فیبروئید رحمی در زنان با این ۶ گام سالم کاهش می یابد

امروز در نیک صالحی میخواهیم درباره یک بیماری رایج در زنان صحبت کنیم. فیبروئید رحمی به توده های خوش خیمی که در رحم رشد پیدا می کنند گفته می شود. این بیماری می تواند مشکلات عدیده ای برای زنان ایجاد کند . به همین دلیل امروز در این بخش می خواهیم روش هایی به شما معرفی کنیم که از ابتلا به این بیماری پیشگیری نمایید.

کاهش خطر ابتلا به فیبروئید رحمی در زنان

ناهنجاری‌ های عروق خونی رحم می ‌تواند عامل موثری در بروز این عارضه به حساب آید. عدم تعادل هورمونی می‌ تواند به نوعی در این عارضه دخیل باشد.

مواد غذایی زیر را در رژیم خود بگنجانید اگر فیبروئید دارید و یا قصد دارید از آن پیشگیری کنید:

مواد غذایی ارگانیک: مصرف این غذاها به کوچک شدن و جلوگیری از فیبروئید کمک می کند. آفت کش ها می توانند استروژن و سطوح دیگر هورمون ها را تحت تاثیر قرار دهند. از آنجا که تعادل هورمونی کلید درمان طبیعی فیبروئید است، می توانید از محصولاتی که حاوی آفت کش ها نیست استفاده کنید.

سبزیجات تیره رنگ: سبزیجات با برگ تیره می توانند رشد فیبروئید را در بدن متوقف کنند. این سبزیجات حاوی ویتامین کا برای کمک به لخته شدن خون و جلوگیری از خونریزی شدید ناشی از فیبروئید هستند.

کلم ها: از عملکرد کبد و تعادل استروژن در بدن حمایت می کنند. تحقیقات نشان داده که مصرف
انواع کلم ها بعلاوه گوجه فرنگی و سیب عامل حفاظتی برای فیبروئیدهای رحمی است.

مشکلات فیبروئید رحمی

غذاهای غنی از بتاکاروتن: این غذاها در بدن تبدیل به ویتامین آ می شوند و در رشد بافت های سالم و ترمیم بافت که هر دو برای درمان فیبروم مفید است، نقش دارند. هویج، سیب زمینی، کلم پیچ و اسفناج سرشار از بتاکاروتن هستند.

مواد غذایی سرشار از آهن: فیبروئیدها گاهی منجر به از دست دادن خون زیاد طی دوران قاعدگی زنان می شوند و این روند می تواند باعث کم خونی فقر آهن گردد. مصرف غذاهای غنی از آهن از جمله گوشت قرمز و حبوبات به جایگزینی آهن از دست رفته بدن کمک می کند.

غلات سبوس دار، ویتامین ب کمپلکس روزانه ۵۰ میلی گرم در روز، روغن ماهی، روزانه ۱۰۰۰ میلی گرم در روز، برای کاهش التهاب در بدن (که می تواند علت فیبروئید باشد)، و حفظ تعادل هورمونی موثر هستند.

همه آن چیزی که باید راجع به فیبروئید رحمی بدانید

فیبروئید یا فیبروم رحمی، رشد توده‌‌های خوش‌خیم در دیواره رحم، یکی از بیماری‌های رایج در زنان است

حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد زنان در سنین باروری مبتلا به علائم ناشی از وجود این رشد بافتی غیرسرطانی با قوام لاستیکی در دیواره رحم هستند. تعداد بسیار بیشتری از این زنان با وجود داشتن فیبروئید بدون علامت هستند.

فیبروئید می‌تواند کیفیت زندگی یک زن را به شکل وسیعی تحت تاثیر قرار دهد. برای مثال فیبرویید‌های بسیار بزرگ می‌توانند اندازه رحم را تا حد رحمی که سه ماهه باردار است افزایش دهند و یبوست یا تکرر ادرار را سبب شوند.

فیبروییدها همچنین احتمال ناباروری و زایمان زودرس را زیاد می‌کنند.

شایع‌ترین شکایت در فیبروئیدخونریزی غیرمعمول قاعدگی همراه با دفع لخته است که به آن
“منوراژی” می‌گویند. این خونریزی شدید معمولا کم‌خونی فقر آهن را به دنبال دارد.

هیچکس به درستی علت ایجاد فیبروئید را نمی‌داند. ژن‌هایی که رشد سلول‌های عضلانی دیواره رحم را تسریع می‌کنند، می‌توانند در این امر دخیل باشند. ناهنجاری‌های عروق خونی رحم هم می‌تواند عامل موثری به حساب آید. وجود استروژن و پروژسترون می‌تواند به نوعی در این امر دخیل باشد. فیبروئید به ندرت قبل از اولین قاعدگی بروز می‌کند. حاملگی رشد آن را افزایش می‌دهد و با یائسگی شروع به پسرفت می‌‌کند.

تا اواخر سال‌های دهه ۹۰ هیسترکتومی (درآوردن رحم با جراحی) از اولین انتخاب‌های درمانی به شمار می‌رفت. پس از آن روش‌های غیرتهاجمی‌تری برای درمان انواع متفاوت فیبروئید در اختیار قرار گرفت.

انواع فیبروئید رحمی

فیبروئیدها با توجه به محل بروز آنها تقسیم‌بندی می‌شوند. عموما در یک فرد بیش از یکی از آنها پیدا می‌شود.

شایع‌ترین شکل فییروئید، فیبروئید داخل‌جداری است که در دیواره رحم رشد نموده و گاه خونریزی
شدید قاعدگی، تکرر ادرار و در برخی موارد دردهای ناحیه پشت و لگن را سبب می‌گردد.

فیبروئید تحت‌مخاطی نادرترین شکل این عارضه است. این نوع فیبروئید در زیر آندومتر رحم
(پوشش داخلی رحم) ‌رشد کرده و می‌تواند به درون حفره رحمی گسترش یابد. این نوع خونریزی شدید قاعدگی
را سبب می‌شود و ارتباط تنگاتنگی با نازایی دارد. برخی از فیبروییدها پایه‌دار بوده و بر روی ساقه‌ای سوار هستند.

فیبروییدهای تحت‌صفاقی در جهت خارج از رحم رشد نموده و گاه بر روی یک پایه قرار دارند.
این نوع فیبروئید معمولا خونریزی نمی‌دهد، اما می‌توانند تولید فشار نمایند. همچنین
به ندرت پیچ خورده و تحلیل رفته یا دردناک می‌شوند.

رویکردهای درمانی

درمان فیبروئید رحمی

فیبروییدها اکثرا در یک معاینه بالینی معمول با تصویربرداری برای مقاصد دیگر کشف می‌‌شوند.
اگر فیبروئید علامتی نظیر خونریزی شدید، فشار یا درد تولید نکند و منجر به نازایی نشود،
معمولا نیازی به درمان نخواهد داشت. در صورت بروز علائم با استفاده از دارو به تنهایی
یا همراه با جراحی با کاربرد کم‌تهاجمی‌ترین روش‌ها درمان می‌شود.

اولین مرحله در تعیین شیوه درمان، یک ارزیابی کامل است که به وسیله پزشک متخصص زنان
آغاز می‌شود. وی اغلب فیبروئید را در معاینه لگنی احساس می‌کند، اما ممکن است از
روش‌های مختلف تصویربرداری برای رسیدن به اطلاعات دقیق‌تر نیز استفاده کند که این امر
در برنامه‌ریزی برای درمان نقشی حیاتی دارد. برای مثال سونوگرافی ترانس واژینال (از راه واژن)
می‌تواند در اندازه‌گیری فیبروییدهایی که به درون حفره رحم گسترش می‌یابند؛ به کار برود.

روش های درمان فیبروئید رحمی

افزودن روش تصویربرداری سه‌بعدی به این روش می‌تواند محل دقیق فیبروئید را به ما نشان دهد.

این موضوع مهم است، چرا که فیبروییدهای درون رحمی می‌توانند نازایی ایجاد کنند.

سایر روش‌های بالقوه سودمند تصویربرداری شامل ام.‌آر.‌آی و سونوهیستروگرام هستند.
در روش اخیر پس از ورود محلول نمکی به داخل حفره رحم از آن سونوگرافی می‌کنند. همچنین
ممکن است پزشک شما درون حفره رحم را با یک ابزار کوچک آندوسکوپی به نام
“هیستروسکوپ” مستقیما مشاهده کند.

اگر شما نسبتا جوان هستید و علائم هم شدید نیستند، می‌توانید تا دوران یائسگی که فیبروئیدتان
چروکیده می‌‌شود، صبر کنید. در این صورت پزشک به صورت دوره‌ای آن را بررسی خواهد کرد.
البته رشد فیبروئید در زنان یائسه غیرمعمول نیست، اما در این زنان با مشاهده هر نوع توده
پیش‌رونده باید به فکر سرطان بود و مسئله را با دقت پیگیری کرد.

اگر بروز علائم مانع از آن است که تا زمان یائسگی صبر کنید، می‌توانید از روش‌های جراحی
یا دارویی کمک بگیرید. در صورت بروز درد ملایم ممکن است پزشک‌تان مسکن‌های معمولی
را تجویز نماید. در صورت کم‌خونی به دلیل خونریزی ممکن است افزایش آهن غذا،
مصرف مکمل‌ها یا هر دوی آنها به شما توصیه گردد.

دارویی وجود ندارد که از ایجاد فیبروئید جلوگیری کند و یا عدم بازگشت آن را تضمین کند.
اما داروهایی وجود دارند که می‌توانند در کاهش اندازه فیبروئید یا کاهش خونریزی کمک کننده باشند.

آوای سلامت و همشهری آنلاین