همشهری آنلاین- دکتر زهرا عباسپور تمیجانی ال‌اس‌دی(LSD) یا لیسرژیک اسید دی اتیل آمید یک ماده توهم‌زای قوی است. اصطلاح “توهم زا” به دارویی اطلاق می شود که می‌تواند ادراک فرد را از واقعیت تغییر داده و حواس وی را به شکلی کاملاً مشخص، از مسیر طبیعی منحرف کند.
LSD در ابتدا از “ارگوت” به دست آمد. ارگوت، قارچی است که بر روی چاودار و سایر غلات می روید. اثر توهم زای LSD برای اولین بار در سال ۱۹۴۳ توسط دکتر آلبرت هوفمن شیمیدان پژوهشگر در یک شرکت دارویی در سوئیس کشف شد. بررسی های اولیه برای جست و جوی کاربردهای بالقوه دارو، در افزایش آگاهی ما نسبت به انواع خاصی از بیماری های روانی نقش داشت.
LSD موضوع پژوهش‌های متعددی در سال های ۱۹۵۰ و اوایل ۱۹۶۰ بوده است. در این پژوهش ها نقش درمانی تجربه ناشی از توهم زایی دارو در درمان الکلیسم مزمن و بیماری‌های روانی و کمک به بیماران رو به مرگ در پذیرش آنچه در پیش رو دارند، مورد بررسی قرار گرفت. LSD، همچنین مورد توجه سازمان سیا قرار گرفت و این سازمان کاربرد این دارو را در جنگ روانی آزمایش کرد.
کاربرد LSD به صورت تفننی و برای سرگرمی در سال های ۱۹۶۰ در آمریکا فزونی گرفت یعنی زمانی که توانایی دارو در انبساط ذهنیبه وسیله دانشمندی از هاروارد به نام تیموتی لوی و رمان نویس معروف کن کیی مورد تاکید قرار گرفت.
بعدها نگرانی های موجود درباره اثرات احتمالی مصرف طولانی مدت LSD، به وضع قوانین تازه‌ای برای محدودکردن استعمال آن در آمریکا منجر شد.
LSD، اکثراً در آزمایشگاه های غیرمجاز ساخته می شود و تولید آن تنها در مقادیر بسیار اندک برای اهداف تحقیقاتی، مجاز است.
LSD خالص، یک پودر بلوری سفید است که در آب حل می شود. LSD بدون بو و اندکی تلخ مزه است. دوز موثر داروی خالص، کمتر از آنی است که قابل رویت باشد (۲۰ تا ۸۰ میکروگرم). LSD
معمولاً در کاغذهای مربعی شکلی که در محلول حاوی LSD، خیسانده شده‌اند (خشک کن) قرص‌ها و حبه‌های پودری مینیاتوری (میکرودات) یا چیپس های ژلاتینی (شیشه پاک کن) بسته بندی می‌شود. گاهی بر روی بسته بندی های خشک کن اشکالی از شخصیت‌های کارتونی را چاپ می‌کنند.
مصرف LSD در سال های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به اوج خود رسید و این امر رابطه تنگاتنگی با رواج هیپی‌گری در آن دوره داشت. میزان مصرف LSD در سال های ۱۹۸۰ کاهش یافت و دوباره در سال های ۱۹۹۰ شروع به افزایش کرد.
LSD معمولاً از راه دهان بلعیده می شود و یا بر روی زبان گذاشته می شود. اما گزارش‌هایی در مورد استنشاق یا تزریق آن وجود دارد.
تاثیرات مخرب LSD بر فرد بستگی به چند چیز دارد:
سن فرد چقدر است؟
چقدر به دارو حساس است؟
چند وقت یک بار و هر بار چقدر دارو مصرف می‌کند؟
برای چه مدتی است که دارو را مصرف می‌کند؟
از چه راهی دارو را مصرف می کند؟
محیط فرد چگونه است؟
آیا به اختلالات و بیماری های روانی یا داخلی مبتلا است؟
اثرات جسمانی LSD می تواند شامل خواب رفتگی، افزایش سرعت ضربان قلب، کاهش قدرت تطابق دید، لرز، تهوع، لرزش، ضعف و گشادی مردمک‌ها باشد.
مصرف‌کنندگان LSD علائم روانپریشی‌های نسبتا درارمدت مانند اسکیزوفرنی یا افسردگی‌های شدید را نشان می‌دهند.
LSD مانند مواد اعتیادآوری چون هروئین یا سایر شبه‌افیونی‌ها، نیکوتین، آمفتامین و .. خطرناک است.
یک رقص خیابونی شاد و پرانرژی 
