آموزش ساخت انگشتر رز با سیم

استفاده از زیورآلات برای خانوم ها یکی از ملزومات زندگی به شمار می آید و خانم ها از تنوع در این نوع وسایل لذت می برند. امروز در نیک صالحی می خواهیم نحوه آموزش ساخت انگشتر با سیم را به شما آموزش دهیم تا با استفاده از این آموزش بتوانید در منزل یک انگشتر زیبا بسازید

آموزش ساخت انگشتر رز

در این پست می خواهم طرز درست کردن انگشتری به شکل گل رز را که با سیم مسی
(یا مفتول ظریف نقره) درست شده است آموزش دهم

وسایل لازم برای آموزش ساخت انگشتر

سیم مسی یا مفتول نقره به قطر ۱ میلیمتر و به طول ۵۰ سانتیمتر
دم باریک
سوهان
ماژیک وایت برد

آموزش ساخت انگشتر ساده

مراحل ساخت

یک تکه مفتول به طول ۵۰ سانتیمتر جدا کنید. اگر برای سایز های بزرگ انگشتر می سازید٬
سیم تان ۱۰ سانتیمتر برای احتیاط بلندتر ببرید.

نحوه آموزش ساخت انگشتر

ماژیک را درست در وسط طول سیم قرار دهید و سیم را ۴ دور به دور ماژیک بپیچید. بعد٬
آن را بیرون بیاورید و به انگشتتان اندازه کنید. در صورت گشاد یا تنگ بودن اندازه آن را با انگشتتان اصلاح کنید.

آموزش ساخت انگشتر باسیم

همانطور که در شکل دیده می شود٬ دو سر مفتول را به هم بپیچید.

مراحل آموزش ساخت انگشتر

بعد از اینکه همه ی سیم را به شکل گل به دور هم پیچیدید٬ اضافه سیم را از دو طرف ببرید و سر آن را سوهان بزنید.

آموزش ساخت انگشتر رز

انتهای سیم را داخل گل فرو کنید٬ یا اینکه به دور حلقه بپیچید٬ طوری که سر آن بیرون بایستذ تا انگشتتان را ناراحت نکند.

آموزش ساخت انگشتر به شکل رز

انواع این انگشتر را می توانید با سیم هایی با ضخامت و جنس های مختلف درست کنید.

بد نیست بدانید انگشتر از کجا آمده است؟

انگشتر؛ جزء لوازم زینتی محسوب می‌شود که مورد استفاده مردان و زنان قرار می‌گیرد
و آنطور که از شواهد پیداست، تاریخچه‌ای کهن دارد که حتی در تاریخ اسلام نیز توانسته است
خودنمایی کند و به یک جزء مهم تبدیل گردد.

اَنگُشتَر چیست؟

اَنگُشتَر یا حَلقهٔ دست نواری معمولاً از جنس فلز است که معمولاً به عنوان آلت زینتی به دور انگشتان دست قرار می‌گیرد.

انگشتر که به انگشت می‌شود یکی از نمادین‌ترین جواهر آلات است، زیرا بعضی از انگشتر‌ها
حلقه ازدواج هستند و بعضی از انگشتر‌ها میراث خانوادگی اشخاصند که از مادر یا پدر آن‌ها به ارث رسیده‌است.

حلقه‌های ویژه انگشت دست را انگشتر نیز می‌گویند.

حلقه‌های زینتی دیگری برای بازو یا گردن نیز وجود دارد. برخی از انگشتر‌ها بسیار بزرگ و درشت هستند
که برای دستان ظریف و کوچک مناسب نیست. اما افرادی با انگشتان کشیده در انتخاب مدل انگشتر آزادند.

انگشتر پیشینه‌ای نامعلوم دارد به طوریکه به طور قطع مشخص نیست از چه زمانی مورد استفاده قرار گرفته است.

شواهد نشان می‌دهد که انگشتر، از مصر باستان، در پی تکامل «مُهر» سرچشمه گرفته باشد؛
چون مُهر‌ها نشانه قدرت بودند، افرادی که مُهر‌های برجسته و انگشتر خاتم «مُهر» داشتند،
به عنوان اشخاص قدرتمند و بانفوذ، مورد احترام مردم قرار می‌گرفتند.

مقامات بالای حکومت نیز با اعطای انگشترشان به نماینده هاشان، برای اجرای فرامینشان، اختیار تام می‌دادند که در تورات نیز به نمونه‌ای از این عمل، اشاره شده است: «سپس فراهه، انگشترش را درآورد و به جوزف داد». به احتمال زیاد، تغییر و تحوّل انگشتر خاتم و تبدیل شدن آن به یکی از آلات زینتی نیز در مصر باستانْ رخ داده است.

زنان ثروتمند مصری، انگشتر‌هایی از طلا، دست می‌کردند و زنان طبقه پایین نیز از انگشتر‌هایی
با قیمت‌های ارزان تر، از جنس نقره، بُرنز، شیشه یا سفال‌های رنگی استفاده می‌کردند.

تاریخچه ساخت انگشتر

یونانیان و رومی‌ها در ساخت انگشتر‌های زینتی، بیش از دیگر تمدن‌ها دقت و ظریف کاری به خرج داده اند. بین سال‌های ۳۱ تا ۴۴۹ قبل از میلاد، در روم باستان، شهروندان، فقط از انگشتر‌های آهنی استفاده می‌کردند. استفاده از انگشتر، برای برده‌ها ممنوع بود. با شروع دوره امپراتوری (حدود ۳۱ قبل از میلاد)، تمامی این قوانین تغییر کردند یا کنار گذاشته شدند. انگشتر‌های طلا نیز رواج یافتند و قانون، حق استفاده از انگشتر‌های طلا را که در درجه اوّل، محدود به سفیران کبیر می‌شد، تغییر داده، به اعضای رسمی مجلس سنا، کنسول‌ها و افسران ارشد دولت نیز داده شد.

برای نظارت دقیق به استفاده از انگشتر، قوانین گوناگونی در روم باستان (بعد از سال ۳۱ قبل از میلاد)، به تصویب رسید. پِلینی (pliny)، در کتاب «تاریخ طبیعی» می‌گوید: «انگشتر، اوّلین بار در اساطیر یونانی، وارد شده است. وقتی که «پرومتئوس (پرومیته)» جرئت پیدا می‌کند تا آتش را برای استفاده زمینی‌ها از آسمان بدزدد. به خاطر این خطای عمدی، «زئوس»، خدای خدایان، او را به مدّت سی هزار سال، به قلّه کوه «کاوکازوس (قفقاز)»، می‌بندد. در این مدّت، کرکسی از جگرش او را غذا می‌داد.

بعد از سال‌ها تلاش و کوشش، پرومتئوس، موفّق به کندن قسمتی از صخره‌ای که زنجیر به آن بسته شده بود می‌شود و خود را از اسارتْ نجات می‌دهد. سرانجام، زئوس نیز دلش نرم می‌شود و پرومتئوس را از زنجیر‌ها رهایی می‌بخشد؛ ولی برای این که پرومتئوس دیگر بی حرمتی نکند، زئوس به او دستور می‌دهد که حلقه‌ای از زنجیر خود را در انگشتش فرو کند». با این که داستان پلینی، افسانه به نظر می‌رسد، ولی با وجود این، در آداب و رسوم، جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده است.

جیمز مک کارگی می‌نویسد: «وقتی که یک برده رومی، آزاد می‌شد، همراه آزادی اش یک کلاه، یک جلیقه و یک انگشتر آهنی هدیه می‌گرفت. برده‌ها که با زنجیر‌های قفقازی بسته می‌شدند، وقتی آزاد می‌شدند، مجبور بودند که به عنوان نشانه پرومتئوس، حلقه‌ای از آن زنجیر را در دست خود، حفظ کنند. برده‌ها هرگز مجاز به استفاده از انگشتر طلا نبودند».

بردوک و باشگاه خبرنگاران