
پرستش گاو جشنواره تیهار در دو کشور هند و نپال آغاز شده است.این جشنواره که در هند با نام دیوالی است بزرگترین جشنواره هندوها محسوب میشود.در نپال نیز این جشنواره بعد از داسایین دومین جشنواره بزرگ هندوهاست.یکی از قسمتهای جشنواره تیهار پرستش و نیایش حیوانات و پرستش گاو است, هندوها گاو را آذین بندی کرده […]
پرستش گاو
جشنواره تیهار در دو کشور هند و نپال آغاز شده است.
این جشنواره که در هند با نام دیوالی است بزرگترین جشنواره هندوها محسوب میشود.
در نپال نیز این جشنواره بعد از داسایین دومین جشنواره بزرگ هندوهاست.
یکی از قسمتهای جشنواره تیهار پرستش و نیایش حیوانات و پرستش گاو است, هندوها گاو را آذین بندی کرده
و از زیر آن رد میشوند.
پرستش گاو با رد شدن از زیر آن
پرستش گاو با رد شدن از زیر آن
پرستش گاو با رد شدن از زیر آن
پرستش گاو با رد شدن از زیر آن
پرستش گاو با رد شدن از زیر آن
گاوپرستى یا توتم پرستى در هند قدیم و امروز در متون مقدس زردشتیان آمده است که : در کنار رود
مقدس ، دو دانه روئید شده ، یکى این سمت رودخانه و دیگرى آن سمت رودخانه ، از یکى کیومرث
نخستین انسان – پدید آمد، و از دیگرى نخستین گاو.
بنابراین در فلسفه دین زرتشت نخستین آدم با اولین گاو همزاد و همراه است ، و به همین سبب نقش
گاو در مذهب هندو کیش زردشت بسیار مهم تلقى شده است و آنها بر این باورند که گاو توتم آبائى
است و جد اعلاى آنان در گاو تجسم پیدا کرده و تجلى نموده است.
بدین ترتیب ، از اعصار پیشین ، در فکر و اندیشه مردم هند، گاو به عنوان توتم جد اعلاى آنان
متمرکز شده و امروزه گاو به صورت حیوانى مقدس و محترم در نزد جمعى از مردم هند تلقى مى شود
که گوشت آن را بر خود حرام نموده و خوردن آن از گناهان نابخشودنى محسوب مى شود، زیرا توتم مظهر
و تجلى گاه روح جد بزرگ تیره و طائفه شمرده مى شود.
در این باره دکتر ترابى مى گوید: در آئین هندو، علاوه بر خدایان فراوانى که وجود دارند، حیوانات مقدس متعددى
مانند بوزینه – میمون – و مار و غیره وجود دارند که در راءس آنها، گاو از همه مقدس تر
است ، مخصوصا گاو ماده که مقدس ترین حیوانات و مظهر همه خدایان شمرده مى شود، و به عقیده همه
طبقات هند گاو ماده در عالم بالا مقامى والا دارد، و این قداست گاو و ارواح اجداد در بین همه
پیروان آئین هندو، به هر گروه و فرقه اى که منسوب باشند، محترم و معبود مقدس محسوب مى شود، و
روى همین قداست گاو ماده است که کشتن و خوردن گوشت این حیوان بمنزله کشتن و خوردن انسان ، و
از گناهان بسیار بزرگ شمرده مى شود، این عمل خود یکى از علل دشمنى و جدائى بین هندوها و مسلمانان
مى باشد.
در عید اضحى ، سال ۱۹۵۸ میلادى در شهر ((میرت )) بعضى از مسلمین ، در یک گارى مقدارى از
گوشت هاى قربانى را مى بردند، هندوها به مسلمانان حمله برده و نبردى شدید میان آنان رخ داد که جمعى
کشته و گروهى مجروح شدند.
استاد آل اسحاق مى گوید: در آئین هندو علاوه بر خدایان ، به پیروى از آئین توتمیسم ، بعضى از
حیوانات مانند گاو ماده که مظهر کلیه آنها است ، و بوزینه و مار و درختان و بعضى از نباتات
، و علاوه بر اینها، رود گنگ و بعضى از رودخانه هاى دیگر مورد تقدیس و نیایش و پرستش
است .
در هندوستان احترام گاو به حدى است که گاهى اگر گاوى در وسط خیابان بخوابد، صف هاى طویلى از اتومبیل
ها و اتوبوس ها تشکیل مى شود بدون آنکه کسى حق داشته باشد که گاو را از سر راه مردم
حرکت دهد و حتى پلیس هم چنین اجازه اى ندارد! تا اینکه خود گاو از سر راه با خیال راحت
برخیزد و راه را براى اتومبیل ها باز کند.
بخاطر همین احترام به گاو و دیگر حیوانات ، گوشت در هندوستان تقریبا کم مصرف مى شود.
در هند تقریبا یکصد و پنجاه میلیون گاو، و چهل میلیون میمون – بوزینه – وجود دارد، و یکى از
علل نزاع بین هندوها و مسلمانان بر سر کشتن گاو است .
و آقاى سید هادى خسروشاهى در روزنامه وظیفه سال ۱۳۳۷ (۳۰ بهمن ) بدین مطلب اشاره کرده اند.
صراط – ادیان و مذاهب