نحوه ساخت ستاره کاغذی سه بعدی با کاغذ

برای ساخت این ستاره کاغذی تنها به یک برگ کاغذ, قیچی و چسب نیاز دارید
بچه ها دوست دارند کارهای دستی انجام دهند و از این کار لذت می برند. امروز میخواهیم در این مطلب آموزش ساخت ستاره کاغذی سه بعدی را برای شما قرار دهیم که برای تزئین اتاق و همچنین جشن های تولد بسیار مناسب است. با نیک صالحی همراه باشید
آموزش ساخت ستاره کاغذی
تزیین خانه برای جشنها و مهمانیها کار بسیار لذتبخشی است و البته میتواند ارزان و سرگرمکننده هم باشد. امروز یک روش ساده برای ستاره کاغذی سه بعدی را به شما یاد میدهیم که سریعتر هم هست.
شما میتوانید فقط در عرض چند دقیقه تعداد زیادی از این ستارههای کاغذی بسازید
و با آنها یک ریسه رنگی بسازید و حتی آنها را به ریسه LED وصل کنید.
گام اول: وسایل مورد نیاز
یک برگ کاغذ مربعی
قیچی
چسب
گام دوم: مربع را تا بزنید
برای شروع ساخت ستاره کاغذی سه بعدی باید کاغذ مربعی را به صورت عمودی و افقی تا بزنید.
گام سوم: چهار طرف کاغذ را ببرید
حالا ۱/۴ و ۳/۴ خطوط عمودی و افقی را علامت بزنید و کنارههای کاغذ را تا رسیدن به این علامتها با قیچی ببرید.
گام چهارم: نوک ستاره را تا بزنید
کاغذ را از علامتهای ۱/۴ و ۳/۴ عمودی و افقی به نزدیکترین گوشه تا بزنید. اینکار نوکهای ستاره کاغذی سه بعدی را شکل میدهد.
گام پنجم: نوکها را بچسبانید
حالا هر نوک را بچسبانید تا یک ستاره چهارپر شکل بگیرد. به همین روش یک ستاره چهارپر دیگر بسازید و آن را به صورت برعکس روی ستاره اول بچسبانید تا یک ستاره هشتپر شکل بگیرد.
ستاره کاغذی سه بعدی آماده است
اگر همین ستاره ساده را با کاغذ رنگی بسازید یا از اسپری نقرهای و طلایی برای رنگآمیزی استفاده کنید، ستاره سه بعدی بسیار زیباتر خواهد شد. ضمن اینکه میتوانید ستاره کاغذی سه بعدی را با طلق شفاف بسازید و داخل ستاره LED بگذارید.
بد نیست درباره نظریه جدید شکل گیری ستارگان بیشتر بدانید
تصاویر رنگی فوق تفاوت میزان ستارگان بسیار بزرگ را در دو کهکشان NGC 1566 (چپ)
و NGC 6902 (راست) نشان می دهد. نواحی حاوی ستارگان O (ستارگان بسیار بزرگ)
به رنگ سفید یا صورتی و ستارگان کم حجم تر B به رنگ آبی نشان داده شده. NGC 1566
از نظر داشتن ستارگان O بسیار غنی تر از NGC 6902 است. اعتبار تصویر: ناسا/ JPL-Caltech / JHU.
یک گروه بین المللی از محققان با بررسی یکسری از کهکشانها با استفاده از رادیوتلسکوپ پارکس CSIRO یکی از باورهای طولانی مدت اخترشناسی در مورد چگونگی شکل گیری ستارگان را تصحیح کرد. از دهه ۱۹۵۰ اخترشناسان بر این باور بوده اند که در یک خانواده از ستارگان تازه متولد شده نسبت ستارگان حجیم به ستارگان کوچک کاملا مشابه و برابر است. برای مثال در مقابل هر ستاره ای به حجم ۲۰ برابر خورشد و یا بزرگتر ۵۰۰ ستاره کوچکتر با اندازه خورشید (و یا کوچکتر) خواهید داشت.
دکتر گرهارت مرر (Gerhardt Meurer) مدیر تیم تحقیقاتی از دانشگاه جانز هاپکینز (Johns Hopkins)
می گوید: “این عقیده بسیار مفیدی بود ولی متاسفانه به نظر می رسد که این عقیده درست نباشد”
به تعداد ستارگان با جرم های مختلف در زمان تولد IMF یا عملکرد جرم آغازی
(initial mass function) گفته می شود.
با اندازه گیری مقدار نور یک مجموعه ستاره و انجام یکسری اصلاحات در سن ستارگان،
اخترشناسان می توانند از IMF استفاده نموده و جرم کلی آن مجموعه ستاره را تخمین بزنند.
نظریه جدید شکل گیری ستارگان
تنها زمانی که IMF در همه جا یکسان باشد نتایج به دست آمده از کهکشان های مختلف قابل مقایسه است، اما تیم دکتر مرر نشان داده است که در ستارگان تازه متولد شده نسبت ستارگان با جرم بالا به ستارگان با جرم کمتر، در کهکشانهای مختلف متفاوت است. برای رسیدن به این یافته ها تیم مذکور از رادیوتلسکوپ پارکس CSIRO استفاده نمودند.
اخترشناسان با استفاده از ماهواره GALEX ناسا و تلسکوپ نوری ۱٫۵ متری CTIO شیلی و با ردیابی میزان نشر ماوراء بنفش و اچ-آلفا (H-alpha) در ۱۰۳ کهکشان شکل گیری ستارگان را بررسی نمودند. با اچ-آلفا وجود ستاره های بسیار بزرگ که با نام ستارگان O (O stars) خوانده می شوند ردیابی می شوند. این ستارگان با حجی ۲۰ مرتبه بزرگتر از خورشید متولد می شوند.
با ماوراء بنفش، هم ستارگان O و هم ستارگان B که هم جرم ترند ردیابی می شوند.
در واقع ستاره هایی که بیش از سه برابر خورشید هستند شناسایی می شوند.
تیم مرر متوجه شدند که نسبت نشر اچ-آلفا به ماوراء بنفش از یک کهکشان به کهکشان دیگر متفاوت است و می توان نتایج را به IMF نیز تعمیم داد.به نظر تیم دکتر مرر IMF نسبت به شرایط فیزیکی ناحیه تشکیل ستاره به خصوص نسبت به فشار گاز حساس است. به عنوان مثال به احتمال بسیار زیاد ستارگان بزرگ در نواحی پرفشاری نظیر مرزهای خوشه های ستاره ای شکل می گیرند. همچنین این تیم بیان می دارد که الزاماً تمام کهکشان های غنی از هیدروژن خنثی (neutral hydrogen) ستارگان را به وجود می آورند.
دکتر مرر می گوید: “در جستجو به دنبال هیدروژن خنثی با رادیوتلسکوپ،
هر نوع کهکشان سازنده ستاره پیدا خواهد شد.”
نسل بعدی رادیوتلسکوپ ها که در حال حاضر توسط CSIRO در حال آماده سازی می باشد
قادر به مشخص نمودن گاز هیدروژن خنثی در نیم میلیون کهکشان خواهد بود.
ساختنی و سایت نجوم ایران