ضحاک ، یار امام حسین که تا آخر نماند و فرار کرد

ضحاک بن عبدالله مشرقی

از اصحاب امام حسین «ع » در کربلا بود، ضحاک بن عبدالله مشرقی پیاده جهاد می کرد.
او چند تن را کشت و به محضر امام رسید و امام در حق او دعا کرد(۱)ولی پس از شهادت
یاران امام، تصمیم به فرار از معرکه گرفت.خدمت امام آمد و گفت: ای پسر پیامبر!با هم قرار گذاشته بودیم که
تا وقتی مدافعی داری من هم دفاع کنم.

اینک که مدافعان کشته شده اند، مرا اجازه بده که بروم.امام آزادش گذاشت.او که قبلا اسب خود را در یکی
از خیمه ها بسته بود و خود، پیاده می جنگید، پس از اذن امام، سراغ اسب خویش رفت و سوار
شده، به طرف نیروهای سپاه کوفه تاخت.برایش راه باز کردند.تعدادی از سربازان تعقیبش کردند.چون به روستایی نزدیک ساحل فرات به
نام «شفیه » رسید، ایستاد.تعقیب کنندگان او را شناختند و از تعقیبش منصرف شدند.
(۲) ضحاک بن عبید الله هم گفته و او را از اصحاب امام سجاد دانسته اند.برخی از مورّخان؛ از
جمله طبری، جریان بیعت شب عاشورا توسط امام حسین (علیه السلام) و اظهار وفاداری یاران را از قول همین ضحّاک
نقل کرده اند(۳)آری، ضحاک بدین سان از جبهه حق گریخت و زندگی چند روزه دنیا را به رستگاری و بهشت
فروخت؛ «أَلّلهُمَّ اخْتِمْ لَنا بِالسَّعادَهِ»؛ «خدایا! زندگی ما را به سعادت منتهی ساز و عاقبتمان را به خیر گردان!»

(۱)
فرهاد میرزا ، قمقام، ج۱، ص۴۲۴٫(۲)عبرات المصطفین، محمد باقر محمودی، ج ۲، ص ۵۴، حیاه الامام الحسین، ج ۳، ص
۲۲۹ (نقل از انساب ‏الاشراف).(۳).
طبری، تاریخ، ج۴، ص۳۳۹، انساب الاشراف ۱۹۷ /