اگر در روزه داری نمی دانید که می توانید عطر و ادکلن استفاده کنید یا خیر این مطلب را بخوانید زیرا به موضوع احکام عطر زدن در روزه پرداخته ایم.
از جمله موضوعاتی که در احکام روزه مطرح است استفاده از عطر می باشد در ادامه همراه با Niksalehi شوید تا درباره احکام عطر زدن در روزه بیشتر بخوانید.
عطر زدن در روزه
رساندن غبار غلیظ به حلق از مبطلات و بو کردن گیاهان معطر از مکروهات روزه است، با این حساب استعمال
عطر هنگام روزه‌داری چه حکمی دارد؟حکم شرعی استعمال عطر در ماه رمضان و زمان روزه داری مطابق با استفتائات آیات
عظام خامنه ای و سیستانی منتشر می‌شود.
آیت‌الله خامنه‌ای:سؤال: استعمال عطر براى روزه‌دار، در ماه رمضان چه حکمى دارد؟ جواب: استعمال عطر براى روزه‌دار مستحب است؛ ولى
بو کردن گیاهان معطّر مکروه است.
آیت‌الله سیستانی:
پرسش: استفاده از عطر و ادکلن برای روزه دار چه حکمی دارد؟ پاسخ: مانعی ندارد.
درباره احکام عطر زدن در روزه بیشتر بدانید
استفاده از عطر و خود را خوش بو نمودن، در اسلام از مستحبات به شمار آمده و همیشه مورد سفارش و اهتمام نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله بوده است، تا آنجا که به نمازگزاران سفارش شده است در برابر عظمت و جلال و هیبت حق تعالی و پیشگاه معبود یکتا با هیأتی نیکو و عطر زده وارد نماز شوند.
با قطع نظر از استحباب آن، از نظر اجتماعی و در عصر حاضر و به لحاظ ازدحام جمعیت در اماکن و وسایل نقلیه عمومی مثل اتوبوس و مترو، کار و کثرت فعالیت‌ها و گرما و تعریق زیاد بدن و مانند این‌ها، اهمیت و حتی ضرورت عطر زدن، در حفظ حقوق عمومی و رعایت حرمت‌ها و پیش‌گیری از آزردن شامه‌های حساس، را نمی‌توان نادیده گرفت و از آن غافل بود.
بدین توصیف و ضرورت‌هاست که سؤال پیش رو برای روزه‌دار که خود را در مسیر طاعت حق تعالی ملتفت به جمیع جهات می‌خواهد حایز اهمیت میباشد.
احکام استفاده از عطر در روزه داری
استفاده از عطر و ادکلن در حال روزه از آن جهت که بوی آن معمولا از راه مجاری و منافذ سر وارد حلق می‌گردد، محل سؤال می‌شود.
به هر حال به نظر امام خمینی (ره) استفاده از ادکلن و عطر زدن، نه تنها منافاتی با روزه ندارد بلکه آن تحفه روزه‌دار است. لیکن این موضوع یعنی عطر زدن؛ در احکام روزه امری متمایز از بوئیدن ریاحین به شمار آمده و برای آن حکم دیگری ذکر شده است.
استفاده از ادکلندر تفاوت حکم این دو موضوع و دیگر فروعات مرتبط با آن، در تحریر الوسیله؛ ج۱، ص:۲۷۲ چنین آمده است:
و منها – شم الریاحین خصوصا النرجس، و المراد بها کل نبت طیّب الریح، نعم لا بأس بالطیب فإنه تحفه الصائم، لکن الأولی ترک المسک منه، بل یکره التطیب به للصائم، کما أن الأولی ترک شم الرائحه الغلیظه حتی تصل الی الحلق
بنا بر این:
۱– از جملۀ مکروهات روزه، بوئیدن ریاحین است، مخصوصا گل نرگس؛ و مقصود از ریاحین هر گیاهی است که بوی خوش داشته باشد.
۲– عطر زدن مانعی ندارد، زیرا آن تحفه روزه‌دار است، لکن بهتر آن است که مشک را بکار نبرد، بلکه خوشبو شدن با مشک برای روزه‌دار مکروه است.
۳– بوئیدن بوی غلیظ بطوری که به حلق برسد، بهتر است که ترک شود.
باشگاه خبرنگاران -پرتال امام خمینی
