سفر به مریخ غیر ممکن ولی شدنی

همیشه بعضی سفرا غیر ممکنه ولی در تخیل نیز می توان به آن فکر نمود و لذت کافی را برد.
از جمله این سفرا سفر به مریخ است. که یکی از پرهیجان ترین سفرای انسان می باشد.برای آگاهی بیشتر از این سفر با
ما در نیک صالحی همراه باشید.

سفر به مریخ شدنی است

همانطور که می‌دانید شرکت اسپیس‌ایکس با مدیریت ایلان ماسک موفق شد
موشک فالکون را همراه با ماشین الکترونیکی مدل ۲۰۱۸ شرکت تسلا به سیاره مریخ ارسال کند.
طبق آخرین مذاکرات صورت گرفته میان ایلان ماسک با مدیریت آژانس سفرستان و هم چنین
معاونت سفرهای فضایی توافقی در برگزاری بزرگ‌ترین تور جهان در سال ۱۴۲۸حاصل گردید و
بر اساس این همکاری مشترک، آژانس هواپیمایی سفرستان نماینده انحصاری
شرکت اسپیس‌ایکس در برگزاری تور مریخ معرفی شد.

اسکان بشر در مریخ یا مستعمره‌سازی مریخ، طرح و پیشنهادی است برای ساخت کوچ‌نشین‌های دائمی
انسانی بر روی سطح مریخ یا ارسال ربات‌ها برای اکتشاف و بهره‌برداری از منابع طبیعی مریخ. این طرح دست‌مایه
گمانه‌زنی‌ها و مطالعات جدی بوده‌است زیرا شرایط سطحی این سیاره و وجود آب در آن
باعث شده تا بتوان آن را قابل زیست‌ترین مکان خارج از کره زمین در منظومه خورشیدی دانست.

کره ماه، به عنوان نخستین مکان برای شهرک‌سازی برون‌زمینی انسان‌ها پیشنهاد شده اما ماه دارای
اتمسفر نیست در حالی که مریخ با اتمسفر رقیقی که دارد امکان بیشتری برای میزبانی از انسان
و دیگر گونه‌های زیست آلی را فراهم می‌کند.

هم کره ماه و هم مریخ به عنوان سکونت‌گاه‌های بالقوه برای انسان‌ها پرهزینه هستند و
مخاطراتی چون فرود در مناطق با جاذبه سنگین، معروف به چاه گرانشی، را هم در خود دارند.
به این خاطر معدن‌کاری در سیارک‌ها نیز به عنوان گزینه دیگری برای گسترش انسان در محدوده
فرازمینی مطرح شده‌اند.

عامل مرگ فضانوردان در سفر به مریخ

اصلی‌ترین عامل مرگ فضانوردان در سفر‌های طولانی مدت فضایی، اشعه‌های کیهانی است که

می‌تواند سبب عارضه‌های مختلف در بدن فضانوردان شود.

مرگ زودرس فضانوردان در اثر تابش اشعه‌های کیهانی

کارشناسان اعتقاد دارند آسیب پذیری انسان در برابر تابش اشعه‌های کیهانی می‌تواند سبب ابتلای فضانوردان

به انواع بیماری‌های خطرناک و مرگ زودرس پیش از اتمام زمان سه ساله برای رسیدن به سیاره مریخ شود.

امروزه شرکت‌های پیشتاز در عرصه فضایی بیشترین زمان و امکانات خود را برای ساخت موشک و سفینه‌های

فضایی پرقدرت و باسرعت بالا گذاشته اند که قابلیت حمل انسان به سیاره سرخ را داشته باشد، اما تحقیق‌های

چندانی درباره ساخت ابزار‌های ویژه برای محافظت از بدن فضانوردان دربرابر اشعه‌های کیهانی انجام نشده است.

پیشرفت فناوری ساخت کپسول و موشک فضایی پرسرعت و ایمن از نظر مقاومت دربرابر یک سفر طولانی مدت

به اعماق فضا هرگز به معنای محافظت از ساختار شکننده و آسیب پذیر فضانوردان انسانی نیست.

امروزه فضانوردانی که در ایستگاه فضایی بین المللی مستقر هستند به میزان بسیاربالایی به نسبت

انسان‌های ساکن در زمین در معرض آسیب‌های اشعه‌های کیهانی قرار دارند و نرخ ابتلا به سرطان

به ویژه سرطان پوست درآن‌ها بالاست.

مطالعه برروی ۲ برادر دوقولی اسکات و مایک کلی نشان داد زندگی درفضا سبب آسیب دائم به ساختار DNA

بدن اسکات کلی شده که به مدت یک سال در ایستگاه فضایی بین المللی اقامت داشته است.

بنا برپیش بینی‌های انجام شده تا سال‌های ۲۰۳۰ انسان اولین سفرخود به سیاره مریخ را انجام خواهد داد

و کارشناسان اعتقاد دارند برای اثرگذاری این تلاش‌ها و زنده ماندن فضانوردان باید راهکار‌هایی دقیق برای

محافظت از آن‌ها دربرابراشعه‌های کیهانی اندیشیده شود.

اشعه‌های کیهانی حتی سبب آسیب به تجهیزات الکترونیکی موجود درساختار کپسول، تلسکوپ و موشک‌های

فضایی می‌شوند و به همین دلیل این تجهیزات درپوشش‌هایی ویژه قراردارند یا به طور منظم به وسیله

کارشناسان تعمیر و قطعه‌های آسیب دیده تعویض می‌شوند.

کارشناسان هشدار می‌دهند در صورت در نظر نگرفتن راهکاری ایمن برای محافظت از فضانوردان دربرابر

اشعه‌های کیهانی سفر به مریخ سفری انتحاری و بی بازگشت خواهد بود و فضانوردان پیش از رسیدن

به مریخ جان خود را از دست خواهند داد.

به گفته پژوهشگران، مطالعه‌های زیادی درباره اشعه‌های کیهانی و اثرآن‌ها برسلامت انسان‌ها انجام نشده است

و تاکنون هیچ انسانی بازه زمانی بیش ازیک سال را درفضا زندگی نکرده است.

کارشناسان معتقدند که هنگام پرواز به مریخ، فضانوردان دچار طیف گسترده‌ای از مشکلات پزشکی، از جمله آتروفی

عضلانی(کاهش بافت عضله)، کمبود کلسیم، فشار و مشکلات قلبی و عروقی، اختلال بینایی

و حتی تضعیف سیستم ایمنی بدن می‌شوند.

بی‌وزن باعث ایجاد مشکلات مفصلی می‌شود که حتی پس از بازگشت به زمین

نیز نمی‌توان آن را بازسازی کرد.

مشکلات سفر به مریخ

سرگئی فیلیپنکو پزشک فضایی و کارشناس مؤسسه تولیدات هوا-فضایی زوردا در مورد مشکلات

سفر به مریخ و تفاوت آثار این سفر با اقامت طولانی در مدار زمین می‌گوید: فضانوردانی که در مدار

زمین فعالیت می‌کنند، در مدت اقامت مداری، از دستگاه‌های ورزشی مختلفی برای از بین بردن

آثار منفی بی‌وزنی استفاده می‌کنند.
در عین حال بعد از بازگشت باید مدت‌ها تحت نظر باشند تا مشکلات ناشی از سفر فضایی برطرف

شود و هفته‌ها قادر به زندگی طبیعی نیستند. حال در نظر بگیرید این افراد بعد از پرواز به مریخ مثل

رفتن به کره ماه نیست که سه روز طول بکشد و فضانوردان بتوانند مثل فضانوردان آپولو در آنجا، کار و

تحقیق کنند. آنها باید پس از سفری حداقل شش ماهه به مریخ برسند و آیا با آن شرایط بدنی خواهند

توانست در این سیاره فرود آیند و فعالیتی تحقیقاتی داشته باشند؟

این فضانوردان باید بعد از آن، رنج سفری طولانی‌تر را تحمل کنند تا به زمین برگردند. مسلماً این مدت نیز

مشکلات را تشدید خواهد کرد. این سفر بین یک تا دو سال طول می‌کشد و نمی‌توان هیچ ضمانتی برای بازگشت سلامت فضانوردان داد.

والری پالیاکف پزشک و فضانورد در مجتمع مداری میر تقریباً یک سال و نیم در مدار و شرایط بی‌وزنی زندگی کرد

اما فراموش نکنیم که ابعاد سفینه‌ای مانند مجتمع مداری میر اجازه می‌داد که اسباب و تجهیزات ورزشی

متعدد در آن نصب شود تا او مرتباً اندام‌های بدنش را از تنبلی و صدمات ناشی از بی‌وزنی دور کند اما سفینه‌ای که مریخ خواهد رفت

مسلماً نمی‌تواند چنان ابعاد بزرگی داشته باشد.

اعزام فضانورد به مریخ ابعاد گوناگونی دارد که تأمین سلامت فضانوردان تنها یکی از آنهاست به

همین دلیل کارشناسان معتقدند چنین مأموریتی به راحتی میسر نخواهد بود.

منبع: سفرستان، ویکیپدیا، تابناک جوان، ایسنا، دیجی کالا،