پسر ناصر عبداللهی
چند روزی می شود که خبر انتشار اولین آهنگ پسر ناصر عبداللهی دهان به دهان می چرخد.
قطعه «نیستی تنها» که به گفته خود نوید عبداللهی (فرزند ارشد ناصریا) برای هدیه به همسرش خوانده شده و ملاک
خوبی برای قضاوت روی توانایی های او در موسیقی نیست.
نوید عبداللهی که این روزها علاوه بر فعالیت در حوزه موسیقی به کار در یک شرکت خدمات دریایی هم مشغول
است تا امروز خودش را برای ورود جدی به عرصه موسیقی آماده نمی دید و حالا مدتی است که به
این نتیجه رسیده شاید وقتش باشد که پا جای پای پدر (اما با شیوه خودش) بگذارد.
در این مطلب به سراغ او رفته ایم تا چند و چون ماجرای خوانندگی اش را از زبان خودش جویا
شویم.
نوید عبداللهی پسر ناصر عبداللهی
کمی درباره اولین آهنگی که خواندی توضیح بده؛ اصلا چه شد که تصمیم گرفتی بخوانی؟
– راستش اولین کارم به نام «نیستی تنها» روایتی است از شروع زندگی مشترک خودم.
تقریبا چند ماهی بود در فکر این کار بودم.
قالبش را درآوردم و خطش را نوشتم.
یک مقدار هم زمان برد تا آماده شود اما قصد داشتم این کار را به عنوان کادو به همسرم تقدیم
کنم که خدا را شکر توانستم این کار را انجام بدهم.
از چه زمانی موسیقی را به صورت جدی پیگیری می کنی؟
– موسیقی را که از بچگی کار می کردم اما تقریبا دو سالی می شود که برنامه ریزی هایم را
کرده ام و پروژه هایم را استارت زده ام.
قرار بود در سال ۹۴ دو سه تا از کارهایم بیرون بیاید اما درگیری های کاری ام اجازه نداد.
ان شاءالله در سال ۹۵ فعالیتم بیشتر می شود و آهنگ های بیشتری از من خواهید شنید.
امیدوارم که مورد استقبال هم قرار بگیرد.
غیر از موسیقی، کار اصلی ات چیست؟
– کارشناس یک شرکت خدمات دریایی هستم.
قبل از اینکه اولین قطعه ات را بخوانی فکر می کردی بازخوردهای مردم نسبت به آهنگ پسر ناصر عبداللهی چطور باشد؟
– مسلما به خاطر پیشینه و اعتبار پدرم در موسیقی ایران شاید خیلی ها منتظر بوده اند که من از
پدرم تقلید کنم، صدایم را شبیه او کنم و در فضایی که او می خواند بخوانم.
من هر جا که صحبت از فعالیت هنری ام کرده ام گفته ام که تمام سعی ام را می کنم
که یاد پدرم را زنده نگه دارم اما این جسارت را نمی کنم که بخواهم ادای پدرم را دربیاورم.
با این حال دوست دارم چندتا از کارهای پدر را در آلبومم بازخوانی کنم که ان شاءالله اگر خدا بخواهد
انجامش می دهم.
وقتی یک پدر کاری را انجام دهد، همه منتظرند فرزند هم دقیقا همان کار را انجام دهد؛ من هم
همین نیت را دارم اما می خواهم کمی مدرن تر کار کنم.
طوری که هم طرفداران ناصر عبداللهی کارهایم را بپسندند و هم مخاطبان جدیدی را جذب کند.
بازخوردها نسبت به اولین قطعه ات چطور بود؟
– خدا را شکر خیلی خوب بود.
بعضی ها می گفتند چرا مثل ناصر نخواندی، من هم گفتم اگر قرار بود از فامیلی ام برای شهرتم استفاده
کنم ۱۰ سال فرصت داشتم اما خیلی سبک سنگین کردم و می خواستم حرفه ای جلو بروم.
با اینکه در چند وقت اخیر خبر خواندن پسر ناصر عبداللهی دهان به دهان می چرخد اما در اصلی ترین سایت دانلود پخش موسیقی آمار آهنگت پایین بود.
– آن سایتی را که شما نام می برید نمی دانم اما در کل بازخورد خیلی خوبی از کارم گرفته
ام.
تقریبا همه سایت های خبری تخصصی موسیقی حمایت کردند و خبرش را کار کردند.
هنرمندان هم خیلی حمایت کردند و من ممنون آنها هستم.
در کل امیدوارم به آن جایگاهی که در موسیقی ایران دوست دارم برسم.
برای آهنگت مجوز هم گرفتی؟
– در حال انجام کارهایش هستم و فکر می کنم طی یکی دو هفته آینده مجوزش آماده شود.
سبک و فضای موسیقی ات تفاوت زیادی با فضای موسیقی پدرت دارد و اتفاقا فضای خوبی را برای موسیقی ات انتخاب کرده ای اما من فکر می کنم کیفیت کار کمی پایین باشد. شاید می توانستی وقت بیشتری برای تنظیم آهنگت بگذاری.
– درست است.
خودم هم در ابتدا گفتم که قرار بود این آهنگ کادویی باشد برای آغاز زندگی مشترکم و برای همین فرصتم
کم بود.
این نهایت کاری بود که می توانستم طی این مدت کوتاه انجام دهم اما مطمئن باشید برای کارهای دیگرم به
اندازه کافی زمان داشته ام که خروجی بهتری بگیرم و تفاوت کیفیت را در کارهای بعدی ام به وضوح خواهید
شنید.
اگر بابا هنوز زنده بود فکر می کنی بعد از شنیدن آهنگت چه می گفت؟
– (مکث طولانی) خیلی دوست داشتم که بود و کارم را می شنید.
شما اولین نفری هستی که این موضوع را به او می گویم.
من در حال حاضر روی قطعه ای کار می کنم به نام «آرزوی محال» که شعرش را خودم نوشته ام.
ترانه در مورد این است که ای کاش بابا بود و با هم می خواندیم.
اما صدایت گرمی صدای پدر را دارد.
– (می خندد) دیگر حتما یک چیزهایی از بابا به ارث برده ایم.
فقط امیدوارم هر جا که هست باعث خوشحالی اش بشوم.
برادرت هم در حوزه موسیقی فعالیت می کند؟
– «نامی» برادر کوچک من است و در یک بازه زمانی فعالیت موسیقی می کرد و بعد به دلیل کارهای
خودش فعالیت موسیقی اش را نیمه کاره رها کرد.
ان شاءالله که او هم دوباره شروع کند و به هدف هایش برسد.
احتمال دارد اگر برادرت هم کارش را از سر بگیرد با هم بخوانید؟
– نمی دانم.
هیچ چیزی بعید نیست.
از آلبومت بگو؟ چقدر از کار را آماده کرده ای؟
– یک پیش درآمدی آماده کرده ام و برنامه هایی هم دارم.
بسته به این است که کارها به آن فضا و کیفیتی که مد نظرم است برسد چون دست روی یکسری
متدهای خاص گذاشته ام و نمی خواهم صرفا همین طوری آهنگ بیرون بدهم.
دوست دارم کاری را منتشر کنم که همه چیزش طبق سلیقه خودم باشد.
برای همین باید دقت و زمان بیشتری را برای آهنگ هایم صرف کنم.
اگر کارهایم خوب پیش برود نمی گویم موزیک خیلی متفاوتی را تولید می کنم (چون ادعای زیادی است) اما می
توانم بگویم سبک جدیدی از آب در می آید.
منظورت از جدید بودن موسیقی ات چیست؟
– تلفیقی از موسیقی پدرم، موسیقی مدرن و امروزی و سعی هم می کنم المان هایی از موسیقی جنوب را
هم داشته باشد.
پسر ناصر عبداللهی
از موسیقی جنوب گفتی؛ چرا جنوب آنقدر موزیسین دارد؟
– در نهمین سالگردی که برای پدر گرفتم گفتم به نظر من که فقط یک شنونده قوی موسیقی هستم بندرعباس
قطب موسیقی کشور است چون استعدادهای زیادی در این شهر وجود دارد که هنوز حتی کشف هم نشده اند.
فقط متاسفانه هیچ وقت بلندگو و تریبونی نداشته اند که خودشان را نشان بدهند و کشف شوند.
اصلا باعث خوشحالی من است که در شهری زندگی می کنم که پتانسیل بالایی در موسیقی دارد.
نکته دیگری که در آهنگت هست این است که برخلاف پدر که خیلی بالا می خواند تو پایین می خوانی.
– (می خندد) نه، من را فقط با همین آهنگ قضاوت نکنید.
چند کار دیگر آماده دارم که در فضاهای مختلفی است و اتفاقا نت های بالا هم خوانده ام.
ان شاءالله که آنها هم بیرون بیاید و مردم بپسندند.
ناصر عبداللهی کاری داشته که در حد اتود مانده باشد و هیچ وقت منتشر نشده باشد که در آینده بخواهی با صدای خودت منتشرش کنی؟
– بله بله، یکی از پروژه هایی که در حال انجامش هستم مربوط به یکی از کارهای بابا است که
هنوز رسما بیرون نیامده و من قصد بازخوانی اش را دارم.
واکنش اعضای خانواده نسبت به آهنگت چطور بود؟
– مطمئنا خوشحال می شوند.
من در چند سال اخیر چند بار می خواستم کار موسیقی را شروع کنم ولی دیدم هنوز رفتن بابا اذیتم
می کند و نمی توانم روی این ماجرا تمرکز کنم اما الان خیلی خوشحالم که بالاخره شروع کرده ام و
طبیعتا خانواده هم مثل خودم خوشحالند.
همسرم، خواهرم، مادرم، برادرم و بقیه اعضای خانواده ام من را حمایت می کنند.
اسم ناصر عبداللهی به عنوان پدر، کار را برایت آسان تر می کند یا سخت تر؟
– کار من از هر تازه واردی در عرصه موسیقی سخت تر است، چون اعتباری که پدر داشته زیاد است
و همه من را با او مقایسه می کنند و مسلما این نوع نگاه کار من را به شدت سخت
تر می کند؛ به خصوص اگر بخواهم کارهای پدر را بازخوانی کنم.
وقتی آهنگت آماده شد با دوست های موزیسین و متخصص ناصر عبداللهی هم مشورت کردی؟
– بله.
کار را برای خیلی ها فرستادم.
نظر آنها چه بود؟
– خیلی بیشتر از آن چیزی که احتمال می دادم استقبال کردند.
خدا را شکر نظرهای شان باعث دلگرمی ام شد و امیدوارم که همیشه پشتم باشند.
برای چه کسانی کارت را فرستادی؟
– آقای سعید شهروز که خیلی به بنده لطف کرد.
آقای فرمان فتحعلیان که از عزیزان من است.
سپند امیرسلیمانی، بهزاد ابطحی و خیلی های دیگر که الان حضور ذهن ندارم.
آرزویت در موسیقی چیست؟
– آرزویم این است که شرایط طوری پیش برود که آن طور که دوست دارم موسیقی ام را دنبال کنم
و کارهایم را منتشر کنم.
هفته نامه تماشاگران امروز
یک رقص خیابونی شاد و پرانرژی 
