ستاره اسکندری
ستاره اسکندری از بازیگران محبوب تلویزیون است که همیشه در تلویزیون حضور پررنگ و اثر گذاری داشته است و هیچگاه
در دوران بازیگری اش نخواست به سمت ستاره شدن برود .
هر چند با خیلی از بزرگان سینما و تئاتر تلویزیون در نقش های متفاوت و چند وجهی کار کرده است.
به طور حتم هیچگاه مخاطبان بازی های ستاره اسکندری را در سریال های مرگ تدریجی یک رویا در قالب
ساناز نقش زنی در آستانه فرو پاشی روحی و روانی و معتاد به الکل و یا بازی زیبایش در نقش
یک خانم دکتر مصمم و تلاشگر در سریال های حیرانی و فاکتور هشت فراموش نخواهند کرد.
موقعی که ستاره اسکندری در قالب یک مادر پا به سن گذاشته سنتی در کنار مهدی هاشمی و در
سریال زعفرانی بازی کرد.
به درستی توانست نقش یک زن سی سال از خودش بزرگ تر را بازی کند.
او در مجموعه های نظیر: نرگس، فاکتور ۸، دندون طلا، حیرانی، ماه مهربان، ایستگاه، حامی و مسافر ری حضور داشته
است.
ستاره اسکندری در تئاتر هم با بزرگانی مثل بهرام بیضایی، محمد رحمانیان و داوود میر باقری همکاری کرده است
و در سال ۷۹ جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره تئاتر فجر را برای نمایش سعادت لرزان مردمان تیره روز و
دومین جایزه اش به عنوان بازیگر برتر جشنواره تئاتر، در سی و سومین دوره و برای بازی در نمایش هم
هوایی را به دست آورد.
با ستاره اسکندری درباره حضور های پر رنگش در تلویزیون در سریال های شوق پرواز، زعفرانی و مرگ تدریجی
یک رویا و ایفای نقش های متفاوتش در تلویزیون گفت و گویی انجام داده ایم.
ستاره اسکندری
در تلویزیون با پخش سه سریال همزمان از شبکه های مختلف تبدیل به چهره پرکاری شده اید؟
– زیاد به این قضیه اعتقاد ندارم و دوست ندارم مردم فکر کنند که من پشت سر هم کار می
کنم.
هر سه تای این سریال ها با فاصله زمانی زیادی از یکدیگر ساخته شده اند و ناگهان با پخش همزمانشان
مردم تصور می کنند که من خیلی پرکار شده ام.
تا به حال نقش مادر بزرگ را بازی نکرده بودید، اما در سریال زعفرانی نقش زنی مسن دارای نوه را بازی کردید؟
– بله، تا به حال چنین نقشی بازی نکرده بودم و یکی از دلائلی که این پیشنهاد را قبول کردم
همین مسئله و تجربه چنین نقشی بود و برایم تجربه خوبی محسوب شد.
اما اغلب کارهای مناسبتی به دلیل شتابی که برای پخش به موقع دارند در تولید با فشردگی کاری مواجه می
شوند که این مسئله به کیفیت کار لطمه می زند.
در سال های اخیر کمتر در سریال های مناسبتی بازی کرده اید؟
– بله، یک بار در سریال هفت سین به کارگردانی یدالله صمدی تجربه بازی در سریال مناسبتی نوروزی را داشتم،
در این سریال هم نقش مادر را بازی کردم، که جنس مادرانگی اش بسیار متفاوت بود.
بازی در سریال های تلویزیونی برایتان چه ویژگی هایی دارد؟
– تلویزیون رسانه ارزشمند و اثر گذاری است و البته باید در ساخت برخی از سریال ها دقت نظر بیشتری
وجود داشته باشد.
تا جایگاه و اثر گذاری رسانه ملی تداوم داشته باشد.
اطمینان و اعتقاد داشتن یک کارگردان به بازیگر چقدر می تواند در کار بهتر بازیگر اثر بگذارد؟
– در همین سریال مرگ تدریجی یک رویا فریدون جیرانی به من اعتماد کامل داشت که ایفای نقش رویا را
به من سپرده و با دیدن این اعتماد در من انگیزه بیشتری ایجاد می شود و در ضمن مسئولیتم هم
بیشتر می شود که پاسخ شایسته ای به این اعتماد بدهم.
آیا قبول دارید سریال مرگ تدریجی یک رویا تصویر جدیدی از زن ایرانی را ارائه کرد؟
– موقعی که یک بازیگر نقشی را شایسته بازی می کند همه انتظار دارند مدام این نقش را بازی کند
و پیگیری این روند باعث می شود بازیگر به کلیشه شدن نزدیک بشود.
بعد از بازی در سریال نرگس که خیلی موفق و پر سر و صدا بود.
اغلب نقش ها در حد و اندازه نقش مثبت نرگس بود و فقط در جزئیات و نام کاراکتر تفاوت داشت
و من قبولشان نکردم.
زمانی که جیرانی بازی در مرگ تدریجی یک رویا را به من پیشنهاد داد واقعا برایم یک اتفاق درخشان بود
که چنین نقش جاندار و چند وجهی را بازی کنم و از کاراکتر مثبت صرف سریال نرگس فاصله گرفتم و
برایم یک هم آوردی شیرین و چالش زا را به وجود آورد.
قبل از سریال مرگ تدریجی یک رویا کمتر زنی به این شکل و سیاق شخصیتی در تلویزیون دیده شده بود
و از نقطه عطف های سریال های تلویزیونی بود.
برای بازی در چنین نقش چالش برانگیزی احتیاط نکردید و چقدر جیرانی در بازی به شما آزادی عمل داد؟
– در سینا پس و فیلم نامه مرگ تدریجی یک رویا ساناز در قسمت ششم می مرد.
اما موقع شروع بازی ام فریدون جیرانی تصمیم گرفت وسعت نقش را در درام داستان و حضورش را زیادتر کند.
بنابراین بازی موثر شما باعث شد نقش ساناز پر رنگ شود؟
– اگر من به این سوال پاسخ بدهم، جنبه خود خواهی پیدا می کند و جیرانی جوابش را بدهد بهتر
است.
به هر حال تفاهم و تعامل دو جانبه موثری با کارگردان داشتم.
اگر نقش مارال را برای بازی به شما پیشنهاد می دادند، آیا به جای ساناز بازی اش می کردید؟
– نقش مارال هم برایم خیلی جذاب بود و دوستش داشتم و نقش این نوعی بازی کرده بودم و نقش
ساناز برایم نوتر بود.
آیا ساناز شخصیت منفی دارد یا خاکستری؟
– به نظرم ساناز شخصیتش خاکستری است و باید در نظر بگیریم که ساناز تحت تاثیر چه شرایطی این کنش
ها را که گاها منفی ارزیابی می شود از خود نشان می دهد.
بازی چند وجهی شما در نقش ساناز در مرگ تدریجی رویا در جاهای حس مرموز بودن این شخصیت را که دوست دارد آدم ها را تحقیر کند به مخاطب منتقل می کند؟
– وجود رنگین کمانی از حس های مختلف بشری در بازی نقش را چند وجهی می کند.
ساناز عظیمی از معدود شخصیت هایی است که در تلویزیون از یک زن طبقه متوسط به این گستردگی و تنوع
شخصیتی عرضه شده است.
به نظر می رسد دلیل این اعتماد کارگردان ها به بازی شما ناشی از انتخاب های درستتان در بازیگری باشد؟
– تلاشم این بوده که در تلویزیون هم عین تئاتر نقش های متنوع و خوبی بازی کنم و از کلیشه
ها فاصله بگیرم.
شوق پرواز هم این روزها با بازی شما در حال پخش است و در این سریال هم نقش یک زن ماجراجو و مصصم مستند ساز را بازی می کنید؟
– نقشم در شوق پرواز به لحاظ اکت شخصیتی نقش معمولی بود.
اما این دختر روحیه جستجو گری داشت و به دنبال کشف رازهای زندگی شهید بابایی از طریق اطرافیانش است و
به رغم حضور کم فیزیکال شخصیتم، او نقش مهمی در معرفی شهید بابایی و خصلت هایش در درام داستان دارد.
آیا سفر بخش عمده ای از زندگی شما را به خودش اختصاص داده است؟
– برخی از این سفرها کاری است.
سال قبل درگیر اجرای نمایش هم هوایی در فرانسه بودم و در حدود یک ماهی در پاریس بودیم و سفر
رفتنم بسته به شرایط دارد و البته سفر برای من خیلی لذت بخش و در عین حال آموزنده است و
بارها پیش آمده که به خاطر سفر پیشنهادات کاری را رد کرده ام.
هیچ چیز به اندازه سفر به تکامل نگاه و بینش شخصی یک آدم کمک نمی کند.
دیدن فرهنگ آداب و رسوم آدم های مختلف در سراسر جهان دستاوردهای مهمی را برای بازیگر رقم می زند.
ستاره اسکندری
در سفرهایتان فقط به اقامت در هتل های شهری بسنده می کنید و یا به دل طبیعت هم می روید؟
– در خیلی از سفرها در طبیعت چادر می زنم.
زیاد اهل رفتن به هتل های لوکس نیستم.
آخرین سفرم که خیلی خوش گذشت با ماشین بود و مدام در بین راه چادر می زدیم و از محیط
طبیعی لذت می بردیم.
این سفر از تهران شروع و به گیلان، زنجان و قزوین ختم شد و جاهایی تاریخی مثل قلعه بابک و
تخته سلیمان را دیدم.
سال قبل هم در فیلم نیمه شب اتفاق افتاد بازی کردید، زنی از طبقه پایین جامعه که با صاحب کار پا به سن گذاشته ازدواج می کند؟
– ازدواجش عاشقانه و نه از روی حسابگری و نفع مادی است و البته ماحصل این ازدواج داشتن زندگی بهتری
برای او است.
این زن خیلی متعهدانه پای زندگی مشترکش ایستاده است و به شوهرش اهمیت می دهد و مواظب او است.
در کارنامه بازیگری شما هم نقش های زنان روشنفکر و تحصیل کرده و هم زنان عامی و معمولی دیده می شود. آیا به ایفای نقش های متفاوت اعتقاد دارید؟
– جزو گروه بازیگرانی هستم که به تنوع نقش اعتقاد دارند و انتخاب هایم نیز در همین راستا است و
دوست دارم دائما نقش های متفاوتی را بازی کنم و از قالب های گذشته بازیگری ام دور شوم.
این رویه نشأت گرفته از تربیت و تفکر تئاتریم است.
در تئاتر بازیگر با شخصیت های متفاوتی مواجه است.
ممکن است در نمایشی نقش زن احساساتی و برژوا را بازی کنید و یا زنان طبقه متوسط و فرو دست.
تنوع نقش ها در تئاتر بیشتر و گسترده تر است.
این روزها مشغول چه کاری هستید؟
– بازی در سریالی به نام لبخند رخساره من به کارگردانی بهرنگ توفیقی پیشنهاد شد، اما به دلائل گرفتاری های
شخصی نتوانستم در این سریال بازی کنم.
در شورای سیاست گذاری تماشاخانه باران هم حضور دارم تا بتوانم از جوان ها حمایت کنم.
بر اساس علاقه ای که به تئاتر دارم، از چند ماه پیش به دعوت خیام وار کاشانی و فهیمه امن
زاده مدیران تماشاخانه باران در بخش های مختلف این تماشاخانه فعالیت جدی دارم.
سالنی که تلاش می کند با برگزاری مراسم ها و ورک شاپ های مختلف آموزشی در قالب شیوه های نوین تئاتری به جوان ها شیوه های روز را آموزش بدهد و برگزاری جشنواره های مختلف در این تماشاخانه برای خیلی از کارگردان های تئاتر این فرصت را به وجود آورده است تا عرصه های جدیدی را بیازمایند.
در راستی سیاست گذاری این تماشاخانه در جهت گسترش تعاملات با سایر کشور های دارای تئاتر قرار است چندی دیگر
یک گروه ایتالیایی صاحب نام نمایش نامه معروف بیست هزار فرسنگ زیر دریا را در این تماشاخانه روی صحنه اجرا
کند و در کنارش در نیمه دوم سال چند نمایش دیگر خارجی به تدریج در این سالن روی صحنه می
رود و اگر شرایط فراهم شود چند نمایش منتخب ایرانی هم برای اجرا به سایر کشورها می روند.
امیدوارم روندی که در تئاتر باران به وجود آمده و با انتخاب های درست اغلب نمایش هایی که دارای مخاطب
هستند، به تعالی روند رو به رشد تئاتر کمک کنیم.
هفته نامه جهان سینما
یک رقص خیابونی شاد و پرانرژی 
