داستان حک شدن اعجازآمیز نام امام علی(ع) بر انگشتر پیامبر(ص) چیست؟

درباره نقش انگشتر پیامبر(ص) داستان جالبی وجود دارد که خواندن آن خالی از لطف نمی باشد در ادامه همراه با نیک صالحی شوید تا درباره داستان حک شدن نام امام علی بر انگشتر پیامبر و نقش انگشتر سایر امامان بیشتر بخوانید.

نام امام علی بر انگشتر پیامبر

شیخ طوسی(ره) در یکی از کتاب‌های خود با ذکر سلسله سندی از پیامبر اسلام( ص) چنین نقل می‌کند: روزى
پیامبر اسلام(ص)، انگشتر خود را به على بن ابی‌طالب(ع) سپرد و فرمود: «این انگشتر را نزد حکّاک(نگین‌ساز) ببر، به او
بگو که بر نگین آن عبارت: “محمّد بن عبد اللّه” بنویسد».
على(ع) آن انگشتر را گرفت و نزد نگین‌ساز رفته و از او خواست تا بر نگین این انگشتر کلمه “محمّد
بن عبد اللّه” را حکّاکى کند.

نگین‌ساز آن‌را پذیرفت اما در هنگام کار، دست و قلم او خطا رفته و به‌جاى آن، نقش «محمّد رسول اللّه»
نوشت.
هنگامى که امام على(ع) خواست انگشتر را بگیرد، در نوشته آن دقت نمود و وقتی دید نقش، غیر از چیزى
است که دستور داده بود، به او فرمود: «من چنین موضوعى را نگفته بودم».
حکّاک اظهار داشت: بلى، صحیح می‌فرمایید، اما دستم به اشتباه چنین نوشت.

پس حضرت علی (ع) آن انگشتر را گرفت و نزد رسول خدا(ص) آورد و فرمود: «یا رسول اللّه! حکّاک
آنچه را گفته بودم، انجام نداده و مدّعى است که دستش خطا رفته است».
پیامبر خدا آن انگشتر را گرفت و پس از دقّت بر آن فرمود: «اى علىّ! من محمّد بن عبد اللّه
هستم، و همچنین محمّد رسول اللّه نیز هستم و سپس انگشتر را به دست مبارک خود نمود».

تغییر نام انگشتر پیامبر (ص)

زمانی که صبح شد و بر انگشتر نگاه کرد، دید زیر آن نوشته شده است: «علىّ ولىّ اللّه» این
امر سبب تعجب پیامبر گشت، در همین میان، جبرئیل امین(ع) نازل شد و رسول خدا جریان را براى او بازگو
نمود.
جبرئیل در پاسخ اظهار داشت: «یَا مُحَمَّدُ، کَتَبْتَ مَا أَرَدْتَ، وَ کَتَبْنَا مَا أَرَدْنَا»؛ آنچه را که تو خواستى نوشته
شود، نوشتی و آنچه را که ما خواستیم، نوشتیم».[۱] علاوه بر شیخ طوسی، برخی دیگر از علمای پس از شیخ
نیز این حدیث را بدون توضیحی، و عموماً به نقل از خود شیخ یادآور شده‌اند.[۲]

اعجاز موجود در این روایت
از اموری نیست که آن‌را محال پنداشت، اما از جهت سند باید گفت ‌که این روایت، خبر واحدی است که
برخی از افراد در سند آن نیز شناخته ‌شده نیستند.
محمد بن زکریای مکّی مجهول است.
و کثیر بن‏ طارق‏ قنبری که با این‌که منابع رجالی از او یاد کرده‌اند، ولی توثیقی درباره او وجود ندارد؛[۳]
به همین دلیل، برخی اندیشمندان رجالی در مورد او ساکت مانده‌اند.[۴]

انگشتر

بد نیست درباره نقش انگشتر امامان بیشتر بدانید

امام رضا(ع) فرمود: نقش روی انگشتر پیامبر(ص) «محمد رسول الله» بود و نقش
انگشتر امام علی(ع) «لله الملک» و نقش انگشتر امام حسن(ع) «العزه الله» و نقش انگشتر امام حسین(ع) «ان الله بالغ أمره»، نقش انگشتر امام سجاد(ع) همانند نقش انگشتر پدر بزرگوارشان بود.

و همچنین نقش انگشتر امام باقر(ع) نیز همانند جدشان، امام حسین(ع)
بود و نقش انگشتر امام صادق(ع) «الله ولیی و عصمتی من خلقه» و نقش
انگشتر امام کاظم(ع) «حسبی الله» و نقش انگشتر امام رضا(ع) «ما شاء الله لا قوه الا بالله».

حسین بن خالد گفت: امام(ع) دستش را به سمت من دراز کرد و فرمود:
انگشتر من همانند انگشتر پدرم است و نقش انگشتر امام جواد(ع) «حسبی الله حافظی» و نقش انگشتر امام هادی(ع) «الله الملک» بود.

عبدالله بن سنان گفت: از امام صادق(ع) پرسیدم: آیا کراهت دارد که انشان
انگشتری که اسم الله روی آن باشد در هنگام رفتن به بیت الخلاء و یا در حال جنب بودن به دست کند؟ ایشان فرمود: نقش انگشتر پیامبر(ص) «محمد رسول الله» و نقش انگشتری امام علی(ع) «لله الملک» و نقش
انگشتری امام باقر(ع) «العزه لله» بود، انگشتر امام علی(ع) از آهن چینی،
سفید و صاف بود و بر روی آن جملات زیر در هفت سطر نوشته
شده بود، و در جنگ و در هنگام سختی‌ها به انگشت می‌کرد: آماده ساخته ام برای
هر هراسی «لا اله الله…» را و برای هر گرفتاری «لا حول و لا قوه الا بالله» را
و برای هر مصیبت وارده ای «حسبی الله» را و برای هر گناه کوچک و بزرگی
«استغفرالله…» را و برای هر همّ و غمی که رو کند «ما شاء الله…» را و برای هر نعمت دوباره‌ای «الحمدالله».

نقش انگشتر امامان

اسماعیل بن موسی گفت: انگشتر جدم امام باقر(ع) همه آن از نقره بود و نقش
روی آن «یا ثِقَتی قِنِی جَمیعِ خَلْقِکَ» بود و در ارث رسیدن، به پدرم
پنجاه دینار بیشتر از عبدالله بن جعفر رسید و پدرم آن را خرید.

امام علی(ع) فرمود: کسی که نقش انگشتر او این باشد: «ما شاء الله لا قوه الا بالله استغفر الله»
ثواب بزرگی برای اوست.

امام باقر(ع) فرمود: فردی که نقش روی انگشتر او آیه ای از کتاب خداوند
باشد، خدا او را می آمرزد، و دیدم که نقش انگشتر قاسم این بود: «وَ رَبَّکَ فَکَبِّرْ» پروردگارت را بزرگ بشمار. (سوره مدثر، آیه ۱)

اسک دین -باشگاه خبرنگاران جوان