نکاتی جالب و حیرت انگیز در مورد بسم الله

یکی از راه هایی که ایمان ما را ثابت و قوی میکند داشتن اعتماد و یاد خداکردن است . یعنی هر کاری که میخواهیم انجام دهیم را با یاد خداوند و گفتن ذکربسم الله الرحمن الرحیم انجام شود.در این بخش قصد داریم  آثار و برکات یاد خدا را برای شما بیان کنیم .و همچنین نکاتی جالب و حیرت انگیز در مورد بسم الله را به نمایش بگذاریم . مطالب ما را در نیک صالحی ببینید.

آثار و برکات یاد خدا

کتاب مقدس قرآن مجموعه اى از سخن الهى است که در مدت ۲۳ سال به وسیله امین وحى جبرائیل برقلب نازنین پیشواى گرامى اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) نازل گردید که در طول حیات مبارک پیامبر(ص) و زندگی ائمه اطهار(ع)تفسیر برخی از آیات قرآن از زبان مبارک این بزرگواران بیان شد، اما بسیاری از آیات قرآن توسط مفسران وعلمای اسلام بر اساس روایات اسلامی تفسیر شد که نتیجه این تلاشها تاکنون نگارش صدها کتاب تفسیری بوده است.

بسم الله الرحمن الرحیم جمله بسم الله الرحمن الرحیم ۱۱۴ بار بر پیامبر اکرم(ص)نازل شده است؛ در ۱۱۳ سوره به عنوان سرفصل آمده و از آنجا که اول سورهٔ برائت بسم الله نازل نشده و در سورهٔ نمل علاوهبر ابتدای سوره، در آیه« إنّه من سلیمان و إنّه بسم الله الرحمن الرحیم» نیز این جمله مبارکه آمده استمجموعا ۱۱۴ مرتبه می شود.

«بسم الله الرحمن الرحیم» جزء‌ سوره حمد و دیگر سوره های قرآن به شمار میرود -الا سوره توبه- و اگر کسی سوره حمد را در نماز یا غیرنماز، واجب شد و آثار و برکات یاد خدا که بخواند، اگر اینآیهٔ‌ بسم الله را نخواند سوره را ناقص خوانده، چرا که این آیه جزء سورهٔ فاتحه‌ الکتاب است.

بنابر روایتی، احتمالاً برای اولین بار، سلمان فارسی به درخواست ایرانیان ترجمه سوره حمد و «بسم الله الرحمن الرحیم »را انجام داد که در آن ترجمه «بسم الله …» «به نام یزدان بخشاونده» آمده و در ترجمه تفسیر طبریکه مترجم آن ناشناس است، به صورت «به نام خدای مهربان بخشاینده » ذکر شده و تا زمان حاضر بااندک تفاوتی به صورت «به نام خداوند بخشنده مهربان» باقی مانده است.

یاد خدا و آثار و برکات آن

برکاتی حیرت انگیز درباره بسم الله

عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم » نخستین عبارت قرآن است که در اول سوره علق (اقرا) بر پیامبر(ص) نازل شدو در احادیث شیعی این عبارت سرآغاز قرآن معرفی شده است.از روایتی که کلینی از امام صادق (ع) نقل می کند، آغاز همه کتب آسمانی «بسم الله الرحمن الرحیم بوده است.این عبارت در ابتدای تمام سوره های قرآن، جز سوره برائت (توبه) آمده است.
همچنین سوگند دادن خدا به « بسم الله الرحمن الرحیم »، در برخی ادعیه، حاکی از ارزش این آیه است.

ارتباط محتوای«بسم الله» با مضمون هر سوره بر اساس نظر اکثر مفسران هر باری که «بسم الله الرحمن الرحیم» نازل می شد معنای جدید و مصداق تازه‌ایرا در برداشت به این معنی که محتوای بسم الله آن سوره با مضمون آن سوره در ارتباط است.چون مضمون سور فرق می ‌کند، ‌مضمون این بسم الله ها هم فرق خواهد کرد و پایان هر سوره بانازل شدن بسم الله مشخص می ‌شد.

ادب الهی در شروع کار/ نافرجام بودن هر کاری که با نام خدا آغاز نشودخدای متعال برای اینکه به انسانها بیاموزد که کار را به نام خدا آغاز کنند هم سوره های قرآن و
هم ابتدای قرآن را با «بسم الله الرحمن الرحیم» آغاز کرده و علمای فریقین(شیعه و سنی) از رسول خدا (ص)نقل کرده اند « کل امر ذی بال لم یبدأ فیه ببسم الله فهو ابتر» یعنی «هر کاری که بهنام خدا شروع نشود ابتر است».بنابراین اگر انسان کاری را به نام خدا شروع نکند، هرگز به مقصد نمی ‌رسد.

عبادتی که با نام خدا شروع نشود هم ابتر استخدای سبحان با آغاز سوره فاتحه الکتاب به بسم الله به ما آموخت که این حمد و عبادت خدا رانیز به نام خدا آغاز کنید تا به مقصد برسید.معلوم می ‌شود اگر عبادت هم به نام خدا نباشد ابتر است چون حسن فعلی دارد ولی ارتباط را انسانحفظ نکرده است.هر چه به نام خدا نباشد، او هالک است زیرا چیزی که به نام خدا نباشد لا شیء‌ است به صورت شیء.

برکات یاد خدا

بقاء فقط از آن خداست و کاری که برای وجه الله نباشد پایدار نیست.امام صادق(ع) در روایتی از بسمالله به عنوان کلید درهای طاعت یاد کرده و می فرماید: درهاى گناهان را با استعاذه (پناه بردن به خدا)ببندید و درهاى طاعت را با بسم اللّه‏ گفتن بگشایید.همچنین امام صادق (ع) در حدیثی فرمودند: هرگاه یکى از شما وضو بگیرد و بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم نگوید، شیطان
در آن شریک است و اگر غذا بخورد و آب بنوشد یا لباس بپوشد و هر کارى که باید نامخدا را بر آن جارى سازد، انجام دهد و چنین نکند، شیطان در آن شریک است.

نزدیکی«بسم الله» به اسم اعظم/ اسم اعظم از سنخ لفظ و مفهوم نیستبر اساس روایات اسلامی”اسم اعظم” به بسم الله به قدری نزدیک است که سیاهی و سفیدی چشم به هم
نزدیک هستند.اسم اعظم از سنخ لفظ و مفهوم و یا صورتی ذهنی نیست؛ که اگر کسی این کلمات را یاد گرفتبتواند مرده‌ای را زنده کند و مانند آن.

اسم اعظم مقام است جزء‌ درجات اولیای الهی است که اگر روح به آن درجه ولایت رسید،‌ این کلمات رابر زبان جاری کند آن اثر را خواهد داشت.لذا اولیای الهی با « بسم الله الرحمن الرحیم » کار می ‌کردند.همان طوری که خدای سبحان هر چهرا که بخواهد با «کن» انجام می ‌دهد، بندهٴ آن مولی هم به اذن آن مولی، هر چه را بخواهدبا بسم الله انجام می ‌دهد.

نمونه‌اش را قرآن در جریان نوح بیان کرده است که «بسم الله مجریها و مرسیها» جریان نوح را که قرآنکریم طرح می ‌کندو آثار و برکات یاد خدا می ‌فرماید او که مسلط بر این طوفان سهمگین بود، کشتی را با نام خدا حرکت می ‌داد و با نام خدا آرام می ‌کرد و یا سیر و سکون این کشتی با نام خدا بود.آنکه عبد کامل است به اذن خدا از «بسم الله» کاری می گیرد که مولای او از «کن» کاری را
می‌گرفت.

برکات یاد خدا

چون این عبد به جایی رسیده است چیزی نمی ‌خواهد مگر این که خدا بخواهد.لذا گفتند « بسم الله الرحمن الرحیم به اسم اعظم آنقدر نزدیک است که سیاهی چشم به سفیدی چشم نزدیک
است»آیت الله جوادی آملی در این باره می گوید: اسم اعظم مفهوم نیست که با علم حصولی و وجودذهنی اثر کند.اسم اعظم حرف نیست که با حرف کسی مرده را زنده کند یا با حرف کسی بر دریا مسلّط بشود،کشتی را با حرف براند.

این چنین نیست.عالم نه با حرف اداره می ‌شود، نه با مفهوم ذهنی.عالم با آن مقام انسانی اداره می ‌شود.اگر بسم الله همراه آن مقام بود، از جان یک موحدی « بسم الله » نشأت گرفت، یک موحد کامل گفت «بسم الله الرحمن الرحیم» این است که از اسم اعظمسهمی دارد و می ‌تواند بر عالم به اذن آفریدگار عالم اثر بگذارد و مسلط بشود.و گر نه اسم اعظم یک کلمه‌ای باشد انسان در بین کلمات جستجو کند آنها را بخواند و بدمد ومرده‌ای را زنده کند این افسانه است.

یا اسم اعظم یک مفهومی باشد که هر کسی که این مفهوم را به خاطر سپرد، درخت پژمرده‌ را سرسبزکند، این قصه است.عالم که با مفهوم و با لفظ نمی ‌گردد.عالم با حقیقت می ‌گردد.
هر کسی به مقام ولایت رسید مانند انبیای الهی، آن مقام را پیدا می ‌کند و از آن کلمات آناسم ها را استفاده می کند و الا چه خاصیت دهد نقش نگینی.آن انگشترها را اگر دیگران هم داشته باشند اگر انگشت، انگشت سلیمان نباشد، نقش نگین که اثری ندارد.و اگر جان، جان اولیای الهی نباشد بسم الله آن اثر را نمی ‌گذارد.

مبدأ اشتقاق و تحول در کلمهٴ «الله»/ تحیر شورافکن و ممدوح«الله» از« ألِهَ » به معنی «عبادت» مشتق است؛ یا از «ألَهَ» و «وَلَهَ» به معنای تحیر و «إلٰهَ» بروزن کتاب به معنای مکتوب است.خدا را آنچنانی که هست نمی ‌توان شناخت این تحیّر و وله یک تحیر ممدوح است بر خلاف تحیر مذموم. آثار و برکات یاد خدا تحیر برای انسانی که راه را طی نکرده است مذموم است و عذاب می ‌آورد.اما تحیر برای کسی که به مقصد رسیده است نشاط و انس می ‌آورد.خدای سبحان، الله إله است یعنی «مألوه» و «معبود» یا «إلٰه» است یعنی «مألوه» و مورد تحیر و کم کمعلم بالغلبه شد و چون ذات همهٔ کمالات را داراست از این جهت می‌گویند الله، نام ذات هستی است کهمستجمع همهٔ کمالات است نه مفهوماً‌ اشتمال همهٔ کمالات در این مفهوم اخذ شده باشد.

تفسیر « الرحمن الرحیم»/ رحمت رحمانیه خداوند فراگیر و مطلق استدر حدیثی از امام صادق (ع) نقل شده که فرمود: رحمان اسم خاص است اما صفت عام دارد ( نامىاست مخصوص خدا ولى مفهوم رحمتش همگان را در بر مى گیرد ) ولى رحیم اسم عام است به صفتخاص ( نامى است که بر خدا و خلق هر دو گفته مى شود اما اشاره به رحمت ویژه مؤمنان
دارد).

خدای سبحان دو رحمت دارد یک “رحمت مطلقه” که آن رحمت مطلقه دیگر مقابل ندارد.یک “رحمت خاصه” است که مقابل آن “غضب” است.آن رحمت مطلقه که فراگیر است حتی جهنم را هم زیر پوشش دارد آن دیگر مقابل ندارد.غضبی که مقابل آن رحمت باشد، نیست.
این که فرمود: «و رحمتی وسعت کلّ شی» هر که شیء است مشمول رحمت من است و اینکه در ادعیههم گفته می ‌شود خدای سبحان «یا من سبقت رحمته غضبه» یا تو را سوگند می ‌دهیم «برحمتک التی وسعتکل شیء» این رحمت مطلقه است و رحمت مطلقه مقابل ندارد.چیزی که مقابل این رحمت باشد عدم است نه غضب.

مهرنیوز