بیژن بنفشه‌خواه با ۵ تا بچه! گفتگویی خواندنی+ عکس

آخرین کار تلویزیونی او بازی در سریال نوروزی روزهای بد به در در کنار هومن برق نورد بود.در ادامه حرفهای
بیژن بنفشه خواه درباره حس پدر بودنش جالب و دلنشین است.

باید تجربه کنید وقتی پدر هستی و نقش پدر را بازی می‌کنی حس خیلی بهتری داری برای اینکه این حس
را در واقعیت تجربه کرده‌ای و بهتر می‌توانی آن را درک کنی.خیلی پیش می‌آید که بعضی از حس‌ها شبیه هم
هستند یعنی همان حس را از بچه خودت دیده‌ای و حالا قرار است در نقشی آن را بازی کنی که
بیشتر مربوط به شیطنت‌های بچه‌هاست.آنها شیطنت‌های‌شان خیلی شبیه هم است.

از پدر بودن سیر نمی‌شوم

پدر بودن حس خیلی جالبی است و برای مسئولیت‌پذیرتر شدن افراد خیلی بهتر است.تا پدر نباشید نمی‌توانید این حس را
درک کنید.وقتی پدر می‌شویم تازه متوجه زحماتی که پدران‌مان برای ما کشیده‌اند می‌شویم و قدر آنها را بیشتر می‌دانیم.من بچه‌ها
را خیلی دوست دارم و ترجیح می‌دهم اگر امکانات و زمان اجازه می‌دهد ۴ یا ۵ بچه داشته باشم اما
خیلی سخت است؛ هم از لحاظ مالی و هم از لحاظ معنوی.

تحمل دوری از خانواده را ندارم

وقتی سر کار هستم و دلم تنگ می‌شود با خانه تماس می‌گیرم و با یاسمین صحبت می‌کنم با اینکه او
هنوز نمی‌تواند صحبت کند و فقط از پشت تلفن می‌خندد اما من تماس می‌گیرم و با او صحبت می‌کنم تا
کمی از دلتنگی‌ام برطرف شود حتی وقتی همسرم هم بیرون از خانه یا سر کار است با منزل تماس می‌گیرد
و با او صحبت می‌کند.

دوست ندارم پسرم درگیر کار شود

کار کردن با بچه‌ها سخت است.بچه‌هایی که از سن کم وارد کار بازیگری می‌شوند شخصیت‌شان خیلی زودتر از آنچه باید
بزرگ می‌شود.من خودم اصلا دوست ندارم که بچه‌هایم تا قبل از اینکه بزرگ شوند وارد این کار شوند.ترجیح می‌دهم تا
به سن بلوغ برسند و خودشان تصمیم بگیرند که وارد این کار شوند یا نه.این بچه‌ها هم مثل بچه‌های
کار هستند فرقی نمی‌کند مثل کودکانی که در خیابان‌ها هستند، اینها هم کار می‌کنند و پول درمی‌آورند و زمان کمی
دارند برای بچه بودن و بچگی کردن و از همان سن کم وارد بازار کاری می‌شوند که همه افراد بزرگ
هستند، محیط کاملا جدی است و برای همین روی شخصیت آنها اثر مطلوبی نمی‌گذارد.

هر نقشی که بازیگر بازی می‌کند به هر حال یک چیزی از خودش هم در آن نقش وجود دارد حالا
فرقی نمی‌کند نقش یک کمک‌خلبان را داشته باشی یا نقش یک پیک‌موتوری در هر صورت شخصیت خود ما هم دخیل
است.

پدرم از من راضی نبود

نمی‌دانم وظیفه‌ام را در مقابل پدرم انجام داده‌ام یا نه این را باید از پدرم بپرسید اما در کل بچه
درسخوانی نبودم و پدرم هیچ‌وقت از درس خواندن من راضی نبود و فکر می‌کنم این بزرگ‌ترین مشکل ما بود و
حالا اگر پسر خودم هم همین کار را با من انجام دهد من سعی می‌کنم از راه‌هایی به او کمک
کنم مثل گرفتن معلم خصوصی یا هر جور که فکر کنم درست است حمایتش می‌کنم، اشتباهاتش را می‌بخشم و همیشه
همراه او هستم البته باید ببینم در عمل کردن به این حرف‌ها چقدر موفق خواهم بود.

اگر قرار باشد قولی به بچه‌هایم بدهم شاید این باشد که تمام تلاشم را می‌کنم همیشه از لحاظ مالی و
معنوی حمایت‌شان کنم و برای‌شان سنگ تمام بذارم.

سینما نگار