۱۲ قانون برای عکس گذرنامه

گذرنامه یکی از مدارک شناسایی رسمی می باشد که از سوی دولت‌ها برای مردم
صادر می شود گذرنامه همان مجوز خروج از کشور می باشد و تامین امنیت کشور
می باشد برای گرفتن گذرنامه چندین نکات را باید رعایت کرد همچنین ۱۲ قانون برای
عکس گذرنامه وجود دارد در ادامه ۱۲ قانون برای عکس گذرنامه را بخوانید و تعریفی از گذرنامه را نیز در نیک صالحی بخوانید

قوانین عکس گذرنامه

یکی از مواردی که هنگام دریافت گذرنامه ممکن است برای متقاضی مشکل ایجاد کند و دریافت گذرنامه را به تاخیر
بیندازد، ارائه عکس نامناسب است.
حال برای اینکه از اتلاف وقت , صرف هزینه و آمد و رفت اضافی متقاضی جلوگیری شود ضروری است تا
هنگام دریافت عکس، ۱۲ مورد زیر کاملاٌ مورد توجه قرار گرفته و رعایت شوند.

۱) جدید باشد.

۲) تمام رخ باشد به نحوی که قرص صورت بطور کامل مشخص باشد.

۳) دارای زمینه کاملا روشن باشد ، به صورتی که پس از ممهور کردن , مهر مربوطه خوانا باشد.

۴) پشت عکسها حاوی مشخصات شناسنامه‌ای صاحب عکس (نام , نام خانوادگی , نام پدر , شماره شناسنامه , محل صدور و تاریخ تولد) باشد.

۵) عکس آقایان با لباس یقه‌دار ، موهای مرتب و بدون کلاه , عینک , شال گردن, گوشواره ، گردن بند و … باشد.

۶) عکس خانمها (بالاتر از ۹ سال سن) با حجاب کامل اسلامی (چادر , مقنعه بدون چانه یا روسری غیر سفید) و
البته بدون کلاه ، عینک و آرایش (مشخص بودن علایم ظاهری صورت) باشد.

۷) افراد نابینا از قاعده عینک مستثنی هستند.

عکسهای قدیمی و یا خانوادگی برای انجام امور کنسولی مورد قبول نیست

نکاتی درباره عکس گذرنامه

۸)عکس بزرگتر از اندازه ( ۴*۶ ) قابل پذیرش نیست.

۹) عکسهای قدیمی و یا خانوادگی برای انجام امور کنسولی مورد قبول نیست.

۱۰) عکسهای ارائه شده برای انجام هر اقدام باید مشابه (از یک کلیشه) باشد.

۱۱) عکسهای مربوط به امور نظام وظیفه تابع شرایط اعلام شده از سوی سازمان نظام وظیفه مندرج در بخشنامه ها ، اطلاعیه ها و …
ارسالی از مرکز هستند.

۱۲) عکسهای دارای زمینه تیره و یا دارای کاغذی که مهر (ژلاتینی) روی آن باقی نمانده یا
محو شود ، برای انجام امور قابل پذیرش نیستند.

عکس بزرگتر از اندازه ( ۴*۶ ) قابل پذیرش نیست.

بیشتر بدانید: تعریف قانونی گذرنامه

بر طبق ماده ۱ قانون گذرنامه، گذرنامه سندی است که از طرف مقامات دارای صلاحیت
مذکور در این قانون برای مسافرت اتباع ایران به خارج و یا اقامت در خارج از کشور و یا مسافرت از خارج به ایران داده می‌شود.

یکی از اولین اشاره‌ها به کاغذهایی که به عنوان گذرنامه مورد استفاده قرار می‌گرفته
است به ۴۵۰ سال پیش از میلاد مسیح و در کتاب مقدس یهودیان است. بنا بر عهد
عتیق (تورات) نحمیا از یهودیان شناخته شده که در کاخ شوش مباشر اردشیر یکم
هخامنشی بود، برای سفر به یهودیه از اردشیر یکم نامه‌ایی دریافت می‌کند تا تضمینی
برای به سلامت عبور کردن از اراضی تحت سلطه دیگر فرمانروایان باشد.

اما گذرنامه به معنای امروزی آن، در اواخر قرن نوزدهم میلادی رایج شد. کشورهایی
مانند امپراتوری بریتانیا برای تسهیل سفر اتباع خود در سراسر قلمرو خود، گذرنامه‌ای ایجاد کرد که تنها یک برگ داشت.

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ گردشگری و آسمونی