واقعیت مرگ
مرگ در انتظار همه ماست و راه فراری از آن، هرگز وجود ندارد.
ما پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها، عمه‌ها و عموها، والدین، دوستان، معلمان و همسایه‌هایمان را از دست می‌دهیم و با هر از
دست دادنی، بخشی از ما می‌میرد…
مرگ چیست ؟
مرگ پایان زندگی است ؛ اَلْمَوْت ُ غایَتُه ُ دنیا با مرگ پایان می پذیرد؛بِالموت ِ تَخْتِم ُ الدُّنیا.این تعریف
در عین سادگی، واقعی ترین تعریف مرگ است.
به هر سان زندگی دنیوی با مرگ به پایان می رسد.
مرگ بر همه مسئولیت ها، تلاش ها، آرزوها و هدف های دنیوی انسان خط پایان می کشد.
مرگ از دیدگاه اسلام
از دیدگاه اندیشه اسلامی مرگ تنها گذرگاه جهان غیب است.
پیامبر گرامی اسلام (ص)، زندگی دنیا را خواب و مرگ را بیداری نامیده است.
یعنی مرگ دریچه ای است برای خروج از عالم خیال و ورود به جهان حقیقت و واقعیّت.
مفهوم مرگ
مرگ در مفهوم قرآنی به معنای انتقال از مقامی به مقام دیگر است.
این بدان معناست که انسان با مرگ خویش چیزی را از دست نمی دهد و یا اگر چیزی را از
دست بدهد نسبت به آن چه به دست می آورد چیز باارزشی را از دست نداده است.
به تعبیری می توان مرگ را همانند دگردیسی که در پروانه رخ می دهد همانند کرد.
کرمی بر شاخه ای و سپس در پیله و در نهایت پروانه ای می شود که پر پرواز دارد در
حالی که پیش از این نه تنها از زیبایی پروانه برخوردار نبود بلکه حتی نمی توانسته پرواز داشته باشد.
هر
بخش از زندگی و مرگ آدمی در جهان زهدان و دنیا و برزخ و آخرت این گونه است.
البته با این تفاوت که پروانه به شکل طبیعی و روندی تکوینی در یک فرآیند تکاملی صعودی حرکت می کند
ولی انسان با توجه به تلاش ها و برون داد ظرفیت ها و توانمندی های استعدادی و ذاتی خویش این
حرکت را تنظیم می کند.
او هرچه در این راه بتواند ظرفیت های مثبت را بروز دهد در جهان دیگر از بهره بیش تری برخوردار
می شود.
خواب نوعی از مرگ است:
در تبیین و تحلیل قرآنی، انسان نیز این گونه است با این تفاوت که انسان در طول شبانه روز به
هنگام خفتن، مرگ را در آغوش می گیرد و توفی انجام می شود و جان را به خدا و یا
فرشته مرگ تسلیم می کند.
در این زمان تنها رشته ای نازک کالبد را به جان متصل می کند که اگر این نیز بریده شود
مرگ او کامل می شود و دیگر به کالبد خویش بازنمی گردد.
این گونه است که انسان ها در تحلیل قرآنی با هر خفتنی، مرگ را تجربه می کنند و دوباره باز
می گردند تا به این شکل مفهوم رستاخیز به ایشان نموده شود و بدانند که رستاخیز آدمیان چگونه پدیدار می
شود.
رویدادهای دم مرگ:
قرآن در بیان مرگ تدریجی و قطع روح از بدن در لحظه نهایی (قیامت آیه ۲۶ تا ۳۰)
به ابعاد مختلف و حالات مربوط به احتضار اشاره می کند و توجه انسان ها را به آن لحظه حساس
جلب و آنان را به پرهیز از باورهای باطل و گناهان دعوت می نماید.
(انعام آیه ۹۳ و محمد آیه ۲۶ و ۲۸).
در هنگام مرگ رویدادهای بسیاری رخ می دهد که می
توان به نمونه های زیر اشاره کرد:رسیدن جان به گلو یکی از حالات انسان در دم مرگ است.
قرآن از چنین تعبیری برای بیان وحشت زیاد انسان در هنگام مرگ استفاده می کند گویی که در هنگام مرگ
دشمن بر ایشان چیره شده و از هر لحاظ در تنگاتنگی قرار گرفته و راه پیش و پس بر او
بسته است.
(احزاب آیه ۱۱).
قرآن تبیین می کند که در این زمان جان به تراقی می رسد.
تراقی جمع ترقوه، استخوانی است که گلو را از چپ و راست دربرگرفته و یا به معنای جلوی حلق و
بالای سینه است.
(مفردات راغب ص ۱۶۶ و ۳۶۳).
آیات قرآن این حالات را نشان دهنده قدرت خداوند و ناتوانی انسان در برابر خدا و دیگر پدیده های الهی
می داند.
برخورد با مرگ:
محققان، پنج مرحله از واکنش‌هایی که افراد در قبال مرگ از خود بروز می‌دهند را این‌گونه توضیح می دهند:
۱) انکار (من؟ نه!)
در
ابتدا، اینکه مرگ در حال وقوع است، اغلب به‌وسیله بیماری که رو به مرگ است، پس زده می‌شود! این انکار
و تکذیب بر شوک اولیه، غلبه یافته و اجازه می‌دهد تا فرد شروع به جمع‌آوری منابع خود کند بنابراین این
انکار، در این مرحله، پس از مدتی مکانیزم دفاعی خوبی است که می‌تواند نگران‌کننده شود اگر اقوام و دوستان فرد
محتضر، آن را مورد تایید قرار دهند.
۲) خشم (چرا من؟)
در دومین مرحله، فرد در حال فوت در ارتباط با مرگ قریب‌الوقوع شروع به احساس خشم و آزردگی کرده و
این عصبانیت و خشم ممکن است نسبت به خدا، یا اقوام و خانواده و مراقبت‌کنندگان از فرد باشد که در
این خصوص کاری از دست آنها برنمی‌آید اما سعی دارند تا هرگونه ابراز خشم را کنترل کرده و به بیمار
کمک کنند تا وارد مرحله بعد شود.
۳) چانه‌زنی (باشه من، اما..).
بیمار در این مرحله ممکن است سعی به چانه‌زنی آن هم با خدا کند تا راهی برای تغییر سرنوشت یا
حداقل، تعویق مرگ پیدا کند.
بیمار ممکن است در قبال بهبود، قول دهد که کار خوبی انجام دهد یا از اعضای فامیل بیشتر دلجویی و
مراقبت کند.
۴) افسردگی (آره، سراغ من اومده)
بیمار در چهارمین مرحله از مرگ به تدریج، شرایط کامل خود را تشخیص داده و این کار با افسوس خوردن
در مورد از دست دادن سلامت است و سپس به غم از دست دادن دوستان، اعضای خانواده و یا زندگی
تبدیل می‌شود.
شاید این زمان، سخت‌ترین اوقات باشد.
فرد رو به مرگ نباید در این دوره، تنها باشد و از طرفی هم نباید به او دلخوشی کاذب داد
زیرا ناراحتی در این مرحله امری اجتناب‌ناپذیر است و باید با آن کنار آمد.
۵) پذیرش (بله، من! من حاضرم)
فرد در آخرین مرحله، واقعیت مرگ را پذیرفته است: این نه ترسناک است و نه دردناک و نه غمناک است
و نه مسرت‌بخش، بلکه غیرقابل اجتناب است.
کسی که منتظر پایان زندگی است ممکن است بخواهد تا افراد اندکی را ملاقات کند و یا خود را از
سایرین جدا کرده یا شاید هم فقط برای حمایت، به یک نفر پناه ببرد.
عمومیت و حتمیت مرگ:
مرگ سنتی همگانی است و بنا بر دیدگاه خداباوران، خداوند بقا و جاودانگی حیات دنیوی را برای هیچ کس قرار
نداده است.در این جهان هرچه غیرخداوند است، فانی است و تنها ذات پروردگار عالمیان است که باقی خواهد ماند.
مصاف
یک رقص خیابونی شاد و پرانرژی 
