نریزید!

طرحتان را روی مقوا بکشید و شروع به چسباندن کاموا
روی خطوط دور طرح کنید.

دورگیری که تمام شد به طرف داخل بیایید و رج به رج
کاموا را بچسبانید و جلو بروید.

آموزش ساخت تابلو با کاموا

از نوک قیچی یا منقاش و یا خلال دندان برای کمک به چسباندن کاموا می توانید کمک بگیرید.

بعد از
اینکه داخل طرح را با کاموا پر کردین قسمت خارجی آن را هم کاموا بچسبانید !

بد نیست تاریخچه بافندگی را بدانید

انسان های نخستین برای پوشاندن خود از شاخهٔ درختان، برگ‌ها و علوفه استفاده می‌کردند.

تا بلاخره به این نتیجه رسیدند که از این موارد می توانن بعنوان مواد اولیه استفاده نمایند و با درگیر کردن آن‌ها با یکدیگر موفق به ساخت اولیهٔ ساختمان اصلی منسوجات گردید.

این تحولات ادامه پیدا کرد تا اینکه الیاف حیوانی، مانند پشم، مو، ابریشم و الیاف گیاهی مثل کنف و پنبه به‌طور وسیع مورد استفاده قرار گرفت.

با پیدایش الیاف مصنوعی، پارچه‌هایی با ظرافت و ضخامت‌های متفاوت و با انعطاف‌پذیری بسیار بالا تهیه گردیده است.

تاریخچه بافندگی در ایران:

ایرانیان از پیشتازانی بوده‌اند که به کار بافندگی پارچه پرداخته‌اند.

حتی ساکنین ایران باستان در دورهٔ دوم سنگ (یا به اصطلاح عصر حجر میانین) با فن پارچه‌بافی آشنا بوده‌اند.

پروفسور کارلتون کن که برای ادارهٔ کل باستان‌شناسی کار می‌کرد.

درر غاری موسوم به غار کمربند در نزدیکی دریای کاسپین، پارچه‌هایی به دست آورد که ثابت می‌کند اقوام ایرانی از همان آغاز غارنشینی، پشم گوسفند و بز را به‌صورت پارچه می‌بافتند.

با آزمایشات متفاوتی که انجام داده شد متوجه شدند قدمت این پارچه ها ۶۵۰۰ سال قبل از میلاد می‌رسد.

نساجی ایران در دوره هخامنشی به‌ویژه در زمینهٔ بافت پارچه‌های ابریشمی، پشمی نرم و لطیف، مشهور بود.

شاهان این دوره به داشتن لباس‌های زیبا و فاخر شهرت داشتند.

یکی از دلایلی که برای نشان دادن پیشرفت صنعت پارچه‌بافی در زمان هخامنشیان ارائه می‌شود این است که اسکندر با آن همه تعصب یونانی‌گری، برحسب نوشته‌های هرودوت و پلوتارک از زمان ورود به ایران تا هنگام مرگش لباس‌های زربفت ایرانی بر تن می‌کرد.

تاریخچه نساجی

با سقوط صفویان به دست افغانها، چراغ هنر ایران هم رو به خاموشی گرایید. افشاریه و زندیه و قاجاریان هم هیچ کاری برای نجات آن انجام ندادند. اگر دوره قاجاریه را یکی از بدترین و دردآورترین دوران در طول تاریخ ایران در زمینه صنعت نساجی و بافندگی پارچه‌های دستی و سنتی بدانیم، بجاست. از طرفی دوره قاجار مصادف است با نهضت همه‌جانبه کارخانه‌های پارچه‌بافی اروپا، همچنین پارچه‌های روسی که افراد سودجو با رضایت شاهان وقت بی‌رویه و ارزان وارد کشور می‌کردند و مانع برابری تولید کارگاه‌های دستی و سنتی با کارگاه‌های ماشینی می‌شد. صنعتگران و هنرمندان هم که نه حمایتی می‌شدند و نه بازاری برای فروش دست از کار کشیدند و این هنر چندین هزار ساله را به‌دست فراموشی سپردند.

منبع :aftab92.mihanblog.com- نخ آنلاین