عملی که عذاب گناه را تشدید می کند

اصرار بر گناه به دو معنی به کار می رود:

۱- تکرار گناه؛ ۲- ارتکاب گناه بدون این که به دنبال آن توبه و استغفار باشد.

اصرار بر گناه آثار و تبعات بسیار سختی به دنبال دارد.
و در آیات و روایات شدیداً مورد مذمت واقع شده و به بعضی از آثار آن مثل تبدیل شدن گناه
صغیره به کبیره، خروج از دایره تقوا ، بدبختی ، عدم قبول طاعت، کشاندن انسان به مرز کفر و الحاد
و…
اشاره شده است.
یکی از آثار تکرار و اصرار بر گناه تشدید مجازات و عقوبت های دنیوی و اخروی گناه است، مثل این
که اگر کسی مرتکب گناه کبیره شود و دوبار حد بر او جاری شود بار سوم کشته می شود.

ابتدا باید دید ضابطه در اصرار بر گناه و معنای آن چیست؟ اصرار بر گناه به دو معنی به کار
می رود:

۱٫
تکرار گناه : قدر مسلم از معنی اصرار، تکرار عملی گناه است بدون پشیمان شدن به طوری که در عرف
گفته شود مداومت بر آن گناه نموده و پر واضح است کسی که بر گناه اصرار می‌ورزد، از ارتکاب آن
پشیمان نیست.

۲٫
ارتکاب گناه (حتی یک بار) بدون عزم و تصمیم و اراده بر توبه و استغفار از آن.
در روایتی از امام باقر (علیه السلام) آمده است: اصرار بر گناه این است که انسان گناه کند و
استغفار نکند و تصمیم بر توبه و بازگشت نگیرد.[۱] و روایتی دیگر از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)
چنین است: اصرار بر گناه ندارد کسی که استغفار می کند، اگرچه در روز هفتاد بار یک گناه را انجام
بدهد.[۲]

با توجه به این احادیث و احادیث دیگر معلوم می شود که اصرار بر گناه وقتی معنی پیدا می
کند که توبه و استغفار در پی ارتکاب گناه نباشد.

بعد از ارتکاب هر گناهی هر چند کوچک باید سریعاً توبه کرده و قصد بازگشت دوباره به آن را
نداشته باشیم چرا که اصرار بر گناه و تکرار آن رفته رفته بنده را از خدا دور می کند و
دلش را سیاه می نماید و در این صورت است که توفیق توبه از انسان سلب می شود

اثرات اصرار بر گناه

اصرار بر
گناه در آیات و روایات شدیداً مورد مذمت واقع شده و بعضی از آثار سوء آن بیان شده است که
عبارتند از:

۱٫
تبدیل شدن گناه صغیره به کبیره: در روایتی آمده است، هیچ گناه صغیره ای همراه با اصرار نیست و هیچ
گناه کبیره ای همراه با استغفار نیست.[۳] یعنی اگر کسی اصرار بر گناه داشت اگر چه گناهش صغیره باشد تبدیل
به کبیره می شود و اگر کسی توبه و استغفار کند اگر گناهش کبیره هم باشد از کبیره بودن خارج
می شود.

۲٫
خروج از دایره تقوا: قرآن در شرح حال متقین می فرماید: و آنها کسانی هستند که وقتی مرتکب گناه زشتی
می شوند یا به خود ستم می کنند به یاد خدا می افتند و برای گناهان خود طلب آمرزش
می کنند (و کیست جز خدا که گناهان را ببخشد؟) و بر گناه خود اصرار نمی ورزدند.
[۴]

۳٫
عدم قبول طاعت: امام صادق (علیه السلام) فرمود: به خدا سوگند که خداوند چیزی از طاعت بنده ای را با
اصرارش بر گناه نمی پذیرد.[۵]قدر مسلم از معنی اصرار، تکرار عملی گناه است بدون پشیمان شدن به طوری که
در عرف گفته شود مداومت بر آن گناه نموده و پر واضح است کسی که بر گناه اصرار می‌ورزد، از
ارتکاب آن پشیمان نیست

۴٫
بدبختی: امام صادق (علیه السلام) فرمود: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: علامات بدبختی عبارتند از: خشک بودن
چشم (نداشتن اشک و گریه)، قساوت قلب (سنگ دلی)، حرص شدید بر دنیا و اصرار بر گناه .
[۶]

۵٫ کم شدن قبح گناه.

۶٫
کشاندن انسان به مرز کفر و الحاد : قرآن می فرماید: سرانجام کسانی که به گناه اصرار می ورزند به
تکذیب آیات خدا و مسخره کردن آن می رسند.[۷]

۷٫
تشدید مجازات و عقوبت های دنیوی و اخروی گناه: در روایات آمده است کسانی که مرتکب گناه کبیره می شوند
و دوبار حد بر آن ها جاری شده بار سوم کشته می شوند.[۸]

همچنین در روایات در مورد عمل زشت
و شنیع زنا آمده است که زنا کاری که سه بار شلاق خورده بار چهارم کشته می شود.[۹]

بنا بر
این بعد از ارتکاب هر گناهی هر چند کوچک باید سریعاً توبه کرده و قصد بازگشت دوباره به آن را
نداشته باشیم چرا که اصرار بر گناه و تکرار آن رفته رفته بنده را از خدا دور می کند و
دلش را سیاه می نماید و در این صورت است که توفیق توبه از انسان سلب می شود.

تبیان