آیا نذر کردن تقدیر را عوض می کند؟

نذر به معنای انجام کار خیر برای خداوند و یا ترک کاری برای رضای خدا می باشد حال سوالی که مطرح است این است که آیا با انجام نذر میتوان تغییری در تقدیر خود ایجاد نمود یا خیر در ادامه همراه با Niksalehi شوید تا درباره فواید نذر دادن بیشتر بخوانید.

فواید نذر دادن

قضا و قدر الهی بر دو نوع است یکى قضاى حتمى که به لوح محفوظ و دیگر قضاى تعلیقى که
به لوح محو و اثبات مربوط است.
لوح محو و اثبات قابل تغییر است؛ یعنی قضا و تقدیر نوشته شده قابلیت تغییر را دارد.

عواملی در تغییر قضای الهی نقش دارند که از آن جمله اند: اعمال خوب یا بد مانند حسن خلق،
صله رحم، دعا، صدقه دادن و یا گناهان ویژه در سرنوشت انسان و فراخى و تنگى روزى و بلندى و
کوتاهى عمر.

از امیرالمؤمنین (ع) نقل شده که او از پیامبر خدا(ص) درباره این آیه «یَمْحُوا اللّهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ
عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتابِ‏» پرسید، آن حضرت فرمود: «چشمان تو را با تفسیر آن روشن خواهم کرد و چشمان امت‏ خود
را نیز با تفسیر آن روشن خواهم کرد، صدقه دادن، نیکى به پدر و مادر و انجام کار خوب، شقاوت
را تبدیل به سعادت مى‏کند و بر عمر مى‏افزاید و از حوادث بد حفظ مى‏کند»

تغییر تقدیر با نذر کردن

از رسول خدا
(ص) روایت شده که فرمود: «لا یرد القضاء الا الدعاء»؛ قضا را رد نمى‏کند مگر دعا.

اما آیا نذر از عوامل رد کننده بلا و تغییر دهنده قضا به حساب می آید یا نه؟ در
جواب باید گفت: نذر آن است که انسان در قالب این عبارت و صیغه بگوید نذر کردم که اگر
مثلا مریض من خوب شد برای خدا بر من است که صد تومان به فقیر بدهم.
این نذر علاوه بر اینکه خود کار خوبی است و از این جهت می تواند در تغییر سرنوشت انسان نقش
داشته باشد، نوعی دعا و توسل به حساب می آید و از این جهت نیز می تواند باعث تغییر قضای
الهی شود.
علاوه بر این که آنچه در نذر آمده اگر از مصادیق عوامل تغییر دهنده قضا باشد مثل صدقه و
صله رحم خود می تواند در رد قضای الهی موثر باشد.

نذری

بد نیست درباره نذر کردن بیشتر بدانید

در موضوع فواید نذر دادن در روایات اسلامی درباره شان نزول سوره انسان آمده است که امیرمومنان
علی(ع) و حضرت فاطمه(س) و فضه برای
شفای بیماری امام حسن (ع) و امام حسین(ع) به
پیشنهاد پیامبر(ص) نذر روزه کردند.

امام صادق(ع) در روایتی که در شان نزول همین آیه
«یوفون بالنذر» آمده فرمودند:
“هنگامی که امام حسن(ع) و امام حسین(ع) مریض بودند، روزی پیامبر خدا(ص)
به ملاقات آنها آمد و به حضرت علی(ع) فرمودند:
خوب است جهت سلامتی فرزندانت
نذر کنی. حضرت علی(ع) فرمود: من نذر می‌کنم،
چنانچه این دو بهبود یابند، سه روز را به جهت
تشکر از خداوند روزه بگیرم.
سپس حضرت فاطمه(س) و همچنین فضه، همین نذر
را تکرار کردند و خدای متعال لباس عافیت را به اندام آن
دو امام پوشاند و ایشان نیز روزه گرفتند. ”

نذری دادن در زرتشت

نذری در زرتشت نیز مفهومی دارد، بهترین شیوه پیشکش مینوی (نذر کردن)
در بینش زرتشت، انجام کار نیک است. آشکار است که هرکس
هنر و توانایی ویژه‌ای دارد، بر او شایشته است تا بخشی دارایی
خویش مانند (هنر، دانش، ثروت، سخن) را به
نیازمندان نیز برساند.
انسان دربخش‌های گوناگون مادی و مینوی نیازهایی
دارد، بنابراین همه به گونه‌ای نیازمندند. در برابرآن
هرانسانی نیز توانمندی‌های
مادی و مینوی گوناگونی دارد که برخی برتر و بیشتر از دیگران است.

چنانچه بخشی از اینگونه توانمندی به ریخت (شکل)
رایگان به نیازمندان رسانده شود،
بهترین شیوه پیشکشی (نذر) خواهد بود.
کسی که بنیادهایی
مانند بیمارستان و آموزشگاه
رابنا می‌گذارد، بابرپایی جشن‌هایی مانند
«گاهنبار» با دهش خویش
خوراک و پوشاک را برای همه فراهم می‌کند،
آنکه دانشی دارد و آموخته‌های خود
رابرای بهزیستی و رستگاری دیگران به آنان آموزش می‌دهد.

دیگری که با راهنمایی خود مشکلی را از پیش روی نیازمندی بر می‌دارد.

سخنرانی که گفته‌های نیک و سازنده را به مردم
بیان می‌کند. نویسنده‌ای که با خامه
(قلم) خویش پیام بهزیستی را
بازگو می‌کند. آنکه با پاک نگهداشتن
آب، خاک، هوا و آتش محیط زندگی را برای همه سالم نگه
می‌دارد و همه کسانی که با سفارش زرتشت،
خوشبختی خود را در
خرسندی دیگران احساس می‌کنند. (اوشتا. اَهمایی. یَهمایی، اوشتا. کَهمایی. چیت)
نذر و پیشکشی خود را به خوبی ادا کرده‌اند …تا توانی به
جهان خدمت محتاجان کن…به دمی یا درمی یا قلمی یا قدمی.

اسلام کوئست -ایسنا