دعای نور به همراه متن و ترجمه

خواندن دعای نور دارای خواص بسیاری می باشد. با شنیدن کلمه نور، هر فردی چیزی به ذهنش می رسد. نور در دین اسلام تعریف دیگری برای خود دارد. نور مطلق کسی جز خداوند مهربان جهان نیست و تمام خوبی ها نوری است که از طرف پروردگار به عالمیان رسیده است. خواندن دعای نور با ترجمه در ادامه این خبر برای شما آورده شده است. برای خواندن دعای نور با ترجمه با نیک صالحی همراه باشید.

خواندن دعای نور با ترجمه

سیّد ابن طاووس در کتاب «مهج الدعوات» از سلمان روایتى نقل کرده که: در آخر روایت مطلبى آمده به این
مضمون: حضرت فاطمه علیها السلام کلامى به من آموخت که از حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله فراگرفته بود،
ایشان آن را در صبح و شام میخواند به من فرمود: اگر میخواهى هرگز در دنیا دچار تب نشوى بر
آن مداومت کن.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِبه

نام خداوند بخشنده مهربان

بِسْمِ اللّهِ النُّورِ بِسْمِ اللّهِ نُورِ النُّورِ بِسْمِ اللّهِ
نُورٌ عَلى نُورٍ بِسْمِ اللّهِ

بنام خدا نور (عالم ) بنام خدا نور نور (جهان هستى ) بنام خدا که نورى
است فوق نور بنام خدایى

الَّذى هُوَ مُدَبِّرُ الاُْمُورِ بِسْمِ اللّهِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَْ النُّورِ اَلْحَمْدُ لِلّهِ

که تدبیرکننده کارهاست
بنام خدایى که نور (عالم ) را از نور (خود) آفرید ستایش خاص خدایى است

خواندن دعای نور با ترجمه

الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ
وَاَنْزَلَ النُّورَ عَلىَ الطُّورِ فى کِتابٍ

که آفرید نور را از نور و نازل فرمود نور را بر کوه طور در
میان نامه

مَسْطُورٍ فى رَقٍّ مَنْشُورٍ بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ عَلى نَبِی مَحْبُورٍ اَلْحَمْدُ لِلّهِ

نوشته شده و ورقه اى گشوده به اندازه
معین بر پیامبرى دانشمند، ستایش خاص خدایى است

الَّذى هُوَ بِالْعِزِّ مَذْکُورٌ وَبِالْفَخرِ مَشْهُورٌ وَعَلَى السَّرّاَّءِ وَالضَّرّاَّءِ

که او به عزت
و شوکت یاد شده و به فخر مشهور است و در هر حال در خوشى و ناخوشى

مَشْکُورٌ وَ صَلَّى
اللّهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ

سپاسگزارى شده و درود خدا بر آقاى ما محمد و آل پاکیزه اش باد

سلمان
فرموده: چون دعای نور را را از حضرت فاطمه (س) آموختم به خدا آن را به بیش از هزار
نفر از مردم مکه و مدینه که دچار تب بودند تعلیم دادم، پس همه آنان به اذن خداى تعالى شفا
یافتند.

خوب است بدانید: توضیحاتی درباره خواندن دعای نور

چرا خداوند خود را نور نامیده است؟

کلمه نور معنای معروف دارد، و آن عبارت است از چیزیکه اجسام کثیف و تیره را برای دیدن ما روشن می کند، و هر چیزی بوسیله آن ظاهر و هویدا میگردد، ولی خد نور برای ما خود بخود مکشوف و هویداست، چیز دیگری آن را ظاهر نمی کند، پس نور عبارت است از چیزی که ظاهر بالذات و مظهر غیر است، مظهر اجسام قابل دیدن.

این اولین معنایی است که کلمه نور را برای آن وضع کردند، بعدا بنحو استعاره یا حقیقت ثانویه بطور کلی به هر چیزی که محسوسات را مکشوف می سازد، استعمال نمودند، در نتیجه خود حواس ظاهر ما را نیز نور خواندند، مانند حس سامعه و شامه و ذائقه و لامسه که هم نورش خواندند و هم نورانی، سپس از این هم عمومی ترش کرده شامل غیر محسوسش هم نمودند، در نتیجه عقل را نوری خواندند که معقولات را ظاهر می کند، و همه این اطلاقات با تحلیلی در معنای نور است، که گفتیم معنایش عبارت است از ظاهر بنفسه و مظهر غیر.

و چون وجود و هستی هرچیزی باعث ظهور آن چیز برای دیگران است، پس مصداق تام نور، همان وجود است؛ و از سوی دیگر چون موجودات امکانی وجودشان به ایجاد خداوند متعال است، بنابراین خداوند متعال بالاترین و کاملترین مصداق نور می باشد، اوست که ظاهر بالذات و مظهر ماسوای خویش است، و هر موجودی به وسیله او ظهور می یابد، و موجود می شود.(۲)

به نظر شما برای نور چه ویژگیهایی می توان در نظر گرفت که بخاطر آن خداوند متعال خود را نور معرفی نموده است.

العالم و تبیان