آموزش ساخت آویز کاغذی بسیار زیبا با روشی ساده

امروز در نیک صالحی می خواهیم نحوه ساخت یک آویز زیبا را آموزش دهیم که به راحتی و در منزل می توانید آن را تهیه کنید. برای درست کردن این آویز کاغذی با نیک صالحی همراه باشید تا آموزش ساخت آویز کاغذی زیبا را به طور کامل یاد بگیرید.

آموزش ساخت آویز کاغذی ساده

می توانید در جشن ها و مناسبت ها از این آویز های زیبا درست کنید و
سالن را تزیین کنید یا می توانید با کمک بزرگتر ها از لامپ های دیودی برای وسط آن استفاده کنید
و آویز های درخشانی را به وجود آورید و از زیبایی خلاقیت و کاردستی خود لذت ببرید.

وسایل لازم

کاغذ رنگی زرد رنگ
روغن قرمز
مقداری اسفنج
چسب

شیوه ساخت

از کاغذ زرد یک مربع درست کنید.
ابعاد مربع بستگی به سلیقه شخصی شما و جایی که می خواهید تزیین کنید بستگی دارد.
سپس به ترتیب شماره های تصویر، آن را تا بزنید.نکته: تای شماره ۲ که انجام شد دو لبه ی مخروطی
تا زده شده را روی تای قبلی بخوابانید تا یک مثلث گسترده تشکیل شود.

برای تصویر شماره ۴ کافیست لبه تیز بالای هر دو مثلث کناری را به داخل تا بزنید و از بغل
هر دو طرف کاغذ اصلی را به داخل گرد کنید و با چسب به هم بچسبانید.
سپس اسفنج را کمی به رنگ آغشته کنید و لبه های گل را رنگ بزنید.

تعدادی از این گلبرگ ها درست کنید و آن ها را کنار هم بچسبانید تا به صورت یک توپ
درآید.
آویز شما آماده است.

بد نیست درباره تاریخچه کاغذ در ایران و جهان بیشتر بدانید

صنعت کاغذسازى از قرن هفتم هجرى به بعد در ایران وجود داشته و گسترش یافته است. در ایران فعالیت کاغذ سازی اولین بار با تأسیس کارخانه مقواسازی و با استفاده از کاغذهای باطله در سال ۱۳۱۳ شمسی در کرج شروع شد.

کاغذ از مهمترین موادی است که انسان را در مرحله علم و تمدن با قدمهای سریع پیش انداخته و در این راه به او کمکهای بزرگ کرده‌است. صنعت کاغذسازى از قرن هفتم هجرى به بعد در ایران وجود داشته و گسترش یافته است. در ایران فعالیت کاغذ سازی اولین بار با تأسیس کارخانه مقواسازی و با استفاده از کاغذهای باطله در سال ۱۳۱۳ شمسی در کرج شروع شد.

نوشتن پیش از ساخت کاغذ

بشر قبل از پیدایش زبان ابتدا با کندن غارها هم گرایش خود به نوشتن و تصویر کردن را نشان داد و هم نیاز به خلق زبان. بعد از دوره غارنشینى و با به وجود آمدن زبان، قالب هاى خشتى به اصطلاح نخستین کاغذى بودند که بشر اقدام به نوشتن بر روى آنها کرد و حتى فرامین شاهان عهد کهن بر روى قالب هاى خشتى نوشته مى شد.

پیش از ساختن کاغذ، مردمان باستان برای ماندگار کردن نظرهای خود از کنده‌کاری روی سنگ و چوب و لوح‌های گلی بهره می‌گرفتند. سومری‌ها از هزاره‌ی چهارم پیش از میلاد بر لوح‌های گلی می‌نوشتند. بابلی‌ها این روش را از سومری‌ها آموخته و کتاب‌خانه‌ی بزرگی از لوح‌های گلی درست کرده‌ بودند. آن‌ها گل را به صورت ورقه‌ای کلفت در می‌آوردند و پیش از آن که خشک شود، دانسته‌های خود را به خط میخی روی آن کنده‌کاری می‌کردند.

سپس، آن را در آفتاب خشک می‌کردند یا در کوره‌‌های سفال‌پزی، می‌پختند.از این لوح‌های گلی پخته، شمار زیادی از ویرانه‌های شهرهای باستانی میان‌رودان، به‌ویژه بابل، به دست آمده است.

استفاده از پوست جانداران به عنوان کاغذ

دست‌کم از هزاره‌ی دوم پیش از میلاد، آدمیان آموختند که می‌توانند از پوست جانوران کاغذ چرمی (پارشمن) بسازند. ایرانیان روی پوست گاو، گاومیش و گوسفند و رومی‌ها بر پوست خر وحشی می‌نوشتند. پوست‌ها پس از دباغی و صیقل‌کاری به اندازه‌ی نازک و نرم از کار در‌ می‌آمدند که در زیبایی و نیکویی شاهکار به شمار می‌آمدند.

پارشمن ایرانی ویژگی‌های بهتری داشت. برای نمونه، ایرانیان برای از بین بردن بوی ناخوشایند چرم، در روند ساختن پارشمن، به آن گلاب می‌افزودند. اوستا را نخستین‌بار روی ۱۲ هزار پوست گاو نوشته بودند.

عرب‌ها نیز روی پوست می‌نوشتند، اما چون گران بود، تنها برای نوشتن چیزهای بسیار مهم، مانند قرآن و قراردادها و پیمان‌نامه‌ها از آن بهره می‌گرفتند. آن‌ها نوشته‌های خود را بیش‌تر بر استخوان شانه‌ی شتر یا سنگ‌های نازک سفید یا شاخه‌های پوست کنده‌ی درخت خرما می‌نوشتند. معروف است که ایرانیان در دوران خلفا جز بر پوست کلفت و نازک بر چیزی دیگر نمی‌نوشتند و می‌گفتند که «ما جز بر آنچه در مملکت ما فراهم می‌شود بر چیزی دیگر کتابت نمیکنیم».

نوجوان ها و مشرق