بهنوش طباطبایی و مهدی پاکدل
بهنوش طباطبایی و مهدی پاکدل ، هر دو از اصفهان وارد عرصه هنر شده اند.
پاکدل دانشجوی انصرافی رشته گرافیک دانشگاه آزاد، واحد تهران مرکز است و بهنوش طباطبایی لیسانس مهندسی کامپیوتر دارد.
آنها اسفندماه ۱۳۸۹ ازدواج کرده اند.
جالب است که تا پیش از ازدواج شان چندان کار مشترکی با هم نداشته اند ولی بعد از آن، تجربه
های تئاتری و سینمایی زیادی با هم دارند.
مهدی پاکدل می گوید آشنایی آنها سر ساخت فیلم «مصائب دوشیزه» اتفاق افتاده و او عاشق خنده های بهنوش طباطبایی
شده است.
باقی ماجرا را از زبان خود پاکدل بخوانید.حرف هایی که سال ۹۲ زده شد و هنوز هم پس از گذشت
۲ سال از این حرف ها این زوج همچنان شاد و پر انرژی به زندگی مشترک خود ادامه می دهند.
*** الان نزدیک به ۳ سال از زندگی مشترک تان می گذرد. اغلب روان شناس ها می گویند موفقیت یک زندگی مشترک، بعد از ۳ سال مشخص می شود.
نه بابا؟ اوه اوه! (خنده)
*** این ۳ سال چگونه گذشت؟
خوب گذشت.
به هرحال می گذرد.
با همین تجربه ۳ ساله ام می گویم، به نظرم ازدواج خیلی پیچیده است.
زندگی مشترک، پیچیدگی هایی دارد که خیلی متفاوت است با قبل از ازدواج.
من الان ۳۳ ساله ام و ۳۰ سال آن را تنها زندگی کرده ام.
تاثیر این ۳۰ سال روی آداب، رفتار و طرز نگرشم به زندگی خیلی زیادتر بوده تا این ۳ سال.
این مرحله گذشتن از ۳۰ سال و رفتن زیر یک سقف، همیشه نیازمند مشورت، راهنمایی و نظر یکی دیگر هم
هست.
باید او را هم در همه قضایا درنظر بگیری.
نوع احساس مسوولیتت تفاوت می کند.
همه چیز شکل دیگری به خود می گیرد.
شاید درست گفته اند که ۳ سال طول می کشد.
شاید این مدت نیاز است که کم کم با اخلاق، رفتار و عادات یکدیگر آشنا بشوند و تغییراتی در آنها
بدهند ولی در کل، اگر آدم به این فکر کند که چه کار لذت بخشی است و حتی این تغییراتی
که در خود آدم ایجاد می شود خیلی خوب است، مطمئنا زندگی دوام بیشتری پیدا می کند.
ولی اگر آدم مقابله کند و اهل تغییر نباشد و من و او به میان بیاورد و…
مشکل به وجود می آید.
خیلی وقت ها پیش آمده سر یک موضوع کوچک که دو طرف نخواسته اند خودشان را تغییر بدهند، نتیجه بدی
دیده اند.
در کل تجربه جالبی است و من اگر می دانستم، زودتر ازدواج می کردم! هرچقدر سن تجرد بیشتر باشد، آدم
سخت تر وارد دنیای تاهل می شود و چون شخصیت بیشتر شکل می گیرد، تغییر دادنش هم سخت تر می
شود.
بگذار یک چیزی بگویم.
الان، ما با یکی مثلا ۶ سال آشناییم، بعد می رویم ۲ سال هم نامزدم می شویم، بعد ۱ سال
هم به عقد هم در می آییم و بعد ازدواج می کنیم.
یعنی این ۸-۷ سالی که همه چیز بکر و تازه است و طرفین مشغول کشف همدیگر هستند، همه اش در
زمانی می گذرد که بی فایده است.
به همین دلیل است که برخی ها بعد از یک سال زندگی مشترک از هم جدا می شوند.
درحقیقت، آن اتفاق و آن لذت کشف، در آن حدود ۱۰ سال، تمام شده و دیگر چیزی باقی نمانده.
این است که به نظرم رسوم سنتی خیلی خوب بوده اند.
قدیم ها، می رفتی خواستگاری دختری که او را ندیده بودی و بعد هم ازدواج می کردی و این ۸-۷
سالی که گفتم را می گذراندی و احتمال دو تا بچه هم داشتی.
ادامه اش را هم به یک نحوی می گذراندی اما الان کمی بد شده و شاید به همین دلیل زندگی
ها پایدار نیست.
*** چقدر از تصوراتی که قبل از ازدواج داشتید، بعد از ازدواج محقق شد؟
بهترش پیش آمد.
فکر می کردم به هرحال مشکلاتی پیش بیاید، ولی واقعا بهتر و بالاتر از تصوراتی که داشتم پیش آمده.
*** برای اینکه زندگی تان تازه و سرزنده بماند و به روزمرگی دچار نشوید، چه کارهایی انجام می دهید؟
ما درشغلی فعالیت می کنیم که نمی شود دچار روزمرگی شد.
چون تا بیاییم و عادت کنیم به یک زندگی روتین، یک باره من یا بهنوش ۲ ماه می رویم سر
یک پروژه.
خود شغل ما آنقدر متنوع هست که نمی گذارد زندگی مان یکنواخت و خسته کننده شود.
زمان هایی که وقت می کنیم با هم باشیم، برایمان خیلی ارزشمند است.
*** تحمل این فاصله ها، برایتان سخت نیست؟
فکر می کنم اگر کس دیگری غیر از همکارم با من زندگی می کرد، قطعا دیوانه می شد.
این شغل واقعا درک متقابل می خواهد.
کار سختی است.
*** علایق مشترک تان به غیر از فیلم، سینما و تئاتر چه چیزهایی است؟
اتفاقا فیلم زیاد نمی بینیم.
بهنوش عاشق سریال دیدن است و من خوشم نمی آید.
با هم آشپزی می کنیم که خیلی خوب است.
مهمانی رفتن هم همین طور.
سفر هم اگر پیش بیاید، می رویم و خوش می گذرانیم.
آدم باید در هر شرایطی خوش بگذراند.
برترینها
یک رقص خیابونی شاد و پرانرژی 
