امام جعفر صادق علیهالسلام فرمودند: چون خداوند مـؤمـن را از قـبرش درآورد تمثالى با او خارج شود که در جلو
او راه مىرود و هرگاه مؤمن یکى از صحنههاى هراس انگیز روز قیامت را ببیند آن تمثال به او گوید:
نترس و غم به خود راه مده … مؤمن به او گوید … تو کیستى؟ تمثال گوید: من همان شادى
و سُرورى هستم که به برادر مؤمنت رساندى.
متن حدیث:
قال الصادق علیهالسلام: إذا بَعَثَ اللّهُ المؤمنَ مِن قَبرِهِ خَرَجَ مَعهُ مِثالٌ یَقدُمُ أمامَهُ ، کُلَّما رَأى المؤمنُ هَوْلاً مِن
أهوالِ یَومِ القِیامَهِ قالَ لَهُ المِثالُ : لا تَفزَعْ ولا تَحزَنْ … فیقولُ لَهُ المؤمنُ : … مَن أنتَ ؟
فیقولُ : أنا السُّرورُ الذی کُنتَ أدخَلتَ على أخیکَ المؤمِنِ.
“اصول کافی، جلد ۲، صفحه ۱۹۰”
یک رقص خیابونی شاد و پرانرژی 
