از نظر امام حسین عاقبت نافرمانی از خدا چه سرنوشتی خواهد بود

خدای بزرگ نعمت های بسیاری در اختیار ما قرار داده است که قابل شمارش نیست و شکرگذاری از آنها در توان انسان نمی باشد. در ازای این همه نعمت خداوند دستوراتی را مقرر فرموده که از انسان انتظار دارد انجام دهد. امروز در بخش دینی نیک صالحی می خواهیم ببینیم نافرمانی از خدا و دستورات الهی چه عواقبی خواهد داشت

عاقبت نافرمانی از خدا

حدیث امام حسین(ع) درباره نافرمانی خدا را در اینجا بخوانید.

اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.

سرنوشت نافرمانی از خدا

امام حسین علیه السلام:

مَن حاوَلَ اَمراً بمَعصِیَهِ اللهِ کانَ اَفوَتَ لِما یَرجُو وَاَسرَعَ لِمَجئ ما یَحذَرُ.

آن که در کاری که نافرمانی خداست بکوشد امیدش را از دست می‌دهد و نگرانی‌ها به او رو می‌آورد.

بد نیست عوامل معصیت و نافرمانی خدا را بدانید

در آیات قرآنی به علل و عواملی که موجب عصیان قلبی آدمی می شود و نافرمانی و سرکشی پیشه می کند پرداخته شده است. در این جا به برخی از این علل و عوامل اشاره می شود.

۱. ضعف اراده: مهم ترین عامل در نافرمانی را می بایست در خود آدمی جست و جو کرد. بر اساس آیات ۱۱۵ و ۱۲۱ سوره طه این معنا به دست می آید که ضعف اراده یکی از مهم ترین علل و عوامل در نافرمانی آدمی و دچار شدن وی به گمراهی و غی است.

۲. طمع: از دیگر علل و عواملی که آدمی را گرفتار معصیت و عصیان می کند، می بایست به طمع و آز آدمی اشاره کرد. همین طمع و آز است که آدمی را به سوی نافرمانی سوق می دهد و شرایط را برای تمرد قلبی و تجری عملی آماده می کند.(طه، آیات ۱۲۰ و ۱۲۱)

عوامل معصیت و نافرمانی خدا

عوامل نافرمانی از خدا

۳. توجیه وسیله به هدف: این که آدمی هدف عالی و خوبی داشته باشد خوب است،‌
ولی این دلیل نمی شود که برای رسیدن به آن از هر چیزی استفاده کند. کمال گرایی
آدمی موجب می شود تا آدم به سوی هر آن چه کمالی است گرایش داشته باشد.
از جمله این کمالات جاودانگی و زندگی ابدی است. همین مساله موجب شد تا
بی توجه به وسایلی که به کار می گیرد بخواهد به هدف برسد. این گونه است
که از وسایل نادرست و نامشروع برای رسیدن سود می برد و دچار معصیت می شود.(طه، آیات ۱۲۰ و ۱۲۱)

۴. کبر و غرور و عناد: از دیگر عواملی که آدمی را به سوی معصیت می کشاند،
می توان به کبر و غرور و نیز عناد و لجاجت اشاره کرد. بسیاری از کسانی که
دچار معصیت می شوند کسانی هستند که خودبزرگ بینی دارند و از روی همین
کبر دچار غرور و عناد و لجاجت می شوند و عصیان می ورزند.(نساء، ایه ۶۴ و آیات دیگر مربوط به عصیان ابلیس)

۵. شیطان: از جمله عواملی که موجب می شود تا انسان گرفتار معصیت شود،
وسوسه های ابلیسی این دشمن سوگند خورده انسان است که با مجموعه از
کارگزاران خود آدمی را به سوی نافرمانی و سرکشی از خداوند و اجتناب از اطاعت
می کشاند.(مریم، ایه ۴۴؛ طه، آیات ۱۲۱ و ۱۲۲)

عامل نافرمانی از خدا

۶. جهالت و عدم شناخت: این که ابلیس گرفتار عصیان الهی شد و از اطاعت خداوند درباره خلافت آدم (ع) سرباز زد، عدم شناخت ابلیس نسبت به حقیقت آدم(ع) است؛ زیرا گمان کرد که علت انتخاب، همان کالبد جسمانی و خاکی است، در حالی که علت انتخاب، روح الهی و علم اسمایی بود که به انسان داده است(حجر، آیه ۲۹؛ ص، ۷۲؛ بقره، ایات ۳۰ و ۳۱ و ایات دیگر) بسیاری از مردم که گرفتار معصیت می شوند به سبب همین جهالت و عدم شناخت به ویژه نسبت به خداوند است. از این روست که امام محمد باقر علیه السلام می فرماید:ما عَرَفَ اَللهَ مَن عَصاهُ؛ خدا را نشناخته آن که نافرمانی اش کند.(تحف العقول، ص۲۹۴) پس یکی از علل و عوامل معصیت را می بایست عدم شناخت و جهالت انسان دانست.

۷. رجاء و امیدواری افراطی: در برخی از روایات از امیدواری بیش از اندازه به رحمت خداوند به عنوان عامل معصیت اشاره شده است. بسیاری از مردم به سبب این که اخبار مربوط به بشارت و شفاعت و رحمت الهی را می خوانند همین اخبار موجب می شود تا امید بیش از اندازه به رحمت و مغفرت الهی پیدا کنند و به جای این که خوف و رجا را با هم متعادل داشته باشند، گرایش به رجا پیدا کرده و گرفتار معصیت می شوند. پیامبر اکرم (ص) در این باره هشدار می دهد و می فرماید:لا تَتظُروا اِلی صَغیرِ الذّنبِ ولَکنِ انظُرُوا اِلی ما اجتَرَأتُم؛به کوچکی گناه نگاه نکنید بلکه به چیزی [نافرمانی خدا] که برآن جرات یافته اید بنگرید.(جهاد النفس،ح ۴۰۵) پس نمی بایست رحمت الهی و مساله شفاعت و مانند آن نوع رجا و امید کاذب را در ما ایجاد کند و ما را به سوی معصیت سوق دهد.

افکار نیوز و فانوس